Zelfs tijdens de meest gruwelijke tijden van het conflict reist de Zap [regio- red.] door de pagina’s van een glorieuze geschiedenis. Zap verzet zich in naam van het verdedigen van Koerdistan, de overwinningen van het Koerdische volk en eervolle overtuigingen.
Een witte rook stijgt op boven de Zap-verzetsgebieden. Wolken, de zon, stromende regen en vogels zijn onder de getuigen. De witte rook wordt uitgestoten door de verzetstunnels van Zap. Deze rook die zich ophoopt en de lucht in Koerdistan verduistert, wordt niet veroorzaakt door guerrillavuur of een picknickvuur van dorpelingen in de bergen. Deze witte en stinkende mist is het chemische wapen dat het binnenvallende fascistische Turkse leger gebruikt tegen de guerrilla, de hoop van het Koerdische volk.
Het is chemisch! Het soort gif dat mensen verbrandt, hun longen verduistert, oplost en doodt. Dat giftige gas dat langzaam en onopgemerkt doodt, omhult het hele lichaam met een vieze geur en is erger dan fysieke kwelling. In de chemische industrie is het een wapen dat volgens de hele wereld verboden is, maar dat wel tegen het Koerdische volk wordt gebruikt.
Het is altijd ingezet tegen de YJA Star en HPG-guerrilla, de strijdkrachten van het Koerdische volk, maar het gebruik van chemische wapens in het verzet, dat begon met Cenga Heftanîn in 2020 en duurde meer dan 15 dagen met Zap, zou moeten dienen als een wake-up call voor de hele mensheid. Is het legaal voor een fascistisch regime om dit wapen, dat illegaal en moeilijk overal te gebruiken is, te gebruiken om de kinderen van een hele natie af te slachten onder het voorwendsel zichzelf te beschermen? Worden de guerrillastrijders, de eer van Koerdistan, de witte rook die opstijgt uit de gevechtstunnels en verzetsposities van Zap geacht waardig te zijn, op dagen dat alle volkeren een feestdag vieren? Welk geloof, cultuur of oorlogsrecht laat je toe om verwoesting aan te richten namens een Europese burger met een bloedende vinger terwijl je zwijgt over de guerrilladoden door chemicaliën?
Niet alleen de guerrilla of de guerrillacommandanten, maar wij moeten dit allemaal afwijzen en de straat op gaan. Het gevoel bij de mensheid te horen, met eenheid te handelen, te kiezen wat moreel en gewetensvol is, en jezelf als eerbaar te ontdekken en vorm te geven, zou woede tegen de indringers moeten opwekken. Net zoals Zap woedend is over de mentaliteit die zijn eigen mensen uitbuit, moeten we woede spuwen en van elke locatie een slagveld maken. Je vraagt je misschien af waarom. Zap staat voor iedereen met eer.
Zap verzet zich namens ons, namens alles en iedereen. Zelfs tijdens de meest gruwelijke momenten van de oorlog gaan ze door de pagina’s van een glorieuze geschiedenis. Zap verzet zich ter ere van de moedigen die het jaren geleden met hun bloed hebben opgewekt. Zap strijd voor de grote krijgers van Ali Pılling, de tactische architect van de HPG. Het verzet zich in naam van het redden van Koerdistan, van het verdedigen van de verworven en waardige waarden van het Koerdische volk. Het strijd tegen een fascistisch leger van een staat die niet eens de lijken van zijn eigen soldaten kan terughalen.
Zap verzet zich tegen de KDP, die beweert Koerdisch te zijn en voor verraad gaat, in naam van onderdrukkers, fascisten en de ontkenning van de mensheid. Het is weerstand bieden, want verzet tegen de KDP maakt je een eervolle Koerd in de eenentwintigste eeuw. Hun oren horen de klokken van vrijheid of de kreten om vrijheid niet. Daarom is het beter om de term bij te dragen aan het verzet in plaats van iets tegen de KDP te zeggen en het woord te besmetten. Dit wordt natuurlijk niet alleen bereikt door te strijden, maar ook door waardig te leven; zonder goedkoop te zijn, en zonder te proberen valsheid te betrachten… Kind zijn van een volk dat een opstand leidde en aandrong op vrijheid vereist volharding in dit leven tot het einde.
Opgroeiend als een eerzaam persoon, sluit je geen compromissen over je vrijheid. De wraak van Zendura, Mamreşo, Werxelê en de berg Sor vereist niet-aflatende tegenstand. Omdat Cumali, Çavre, Hejar, Zinarîn, Botan, Kurtay, Çekdar, Şaristan, Zîlan en Sîdar’s kameraad ons dit influisteren. Door dit gefluister om te zetten in luidheid, woede en wilskracht, strijdt de guerrilla. Dit wordt het best aangetoond door YJA Star- en HPG-guerrillastrijders. Zap zegt: “Er kan een inval zijn in Zap, maar geen triomf.” Zap verzet zich om het thuisland van Koerdistan te verdedigen.
Auteur: Laleş Rênas
