De woordvoerder van de Volksverdedigingseenheden, Nuri Mehmud verklaarde dat de Syrische burgeroorlog, die “over” wordt genoemd, de laatste weken weer is oplaaiend en dat de Turkse president Tayyip Erdogan onderhandelt over Afrin. Mehmud stuurde een bericht naar het Turkse leger dat “ze dromen om Afrin binnen een week binnen te dringen” dat ze “zich erg zullen vergissen”.
De operatie van het Syrische Baath-regime om de noordelijke Idlib-provincie van Al Qaida-gebaseerde Hayat Tahrir Al Sham (Al Nusra) en de Ahrar Al Sham-organisaties met luchtsteun vanuit Rusland op te ruimen, heeft de aandacht weer op Syrië gevestigd. Het Baath-regime dat op Idlib opereert, heeft in Ankara bezorgdheid gewekt. Het Turkse leger kwam Idlib binnen via de non-conflict zone tussen Iran, Rusland en Turkije tijdens de Astana 8-onderhandelingen en versnelde de plannen om samen met terroristische organisaties in de regio Afrin aan te vallen.
YPG-woordvoerder Nuri Mehmud sprak met de ANF Nieuwsagentschap over de Idlib-operatie van het Baath-regime, een mogelijke invasiepoging tegen Afrin, die terug op de agenda van Erdogan staat, en de door de VS geleide internationale coalitieverklaring dat “een leger van 30.000 wordt gevormd”. “De AKP-regering ziet Idlib als een laatste kans voor zichzelf. Als ze handel en commercie over Idlib en Afrin kunnen beheren, denken ze dat ze kunnen overleven”, zei Mehmud en voegde eraan toe dat, ondanks de opmerking van Erdogan dat ze” een bedreiging vormen “, het heroïsche verzet dat in Kobane wordt getoond door strijders die Afrin vandaag verdedigen, verdedigde Parijs, Moskou, New York, Cairo en zelfs Ankara en Istanbul tegen terreuraanslagen “.
De Russische president Poetin heeft eind 2017 aangekondigd dat de oorlog in Syrië voorbij is, maar in de eerste weken van 2018 waren er nog meer conflicten in de regio. Het Baath-regime heeft met de steun van Rusland een operatie op Idlib gelanceerd. De Turkse staat, die Idlib binnenkwam via de ‘non-conflict zones’ als onderdeel van het Astonana-akkoord, heeft geprotesteerd tegen deze operatie. Wat is de politieke en militaire staat in Idlib nu?
Zoals bekend, wilde de Turkse staat een model zijn voor het Midden-Oosten. Ze hadden hun politieke project voor dit doel opgebouwd, over Ottomaans sultanaat en soennitische sektarisme. Ze vertrouwden vooral de lijn Ikhwan al Muslimi. In Tunesië en Egypte heetten die partijen de ‘Partij van gerechtigheid en licht ‘ en ‘Partij van gerechtigheid en vooruitgang’ in dezelfde lijn.
Toen de eerste protesten in Syrië begonnen, bezocht de toenmalige premier Ahmet Davutoğlu Syrië en sprak hij met Bashar Assad en vroeg hem om vrede te sluiten met de Moslimbroederschap. AKP-leider Tayyip Erdogan was van plan om over het Midden-Oosten te heersen. Toen hij landen in het Midden-Oosten bezocht, deed hij alsof hij een provincie in Turkije bezocht. Dat was het beeld dat hij creëerde. Maar het Midden-Oosten heeft andere verwachtingen. De hoop van de samenlevingen in het Midden-Oosten was de Arabische lente.
Turkije verkeek zich op Syrië
De Turkse staat beschouwde de interventie in Syrië als een zeer eenvoudige situatie. Ze dachten aan de regio als hun achtertuin. Hun relatie met de Moslimbroederschap heeft Syrië gebroken. Er ontstonden veel gewapende groepen in Syrië. Deze werden allemaal over Syrië naar Turkije verplaatst. Toen het alternatieve project zich begon te ontwikkelen, verlieten ze Damascus en begonnen tegen ons te vechten in Serekaniye.
