- Turkije
Voor de 1062e keer zijn de zaterdagmoeders en hun supporters bijeengekomen op het Galatasarayplein in Istanbul om te protesteren tegen de praktijk van gewelddadige verdwijningen onder toezicht van de staat en om straf voor de daders te eisen. Centraal in de wake van deze week stond het lot van Murat Aslan, een 25-jarige Koerd die op 10 juni 1994 op klaarlichte dag in Amed (Tr. Diyarbakır) werd ontvoerd en vermoord. De daders deden zich voor als politieagenten en reden in een witte Renault Toros. Deze auto’s, die destijds typisch waren voor de Turkse militaire inlichtingendienst JITEM, worden beschouwd als symbolen van de anti-Koerdische staatsterreur van de jaren negentig.
Sebla Arcan van de Istanbulse afdeling van de mensenrechtenorganisatie IHD presenteerde de zaak Murat Aslan. In haar verklaring wees zij erop dat de familie van de jongeman ondanks intensieve inspanningen jarenlang geen informatie over zijn lot had gekregen. Pas tien jaar later brachten verklaringen van de voormalige JITEM-moordenaar Abdülkadir Aygan, die nu in ballingschap in Zweden leeft, licht in de duisternis: Aslan zou in de basis van de paramilitaire organisatie in Silopiya (Silopi) zijn ondervraagd en gemarteld, vervolgens naar de bergen van Licê zijn gebracht, daar zijn geëxecuteerd en begraven.
In april 2004 werd het graf op die plek geopend. Het forensisch instituut, dat onder het ministerie van Justitie valt, identificeerde de gevonden botten als die van Murat Aslan. De familie diende vervolgens een strafrechtelijke klacht in tegen 30 personen, waaronder hooggeplaatste veiligheidsfunctionarissen uit de tijd van de noodtoestand. Ondanks talrijke bewijzen en getuigenverklaringen werd er echter geen strafrechtelijke vervolging ingesteld – de zaak ligt, net als vele andere, tot op de dag van vandaag onbehandeld in de archieven.
“De daders die Murat hebben ontvoerd, gemarteld, geëxecuteerd en zijn lichaam hebben laten verdwijnen, zijn geïdentificeerd. Maar justitie zwijgt”, verklaarde Arcan. Na 31 jaar moet er een einde komen aan de voortdurende straffeloosheid, zo luidt haar eis. “We zullen niet ophouden gerechtigheid te eisen – voor Murat en voor alle andere verdwenen personen.”
Fatma Aslan, de zus van de vermoorde man, richtte zich ook tot het publiek: “Ik wil dat er gerechtigheid komt zolang onze moeder nog leeft.”
De wake eindigde met het neerleggen van anjers op het Galatasarayplein – als teken van herdenking en stil protest tegen de voortdurende straffeloosheid in gevallen van verdwijningen.