Kenanoğlu: Het debat over wie de tegenpartij is, is nu voorbij

• Turkije

Er is een belangrijke drempel overschreden in het proces dat begon na de historische oproep van Abdullah Öcalan op 27 februari. Drie leden van de parlementaire commissie die was opgericht om het ‘Vredes- en Democratisch Samenlevingsproces’ te behandelen, hebben op 24 november een drieënhalf uur durende bijeenkomst gehad met Abdullah Öcalan op Imrali. De Republikeinse Volkspartij (CHP) nam niet deel aan de commissie die de bijeenkomst bijwoonde. Ali Kenanoğlu, medewoordvoerder van het Democratisch Volkscongres (HDK), sprak met ANF Nieuwsagentschap over de stemming van de CHP tegen een ontmoeting met Abdullah Öcalan, de publieke reactie die daarop volgde en het belang van de ontmoeting. Dit is het eerste deel van het interview. Ali Kenanoğlu zei dat het bezoek noodzakelijk en essentieel was om een zinvol resultaat te bereiken. Hij voegde eraan toe dat de aanhoudende pogingen om een alternatieve tegenhanger te creëren nu ten einde zijn gekomen, en vervolgde met de volgende woorden: "We moeten het aandringen op het bezoek aan Imrali op verschillende niveaus onderzoeken. Als we kijken naar hoe dergelijke conflictprocessen overal ter wereld worden afgesloten en omgezet in vrede, zijn er duidelijke tegenhangers. Aan de ene kant staat de staat, degenen die de staat besturen; aan de andere kant staat de leider van de partij die bij het conflict betrokken is. De onderhandelingen worden met die persoon gevoerd. In die zin is er niets natuurlijker dan een ontmoeting met de heer Öcalan. Bovendien werd er een commissie opgericht om deze kwestie op te lossen, en deze commissie vroeg bijna iedereen om hun mening, van maatschappelijke organisaties tot verenigingen zoals de Canary Lovers Society. Maar zonder de essentiële tegenhanger van deze kwestie te ontmoeten, de persoon die eigenaar is van de kwestie, de filosofie ervan verdedigt, deze implementeert, initieert en elke fase ervan aanstuurt, en zonder direct contact met hem te leggen, is het onmogelijk om vooruitgang te boeken of een zinvol resultaat te bereiken. Technisch gezien was dit een fundamentele noodzaak. Aan de andere kant wordt in de publieke sfeer in Turkije al lang een bepaald beleid gevoerd. Niet alleen door de regering, maar ook door andere partijen, met name de CHP, en het publiek wordt hierop voorbereid en eraan gewend. Die luidt als volgt: "Ja, er is een Koerdische kwestie, maar de Koerdische kwestie betekent niet noodzakelijkerwijs de Koerdische Arbeiderspartij (PKK), het betekent niet Öcalan, en indien mogelijk zou het zelfs niet de Democratische Volkspartij (HDP) – Volksgelijkheid en Democratiepartij (DEM-partij) moeten betekenen. Er is het Koerdische volk, een groot volk, en niemand kan hen vertegenwoordigen; er zijn Koerden in elke partij. In parlementaire debatten zei de Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AKP): “Wij hebben de meeste Koerdische afgevaardigden” en “Wij krijgen de meeste stemmen van Koerden.” Door de echte tegenhangers te ontkennen, probeerden ze een eigen tegenhangerkader op te zetten en de kwestie via dat kader op te lossen. Ze hebben dit vele malen geprobeerd. Ze probeerden het via HÜDA-PAR en zeiden: “We zijn allemaal moslims, we kunnen dit oplossen binnen de eenheid van de islam, en Koerden zijn meestal moslims.” Ze probeerden dit beleid voort te zetten. Süleyman Soylu zei zelfs openlijk: “We steunen HÜDA-PAR als staatsbeleid en we zullen de resultaten hiervan over 10-20 jaar zien.” Demirtaş maakte een einde aan de poging van de CHP om hem als tegenhanger neer te zetten Ali Kenanoğlu zei dat pogingen om een alternatieve tegenhanger te creëren geen basis hadden in de praktijk, waarbij hij opmerkte dat vooral de CHP dit probeerde te doen via Selahattin Demirtaş, maar dat Demirtaş zelf dit verhinderde en voegde eraan toe: "Geen van deze pogingen kwam overeen met de realiteit in de praktijk, omdat de realiteit duidelijk is en de tegenhanger van deze kwestie ook duidelijk is. In die zin zou het bezoek ook een einde maken aan dit debat. Een aspect van het aandringen was juist dit: het was belangrijk om te voorkomen