ISIS verhoogde de hoop van de Turkse Staat
Toen de ‘Arabische lente’ of het concept van nationalisme een nederlaag leed in Serekaniye, ontstond ISIS. Wij waren het die voor de eerste keer aan de wereld hadden blootgesteld dat Jabhat Al-Nusra en Ahrar Al Sham door Al Qaida werden bestuurd. In Kobane verhoogde ISIS de hoop van de AKP-regering. Het bereikte een zodanig punt dat de Turkse president zei: “Kobane staat op het punt te vallen”. Toen de terroristische organisaties van de Turkse staat in Kobane werden verslagen en onze troepen naar Manbij trokken, begon de regering van Erdogan te onderhandelen over de “Arabische Lente”.
En ze onderhandelden over de gewapende groepen rond Homs, Aleppo en Damascus in ruil voor het binnenvallen van Bab, Azaz en Jarablus. Het Syrische regime, Iran, Turkije en Rusland waren aanwezig aan de onderhandelingstafel. Nu willen ze dezelfde onderhandelingen voeren in Afrin en Idlib, namelijk dat ze Afrin willen, in ruil voor het opgeven van Idlib. Voor de Erdogan-regering is het niet zo belangrijk als ze Afrin wel of niet betreden, hun hoofddoel is om de ontwikkeling van het project in Noord-Syrië ongeldig te verklaren. Zoals bekend, heeft het project dat vandaag in Noord-Syrië tot leven is gebracht, het ISIS-terrorisme en het begrip van het nationalisme vernietigd, de bendegroepen ongeldig gemaakt en een perspectief ontwikkeld voor een oplossing voor de Syrische crisis. En het heeft een voorbeeld geschapen voor de volkeren van de regio over welke grondslagen een revolutionair begrip zou moeten ontwikkelen.
Waarom is de Turkse staat verstoord door het regime van Damascus dat een operatie uitvoert in een Syrische provincie tegen jihadisten in de Al Qaida-linie?
De Turkse regering ziet Idlib als een laatste kans voor zichzelf. Als ze handel en commercie over Idlib en Afrin kunnen beheren, denken ze dat ze kunnen overleven. AKP-functionarissen hebben hun aanpak kenbaar gemaakt met opmerkingen als: “het bestaan van Noord-Syrië betekent dat we ophouden te bestaan.”
De recente aanvallen op Al-Nusra en Ahrar Al Sham door het regime, Iran en Rusland in Idlib hebben het akkoord over de non- conflict zone akkoord bijna doen mislukken. De Turkse staat organiseerde alle bendegroepen in Syrië, de Eufraat Schild-groepen, Hayat Tahrir Al Sham en Ahrar Al Sham-bendes onder een gezamenlijke paraplu. De echte reden voor de mogelijke nederlaag van het Syrische Baath-regime in Idlib zal niet de gewapende groepering zijn, het zal de Turkse staat zijn. Met deze hefboomwerking die ze hebben, probeert het AKP-regime Syrië, Rusland en Iran onder druk te zetten om deze staten hun beleid te laten accepteren.
Toen de Idlib-operatie begon, plaatste Erdogan de invasie van Afrin opnieuw op tafel. Is het toeval dat Erdogan op Afrin doelt terwijl het Syrische regime naar Idlib marcheert? Of zijn de twee direct gerelateerd?
Uit de opmerkingen van Erdogan en de activiteit die plaatsvindt, blijkt dat hij hoop heeft gekregen. Hij spreekt zijn bedreigingen op een hoger niveau uit. Blijkbaar laten krachten die rekenen op de mogelijkheid dat het Baath-regime in Idlib wordt verslagen, de deur open voor een overeenkomst met het Erdogan-regime. De hele wereld en het internationale publiek moeten zich bewust zijn van de mogelijkheid van onderhandelingen over Afrin en Idlib.
Afrin is niet alleen
Regionale krachten die een eenvoudige benadering hebben ten opzichte van Afrin, moeten heel goed weten dat Afrin een voortzetting is van Kobane. De volkeren van de wereld die met Kobane vochten hebben dezelfde positie voor Afrin. Afrin staat niet alleen. Het is niet een vergezochte mogelijkheid dat staten die aannemen dat ze hun belangen kunnen beschermen door middel van de Afrin- en Idlib-onderhandelingen hetzelfde karakter krijgen als ISIS. Omdat Afrin de hoop is voor de volkeren van de wereld die democratie, vrede en een oplossing willen.
