Rojava, Maxmûr en Chiapas: Bouwen en Verdedigen van een Alternatief voor Kapitalistische Moderniteit is de titel van een artikel van de Rojava Internationalist Commune.
"De Zapatistas uit de autonome regio in Chiapas melden sinds 2019 een toenemende aanwezigheid van militairen, politie, paramilitaire groepen, spionnen en informanten. Recente onthullingen van de Guacamaya-groep tonen een groot spionage- en onderzoeknetwerk door SEDENA (Secretaria de Defensa Internacional), gericht tegen democratische krachten zoals de Zapatista-gemeenschappen en hun supporters. Fysieke aanvallen waaronder ontvoeringen, martelingen en vuurwapengeweld hebben ook plaatsgevonden. Op 22 mei viel de paramilitaire organisatie ORCAO de Zapatista-basis in de autonome gemeente Moisés Gandhi aan, wat resulteerde in ernstige verwondingen bij kameraad Gilberto López Sántiz. Zowel Chiapas als Koerdistan worden voortdurend aangevallen door kapitalistische moderniteit.
De Zapatistas worden geconfronteerd met onophoudelijke agressie van de Mexicaanse regering, die zwaar leunt op de Verenigde Staten. In Koerdistan lanceert de fascistische Turkse staat aanvallen. Deze aanvallen door nationale staten zijn niet toevallig; ze vertegenwoordigen de modus operandi van kapitalistische moderniteit, ook wel de kapitalistische hydra genoemd door de Zapatistas. Subcomandante Insurgente Galeano beschrijft het huidige kapitalistische systeem als een systeem dat zijn logica wereldwijd oplegt. Dit systeem streeft ernaar alle aspecten van het sociale leven te controleren en manifesteert zich in verschillende vormen en ruimtes. De hydra van het kapitalisme bijt van alle kanten, waardoor het een meedogenloos en wreed monster is dat mensheid verdeelt in heersers en de geregeerden.
De aanvallen op inheemse volkeren en democratische krachten wereldwijd, zoals die in Chiapas en Koerdistan, benadrukken de noodzaak om democratische krachten wereldwijd te verenigen. Voorbeelden hiervan zijn de aanvallen op de Zapatista-gemeenschap van Moisés Gandhi en de invoering van wetten in Brazilië die inheemse volkeren het recht ontzeggen om terug te keren naar hun voorouderlijke land. In Koerdistan voert de Turkse fascistische regering successieve aanvallen uit in de bergen van Zuid-Koerdistan, terwijl Rojava te maken heeft met een "lage intensiteitsoorlog" en voortdurende dreigingen van grootschalige grondaanvallen. Maxmûr, een zelf georganiseerd kamp in Zuid-Koerdistan, is sinds eind jaren negentig een plaats van verzet. De bewoners, vergelijkbaar met veel gemeenschappen in Chiapas, verlieten hun dorpen in Botan, Noord-Koerdistan, om niet aan de kant van de staat tegen de PKK te hoeven staan. Ze organiseerden zichzelf op basis van Abdullah Öcalans paradigma van democratisch confederalisme.
Onlangs lanceerde de Iraakse regering aanvallen, waarbij militaire voertuigen werden ingezet en geprobeerd werd Maxmûr met hekken af te sluiten. Echter, de samenleving verdedigde zich succesvol, zelfs toen ze met legergeweld geconfronteerd werden. Na 16 dagen trok het leger zich terug. Achter deze aanval zitten Turkije, Koerdische collaborateurs en de Verenigde Staten. Irak handelt onder druk van de Turkse staat en de KDP. Het Maxmûr-kamp vormt een aanzienlijke bedreiging voor kapitalistische moderniteit omdat het een alternatief biedt voor nationale staten en regionale onderdrukking, effectief moraliteit en gemeenschappelijk leven verdedigend.
Het doelbewust aanvallen van zelfbestuur en autonomie door het systeem van nationale staten is duidelijk zichtbaar in Koerdistan, Chiapas en talloze andere plaatsen wereldwijd. Deze dynamieken vinden plaats binnen de context van wat de Apoist-beweging omschrijft als Wereldoorlog 3, waarin de wereld overgaat naar een multipolaire orde waarin nationale staten vechten om invloed. Tegenstellingen tussen nationale staten en globalistische krachten, conflicten, lage-intensiteitsoorlogen, snel opkomende en oplossende allianties en de potentie voor grote oorlogen zoals tussen de VS/NATO en China, onderstrepen deze chaotische tijden. Democratische krachten moeten deze ruimte gebruiken om zich te organiseren, alternatieven te institutionaliseren en zelfverdediging te beoefenen.
Ons antwoord op deze aanvallen moet hedendaags internationalisme zijn, het bevorderen van solidariteit onder volkeren die achtereenvolgende aanvallen ervaren in hun strijd om te leven volgens hun waarden en wortels. Als we worden aangevallen, moet ons antwoord gecoördineerd zijn, geworteld in onze idealen en gedreven door creatieve vormen van zelforganisatie. Sehid Bager Nûjiyan, die de waarheid ontdekte in de vrije bergen van Koerdistan nadat hij de realiteit van de mensen in Chiapas had verkend, benadrukt in zijn geschriften dat de Zapatista- en Koerdische strijd onafscheidelijk zijn. Ze maken deel uit van een wereldwijde revolutie, die kan worden gezien als een culturele revolutie - een strijd voor een andere manier van leven. Het is tijd voor een nieuw bondgenootschap tegen kapitalistische moderniteit.
Overal waar het systeem van democratisch confederalisme zich ontwikkelt, overal waar een democratische sociale organisatie wordt gevormd als alternatief voor de staat, kunnen solidariteitsrelaties worden opgebouwd. Dit staat synoniem voor een nieuwe vorm van internationalisme. Dit is een internationalisme dat er niet op gericht is anderen afhankelijk te maken van zichzelf of zijn eigen hegemonie uit te breiden, maar internationalisme in de ware zin van het woord. Internationalisme is dus niet langer een activiteit die beperkt blijft tot een revolutionaire fase.
– Academie voor Democratische Moderniteit
In plaats van socialisme alleen te zien als een project of programma voor de toekomst, is het noodzakelijk om het te beschouwen als een morele en politieke levenswijze die het heden bevrijdt, streeft naar gelijkheid en rechtvaardigheid, en esthetische waarde heeft. Socialisme is een bewuste levenswijze die de waarheid uitdrukt.
– Abdullah Öcalan
