- Turkije
Zilan Ecevit, medevoorzitter van de HDP in Cizîr, geeft commentaar op de uitspraak van de hoogste administratieve rechtbank, die de terugtrekking uit het Verdrag van Istanbul rechtmatig verklaart. Ze benadrukt de vastberadenheid van de vrouwen om de strijd voort te zetten.
Met een decreet ondertekend door president Tayyip Erdoğan trok Turkije zich op 20 maart 2021 terug uit het Verdrag van Istanbul, dat werd ondertekend als resultaat van een lange en vastberaden strijd van vrouwen voor hun rechten. Veel vrouwen en vrouwenorganisaties gingen tegen deze beslissing in beroep bij de Turkse administratieve rechtbank. De 10e kamer van de administratieve rechtbank verklaarde de beslissing wettig ondanks een verzoek van het openbaar ministerie. Het hoogste administratieve gerechtshof van Turkije oordeelde onlangs ook dat de terugtrekking van het land uit het Verdrag van Istanbul “in overeenstemming met de wet” was.
Vrouwen blijven protesteren tegen het vonnis. De medevoorzitter van de Democratische Volkspartij (HDP) van het noordelijke Koerdische district Cizîr (Tr. Cizre), Zilan Ecevit, sprak met het vrouwenpersbureau JinNews over de beslissing. Ecevit zegt dat de regering bang is voor de opstand en strijd van vrouwen en vrouwen uit elkaar wil halen. Ondanks alle druk gaat de strijd door.
“Het is een politiek oordeel”
Zilan Ecevit wijst erop dat juridische beslissingen in Turkije vanuit politiek oogpunt worden genomen: “Het Verdrag van Istanbul is al lang een doelwit van de regering. Het vonnis tegen het Verdrag van Istanbul is politiek. Het besluit van de Raad van State is niet rechtsgeldig. Het ministerie van Gezin en Sociale Zaken verklaarde dat wet nr. 6284 de rechten van vrouwen en het gezin beschermt en dat het Verdrag van Istanbul daarom niet nodig is. Er is echter een groot verschil tussen het Verdrag van Istanbul en deze wet. Het Verdrag van Istanbul erkent het internationale recht, terwijl wet nr. 6284 alleen verwijst naar het nationale recht. Het ligt niet voor de hand dat deze wet na de terugtrekking uit het Verdrag van Istanbul ten uitvoer zal worden gelegd. In 2021, het jaar dat de conventie werd ingetrokken, werden 280 vrouwen vermoord. 227 andere sterfgevallen van vrouwen zijn verdacht. 33 vrouwen werden vermoord ondanks dat ze bij de politie hadden gemeld dat ze gevaar liepen. Het laat zien dat geweld tegen vrouwen en vrouwenmoord zijn toegenomen met de uittreding uit de Conventie van Istanbul.”
“Femiciden zijn gelegitimeerd”
Vrouwen worden systematisch vermoord als gevolg van overheidsbeleid, benadrukt Ecevit en legt verder uit: “Femicide kan niet los worden gezien van de politiek van genderongelijkheid. Het overheidsbeleid probeert feminicide echter in een persoonlijke-privécontext te plaatsen, of geeft de schuld aan de slachtoffers. Dit legitimeert feminicide, en het beleid van straffeloosheid maakt de weg vrij voor meer geweld tegen vrouwen. Het Verdrag van Istanbul is ingetrokken om te voorkomen dat vrouwen hun rechten opeisen en zich uitspreken tegen het overheidsbeleid. Na de terugtrekking van Turkije begon echter ook de strijd van vrouwen om het Verdrag van Istanbul te verdedigen. Sindsdien hebben vrouwen hun strijd uitgebreid. Maar de strijd is niet genoeg. Zowel Turkse als Koerdische vrouwen moeten samen strijden.”
‘Ze willen vrouwen scheiden’
Met de geplande hoofddoekwet probeert de regering een deel van de samenleving hun rechten te ontnemen. “Een van de redenen voor de opzegging van het Verdrag van Istanbul was de wens om LHBTI’s hun rechten te ontnemen”, zegt Ecevit, eraan toevoegend: “De hoofddoekwet is daar een voortzetting van. Er worden claims gedaan om de rechten van vrouwen die een hoofddoek dragen te beschermen, maar de realiteit is dat LHBTI’s hun rechten worden ontnomen. Met deze discussies wil je verdeeldheid zaaien onder vrouwen. Ze willen vrouwen categoriseren.”
“Ze willen een aangepaste vrouw creëren”
Ecevit legt uit dat de regering een “aangepaste vrouw” wil creëren: “Het Verdrag van Istanbul werd ingetrokken omdat het ‘het instituut van het gezin zou vernietigen’. Maar in werkelijkheid willen ze een volgzame vrouw creëren. De rechten van vrouwen, kinderen en LHBTI’s worden niet beschermd in Turkije. Wet- en regelgeving werkt volgens hun ideeën. Als mensen het beleid en de denkwijze van de regering niet accepteren, wordt hen het recht op bescherming ontzegd.”
“De rebellie van vrouwen maakt ze bang”
Ten slotte, stellend dat de strijd van vrouwen een universele strijd is, komt Ecevit tot de volgende beoordeling. “Vrouwen worstelen het meest in de samenleving. De strijd van vrouwen leidt tot een verandering in het bestaande systeem. Vrouwen worden nog steeds het meest uitgebuit in de samenleving en hun rechten worden vaak geschonden. Ondanks dit alles strijden vrouwen actief voor hun eigen rechten en sociale vrijheid. Hun strijd speelt over de hele wereld een belangrijke rol. In Iran brak een volksopstand uit na de moord op Jina Amini. Deze opstand schrikt de staten af die vrouwen aan hun systeem willen binden. Daarom willen ze vrouwen ertoe brengen zich terug te trekken van de straten en pleinen. Zo willen ze hun strijd onderdrukken.”
Bron: Jinnews