Om deze reden is Afrin in de ogen van het internationale publiek geen plaats voor een eenvoudige benadering . Aan de andere kant heeft Afrin zichzelf behoorlijk goed georganiseerd qua defensie. Als het Turkse leger denkt dat ze Afrin binnen een week kunnen binnengaan, dromen ze. Het Turkse leger zou de realiteit van de bevolking van Turkije boven alles moeten zien. De volkeren van Turkije hebben Serekaniye of Kobane nooit verlaten. Ze hebben op een offervolle manier bescherming geboden en een serieuze rol gespeeld. De mensen van Turkije gaven grote steun tegen terreur aan Serekaniye en Kobane. Dat is de reden waarom het leger dat de volkeren van Turkije zou moeten verdedigen, wordt gebruikt in overeenstemming met het belang van de AKP-regering.
Positie van internationale krachten: afwachten en toekijken
Maar internationale troepen, die zich bewust moeten zijn van de vuile onderhandelingen van de AKP, nemen nu een afwachtende positie in. Ze berekenen welke zijde het meeste oplevert om vervolgens een zijde te kiezen. Daarvoor zijn er veel timide uitspraken gedaan. Ze geven heel openhartig de voorkeur aan hun interesses. De situatie in Afrin en Idlib is de strijd van de Syrische volkeren om de Lente van de Volkeren te winnen of te verliezen. Internationale troepen zouden moeten zien dat Erdogan probeert in Afrin de tragedies te creëren in alle Syrische provincies, in Kobane, Homs, Hama en in sommige provincies van Turkije. Er is een vuile onderhandeling. De mensen van Afrin zullen zich verzetten.
De hoop van de volkeren uit de regio is Noord-Syrië en Afrin. Dit feit moet goed bekend zijn: de strijders die Afrin vandaag verdedigen hebben grote heldenmoed in Kobane getoond tegen internationale terreur. Ze verzetten zich dapper en bewezen dat terrorisme kan worden verslagen. De strijders van Afrin verdedigden Parijs, Moskou, New York, Cairo en zelfs Ankara en Istanbul in Kobane.
De maskers vielen af in Serekaniye en Kobane
Internationale troepen zouden zich moeten richten op de belangen van het volk. Iedereen die bezwaar maakt tegen deze realiteit zal worden beschouwd als degenen die de hoop van het volk hebben gedood. Idlib en Afrin zijn de plaatsen waar dit op de proef wordt gesteld. Het masker van Erdogan’s Vrije Syrische leger (FSA) viel af in Serekaniye en het ISIS masker in Kobane. Nu, zonder masker, is hij rechtstreeks betrokken. Het Turkse parlement zou de kwestie van Turkije moeten bespreken, maar zij bespreken de interventie op Afrin. Dit heeft geen legitimiteit. Net als Iran en Rusland worden troepen die belangen hebben in Syrië gedwongen om Afrin op te geven in ruil voor Idlib.
Het lijkt zeer onwaarschijnlijk dat de Turkse staat een operatie op Afrin lanceert zonder goedkeuring van de VS en Rusland. Is de inval van Turkije op Afrin toegestaan?
Krachten als de VS en Rusland hebben ook een enorme verantwoordelijkheid. Maar we hebben de indruk dat ze tot nu toe geen gewenste houding hebben aangenomen. Turkije kan de VS en Rusland bedreigen met het in gevaar brengen van hun belangen. Dus deze krachten kunnen voorzichtiger optreden om hun belangen te beschermen. Wij geloven dat de belangen van beide krachten liggen bij het bijstaan van de volkeren in het Midden-Oosten.
De ontwikkeling van de democratie in Noord-Syrië heeft de hele regio hoop gegeven voor het oplossen van problemen. We zullen nooit de inspanningen van de Turkse bevolking voor de Noord-Syrische revolutie vergeten. We hebben nooit een bedreiging gevormd over de Turkse grens, dat is een manipulatie van de AKP-regering. We zijn klaar om de huidige problemen op te lossen in het kader van democratie en vrijheid zonder oorlog. We zijn geen systeem dat gesloten is voor dialoog, we verwerpen geen enkele kant. Omdat ISIS een terroristische organisatie is, hebben we ze tijdens de oorlog opgeruimd. Na het beëindigen van ISIS proberen we de problemen op te lossen door middel van democratische methoden.
