- Turkije
Met hun 1074e wake hebben de zaterdagmoeders in Istanbul opnieuw gerechtigheid geëist voor slachtoffers van verdwijningen. Centraal tijdens de bijeenkomst van deze week op het Galatasarayplein stond het lot van Yusuf Nergiz, die in 1997 na zijn arrestatie in de Koerdische provincie Amed (tr. Diyarbakır) spoorloos verdween.
Net als bij eerdere acties verzamelden leden en sympathisanten van het initiatief zich met rode anjers en foto’s van vermisten op het afgezette demonstratieplein. Sinds de jaren negentig eisen de Zaterdagmoeders volledige opheldering over de gevallen van verdwenen personen in staatshechtenis, tot nu toe meestal zonder succes.
Gearresteerd, vrijgelaten, verdwenen
De voormalige HDP-afgevaardigde Oya Ersoy beschreef tijdens de bijeenkomst de laatste bekende stappen van Yusuf Nergiz, een vader van zes kinderen. De toen 70-jarige woonde destijds in de stad Amed en bewerkte landbouwgrond in zijn geboortedorp Tiyaks (Narlıca) in het district Pasûr (Kulp). Op 30 september 1997 werd zijn huis daar door soldaten doorzocht, Nergiz werd gearresteerd en naar de gendarmeriebasis in Pasûr gebracht. Drie dagen later werd hij vrijgelaten.
Nog dezelfde dag belde Nergiz zijn vrouw om haar op de hoogte te brengen en begaf zich op de terugweg naar Amed. Bij het kleine busstation kwam hij toevallig zijn zus tegen en vertelde haar over zijn arrestatie. Hij kocht een kaartje voor de bus met kenteken 21 AR 474, die om 11 uur zou vertrekken. Maar hij kwam nooit thuis.
Later hoorde zijn vrouw via een zogenaamde dorpsbeschermer, die in dezelfde bus had gezeten, dat Nergiz door militairen uit het voertuig was gehaald en voor identiteitscontrole naar de gendarmerie was gebracht. Sindsdien wordt hij als vermist beschouwd.
Onderzoek leverde geen resultaat op
Op 7 oktober 1997 deed Şahibe Nergiz aangifte bij het openbaar ministerie in Diyarbakır. De politie en de gendarmerie in Pasûr ontkenden echter dat ze Nergiz opnieuw hadden gearresteerd. Er werd een officieel onderzoek ingesteld en er werd ook een huiszoekingsbevel uitgevaardigd, maar zonder resultaat. “De familie wacht al 28 jaar tevergeefs op een antwoord”, aldus Ersoy.
De zaak van Yusuf Nergiz is een voorbeeld van de vele verdwenen personen wier lot nooit is opgehelderd. Net als in veel andere gevallen zien de zaterdagmoeders ook hier een systematisch falen van de rechtsstaat. “Het beleid van stilzwijgen en straffeloosheid verhindert tot op de dag van vandaag gerechtigheid”, aldus Ersoy.
Het initiatief kondigde aan zijn protest voort te zetten: “We zullen niet zwijgen. Niet voor Yusuf Nergiz en niet voor de andere verdwenen personen. De staat is verplicht om volgens de beginselen van de rechtsstaat te handelen – ook decennia later nog.”
Bron: ANF