- Rojava/Noord-en Oost- Syrië
De Partij van de Democratische Unie (PYD) organiseert een forum in Heseke onder de titel “19 juli: Revolutie van vrouwen en volkeren, garantie voor een democratisch Syrië”.
Het forum bespreekt de ontwikkeling en strategie van de revolutie van 19 juli, het leiderschap van vrouwen in de revolutie, de alliantie van volkeren en manieren om een oplossing te vinden voor de Syrische crisis.
150 mensen, waaronder vertegenwoordigers van politieke partijen en het Autonoom Bestuur van Noord- en Oost-Syrië (AANES) wonen het forum bij, waar Perwîn Yûsif, medevoorzitter van het PYD-organisatiebureau de openingstoespraak hield en informatie gaf over de doelstellingen van het forum.
Na afloop zei de medevoorzitter van het organisatiebureau van de PYD in de Eufraatregio, Firatê Ehmed Xoce: “De 19 juli revolutie, waarvan de vonk werd aangestoken door het Koerdische volk in Kobanê, heeft het pad van ons volk en alle volkeren van het Midden-Oosten verlicht. De revolutie gaf het volk geloof, vrijheid en toewijding aan de democratie. De PYD heeft een leidende rol gespeeld in de revolutie en heeft vrouwen en jongeren, de belangrijkste pijlers van de revolutie, georganiseerd. De revolutie van 19 juli is gebaseerd op het paradigma van de Democratische Natie.”
PYD medevoorzitter Salih Muslim verklaarde: “De 19 juli revolutie van volkeren neemt de 3e weg als basis. We zijn de revolutie begonnen in Kobanê. De verandering en transformatie van de afgelopen 11 jaar is een revolutie op zich. We hebben alle kringen van de samenleving, vrouwen op de eerste plaats, verdedigd tegen de aanvallen van de heersende en hegemoniale machten, en we hebben iedereen versteld doen staan met onze grote revolutie en ons verzet tegen aanvallen. We zijn erin geslaagd onze verworvenheden te beschermen dankzij de onschatbare offers van duizenden martelaren. Het is dankzij de broederschap van de volkeren dat het bloed van alle volkeren zich vermengde tijdens de revolutie.”
Muslim vervolgde: “We moeten goed begrijpen waarom 11.000 martelaren hun leven hebben opgeofferd, waarom onze jonge mannen en vrouwen nog steeds aan het front vechten en bereid zijn hun leven op te offeren om de verworvenheden van de revolutie te beschermen. Iedereen zou in de voetsporen van de martelaren moeten treden.”
Aansluitend feliciteerde Hemdan El Ebid, plaatsvervangend medevoorzitter van AANES alle voorstanders van vrijheid met de revolutie van 19 juli en herdacht de martelaren van 14 juli, de dag van het begin van de doodvasten in de gevangenis van Amed (Diyarbakır). De hongerstaking in 1982, waarbij Mehmet Hayri Durmuş, Kemal Pir, Akif Yılmaz en Ali Çiçek hun leven gaven, ging de geschiedenis in als “de grote doodsvasten van 14 juli” en was een beslissende actie tegen het grafzwijgen na de militaire coup van 1980 in Turkije.
Verwijzend naar de vorige revoluties die op een mislukking uitliepen, zei El Ebid dat de reden voor deze mislukking het ontbreken van een primair doel was. Hij merkte op dat de revolutie van 19 juli zich onderscheidde van andere revoluties in de geschiedenis doordat het de gemeenschappelijke revolutie van alle volkeren was. “We zijn erg blij dat we de filosofie van de broederschap van de volkeren en een gemeenschappelijk leven hebben overgenomen. We zijn buiten de lijn van de regering en de oppositie gebleven en hebben ons verenigd op de lijn van de 3de weg.”
Sarya Efrîn, een commandant van de Vrouwelijke Volksbeschermingseenheden (YPJ), feliciteerde Abdullah Öcalan, alle helden en dappere strijders met de revolutie van 19 juli, die, zei ze, werd bereikt dankzij de arbeid en het verzet van leider Öcalan.
Sarya Efrîn zei over de stand van zaken tijdens het begin van de revolutie: “Sinds de eerste vonken van de revolutie in Rojava heeft ons volk gestreden met beperkte middelen. Onze mensen, jong en oud, hebben bewezen dat ze in staat zijn om op te staan en zich te verzetten tegen de binnenvallende Turkse staat en huurlingen, evenals tegen alle hegemoniale machten. Deze revolutie heeft als voorbeeld gediend voor alle volkeren. Ze heeft erkenning gekregen voor de vrouwenstrijd en de liefde voor het revolutionisme. De YPJ, die eerst met heel weinig mensen werd gevormd, is een leger geworden en heeft veel gebieden bevrijd van de bezetting. We moeten ons zelfverdedigingsmechanisme versterken om de verworvenheden van de revolutie veilig te stellen, de aanwezigheid van de leider onder ons te garanderen en de dromen van onze martelaren te verwezenlijken.”