dat de staat en het publiek een valse tegenhanger zouden creëren. Bovendien probeerde de CHP ook een tegenhanger te creëren uit Demirtaş. Demirtaş maakte bezwaar door te zeggen: “Ik ben niet de leider van de organisatie; wat kan ik hierover zeggen?” Maar de algemene publieke opinie bleef streven naar een alternatieve tegenhanger. In die zin stond de Vrijheidsbeweging erop dat het bezoek aan het eiland moest plaatsvinden, omdat het belangrijk was om de officiële tegenhanger te erkennen en te aanvaarden. Voor de voortzetting en oplossing van deze kwestie was dit aandringen ook gepast. Wanneer je de kwestie probeert op te lossen via een valse tegenhanger, kan het probleem niet worden opgelost, omdat dat niet de tegenhanger van de kwestie is. Ten derde moet het volgende worden opgemerkt: de regering heeft dit proces voortdurend gepresenteerd als een proces om Turkije ‘terrorismevrij’ te maken en heeft het ook zo aan haar achterban voorgesteld. Wat we ter plaatse het vaakst tegenkwamen, was de volgende mentaliteit: ‘We dwingen hen tot overgave; ze zijn al verslagen; ze kunnen niets meer doen; ze geven het op.’ De onderliggende reden was het beleid van ‘We dwingen hen tot overgave en we zullen een terrorismevrij Turkije creëren’. Op dit punt hielp de ontmoeting met de heer Öcalan ook de Koerdische achterban psychologisch. De Koerdische achterban zag het volgende: 'Ja, deze kwestie wordt via een tegenhanger afgehandeld; de heer Öcalan is de tegenhanger in deze kwestie. Het gaat hier niet om wat zij beweren, namelijk dat zij de wapens zullen neerleggen omdat zij geen andere keuze hebben, maar om het resultaat van onderlinge onderhandelingen. Vanuit deze drie perspectieven was het zeer gepast en correct om aan te dringen op een ontmoeting met de heer Öcalan; en in die zin was de ontmoeting de juiste stap." Öcalan als tegenhanger nemen is niet gemakkelijk voor de CHP Ali Kenanoğlu verklaarde dat de CHP erop stond een andere tegenhanger te creëren omdat dat in hun politieke belang was, en vervolgde als volgt: “Deze zoektocht naar een tegenhanger komt ook de CHP ten goede. Zij geven er de voorkeur aan om politiek te bedrijven op minder risicovolle terreinen, in rustiger vaarwater. In die zin is het voor de CHP, gezien de politieke lijn die zij van vroeger tot nu heeft gevolgd, niet eenvoudig om Öcalan als tegenhanger te nemen, de Koerdische vrijheidsbeweging als tegenhanger te nemen en de realiteit van dit partnerschap te aanvaarden; het vormt een risico voor hen. Volgens hen had Demirtaş een redelijkere tegenhanger kunnen zijn. Daarom waren ze zo vasthoudend. Laat ik duidelijk zijn: de belangrijkste factor achter de publieke vergelijkingen tussen Demirtaş en Öcalan, de verhalen waarin Demirtaş als slachtoffer wordt afgeschilderd, en de perceptie en geruchten dat Öcalan Demirtaş op de een of andere manier binnenhoudt, is de politieke lijn van de CHP. Het volhardende en vasthoudende standpunt van de CHP in deze kwestie is vanaf het begin altijd voortgekomen uit de nadruk op Demirtaş. En deze nadruk is niet omdat de CHP Demirtaş ‘aardig’ vindt; het is gewoon een poging om een nieuwe tegenhanger voor de Koerdische beweging te creëren. Als je goed oplet, zie je dat İmamoğlu na de verkiezingen in Istanbul Demirtaş herhaaldelijk bedankte in zijn toespraken. Als er een partij en een beweging zijn die daadwerkelijk een beslissende bijdrage hebben geleverd, impliceert het alleen maar zeggen ‘Wij bedanken de heer Demirtaş’ en, indien mogelijk, het vermijden van het noemen van de HDP of de DEM-partij, dat Demirtaş wordt voorgesteld alsof hij onafhankelijk is, los van de DEM-partij. De CHP heeft een rol gespeeld bij het creëren van deze perceptie bij het publiek. Zoals ik al zei, streefde de CHP dit volledig na om voor zichzelf een minder risicovolle en meer ‘legitieme’ vorm van partnerschap te creëren, maar het had geen basis in de werkelijkheid. De heer Demirtaş zei ook: ‘Ik ben niet de tegenhanger in deze kwestie; ik steun Öcalan.’ En in zijn laatste artikel stelde hij heel duidelijk: ‘Dit proces moet op de juiste manier worden uitgevoerd, en degene die dat zal doen is de heer Öcalan.’" Bron: ANF