- Duitsland
Het ‘Network Women Weaving the Future’ hield op 5 en 6 november de 2e Internationale Vrouwenconferentie onder het motto “Our Revolution: Liberating Life” aan de Technische Universiteit van Berlijn.
Vrouwen die de conferentie bijwoonden, beloofden “een nieuwe wereld” te stichten en zeiden dat “onze doelen hetzelfde zijn”.
Vredesactiviste, feministe Genevieve Vaughan, die de conferentie bijwoonde, kwam uit de VS voor de conferentie, zei: “Ik kom uit de VS en Italië. Ik ben een schrijver en activist die al 50 jaar voor vrede en feminisme werkt. Er hangt hier een hele fijne sfeer voor een nieuwe wereld”, zegt Vaughan.
“Ik ben nog meer geradicaliseerd dan voorheen, omdat ik de zoektocht naar de macht van vrouwen en het leven van vrouwen voel in deze beweging en langs deze lijnen van radicalisme”, voegde ze eraan toe in een gesprek met ANF Nieuwsagentschap.
“Ik heb veel geleerd”
Sama Beluc uit Baluchistan zei dat het haar eerste ervaring was om deel te nemen aan een dergelijke conferentie, die haar, zei ze, inspireerde.
“Het was een goede ervaring voor mij. Ik heb veel geleerd. Ik heb nieuwe relaties aangegaan met de Koerdische familie”, voegde ze eraan toe.
‘”Eerst onszelf bevrijden”
Violetta Gallardo uit Mexico, die in Parijs woont, verklaarde dat ze dankbaar was voor het evenement omdat het alle vrouwen uitnodigde om ideeën uit te wisselen en het geweld te bestrijden dat ze ondergaan. “We zijn hier om vrede op te bouwen. Eerst om onszelf te bevrijden, dan om vrede in de wereld te creëren”, zei ze.
‘We hebben allemaal dezelfde doelstellingen’
“We hebben allemaal dezelfde doelen. Zelfs als we uit verschillende delen van de wereld komen, hebben we vrij gelijkaardige gevoelens”, zegt Patricia Redzewsky uit Berlijn, oorspronkelijk uit Polen.
‘Werken met Koerdische vrouwen is erg belangrijk’
Anastasia uit Oekraïne zei dat ze blij was om daar te zijn en de verschillende ervaringen van vrouwen over de hele wereld te horen.
Een andere Oekraïense deelneemster, ook Anastasia, verklaarde dat het erg belangrijk was om als Oekraïners in ballingschap samen te werken met Koerdische vrouwen.
‘Onze zaak is vergelijkbaar met die van het Koerdische volk’
Nélida Molina, woordvoerster van de ondersteuningscoördinatie met het Mapuche-volk in Madrid, zei: “Onze zaak in Mapuche-landen (centraal Chili en Zuidwest-Argentinië) is vergelijkbaar met het verzet van het Koerdische volk. We hebben veel gemeen. Dat is waarom ik hier ben. Ik ben gekomen om bij te dragen aan dit proces, om onze cultuur, taal en waarden te delen, en om het idee te benadrukken dat de verdediging van de natuur gemeenschappelijk is voor alle inheemse volkeren die aan deze bijeenkomst deelnemen. Dus heel erg bedankt.”
‘Alina heeft mij kennis laten maken met Koerdische vrouwen’
Patricia Gordini, moeder van martelaar Alina Sanchez, zei: “Voor Alina wist ik niets over het Koerdische volk, en ze stelde me voor aan Koerdische vrouwen. De communicatie en de sfeer zijn hier erg intens. Deze conferentie is de bevestiging van het goede, van de revolutie, van vrouwenrechten en alles.”
‘Einde aan klasse- en rassenverschillen’
Semra Uzunok zei: “Ik ben al drie jaar een politieke balling. Ik kom uit Turkije. Ik ben een Bosnische vrouw. De conferentie is echt een geweldige organisatie waar vrouwen uit 41 landen samenkomen, klasse- en rassenverschillen worden opgeheven en een ervaring van vrouwelijkheid wordt gedeeld. Ik denk dat de vrouwenstrijd voor de omverwerping van het regime in Iraans Koerdistan een keerpunt is geweest. De slogan ‘Jin, Jiyan, Azadi’ (Vrouw, Leven, Vrijheid) is een wereldwijde slogan geworden. Momenteel hebben vrouwen deze slogan niet alleen in het Midden-Oosten, Koerdistan en Turkije, maar ook over de hele wereld overgenomen.
‘We hebben het ook over oplossingen, niet alleen problemen’
Havin Güneşer, woordvoerster van het International Initiative Freedom for Öcalan, Peace in Kurdistan en een van de organisatoren van de conferentie, zei: “De conferentie heeft aanzienlijk aan onze verwachtingen voldaan. Ons doel was om te bespreken ‘hoe wij als vrouwen gezamenlijk een systeem buiten de staat kunnen bouwen’. We spraken over het feit dat het isolement van de heer Abdullah Öcalan, de chemische aanvallen op de zich verzettende guerrilla’s en alle soortgelijke aanvallen in Bakur, Rojhilat en Rojava niet alleen door Turkije in praktijk worden gebracht, maar ook de kapitalistische moderniteit en de NAVO erbij betrokken zijn. Er werd beroep ingesteld tegen politieke gevangenen. Er werden ook berichten van steun en solidariteit gebracht voor onze dierbare Şebnem Korur Fincancı.”