Investeren in Erdogan zal de belangen van Rusland in gevaar brengen
Als er een aanval is zoals de ISIS-aanval, als onze ideeën niet worden gerespecteerd, zullen we ons verzetten tot het einde. Vooral Rusland, de meest waarschijnlijke partij om onderhandelingen te voeren, moet deze vuile spellen niet toestaan. Turkije legt de meeste druk op Rusland. En Rusland moet een aanpak kiezen tegen deze druk die past bij de eisen van dat moment omdat beleggen in Erdogan de directe belangen van Rusland kan dienen, maar op de lange termijn zal het hen bedreigen. Ze moeten afzien van deze afwachtende houding en zouden ongetwijfeld het initiatief moeten ontwikkelen om de samenleving, vrijheid en democratie te beschermen. Helaas hebben ze de verwachte houding nog niet weergegeven. Als de Turkse staat aanvalt, zal de verantwoordelijkheid van deze krachten groter zijn dan die van iemand anders.
Erdogan vervormt de waarheid. Alle partijen die willen, kunnen komen en de grens inspecteren. Er is geen dreiging ontstaan tegen onze buren vanuit onze grenzen. Integendeel, we hebben onze buren beschermd tegen terroristen.
Turkije verscheurt de territoriale integriteit van Syrie
Zijn de krachten die aanwezig zullen zijn in de ontmoeting voor Afrin en Idlib de rekening aan het opmaken vóór de Sochi-bijeenkomst?
Turkije probeert te voorkomen dat ongeveer 40% van de bevolking van Syrië deelneemt aan de Sochi-bijeenkomst. In werkelijkheid is het Turkije die de territoriale integriteit van Syrië verscheurt. Erdogan ziet provincies als Bab, Azaz, Jarablus en Idlib als onderdeel van Turkije. Hij beschouwt zichzelf als de eigenaar van die gebieden. Als de Syrische volkeren niet deelnemen aan de Sochi-bijeenkomst, zal het voor de vergadering onmogelijk zijn om oplossingen te produceren. Dat is de reden waarom er een onderhandeling is tussen regionale en mondiale krachten rond de bijeenkomst in Sochi. Vertegenwoordigers uit Iran, Turkije, het Baath-regime en Eufraat Schild zullen bij de vergadering aanwezig zijn. En Rusland heeft hier prestige bij. Buiten deze groepen zijn er geen andere partijen in Sotsji.
Welk resultaat komt er uit een ontmoeting met mensen die niet de wil van samenlevingen vertegenwoordigen?
Er kunnen alleen onderhandelingen plaatsvinden over Idlib en Afrin. Een oplossing voor de Syrische crisis zal niet uit Sotsji naar voren komen, maar een anti-Koerdische alliantie kan zich tussen Turkije en Iran ontwikkelen. En Rusland zal er gastheer voor zijn. ISIS is beëindigd en alle partijen zeggen dat ze een verandering willen. Ze zeggen dat ze openstaan voor een dialoog. We zeggen ook dat we openstaan voor dialoog, dus waarom zijn de problemen in Syrië niet opgelost via een dialoog? Dat betekent dat er andere plannen zijn. Ze zijn niet van plan oplossingen te vinden voor de problemen in Syrië, ze letten op de belangen van buitenlandse troepen.
Er zou dus een verschuiving in aanpak moeten plaatsvinden en maatschappelijke belangen moeten prioriteit krijgen. Anders zal de maatschappij weerstand bieden en dat vuur zal iedereen verbranden. Alle partijen moeten in deze kwestie verantwoordelijk handelen. In Sotsji en in soortgelijke bijeenkomsten, als er pogingen zijn om oplossingen te vinden voor sommige buitenlandse poppen, zal dat de bevolking van Syrië niet overtuigen.
Er kunnen geen stappen worden ondernomen zonder rekening te houden met de wil van de Syrische en Noord-Syrische bevolking. Het Baath-regime beweert de provincie Deir ez-Zor te hebben bevrijd. Ze beweren dat ze de stad zogenaamd hebben gered uit de handen van ISIS. Maar de mensen van Deir ez-Zor, Al Buqamal en Mayadeen zijn Noord-Syrisch grondgebied overgestoken. Meer dan een half miljoen mensen zijn Noord-Syrië binnengetrokken. Het regime heeft lege steden en het beton bevrijd. De mensen zijn bang om daarheen te gaan. Dus, hoe zal het regime Deir ez-Zor vertegenwoordigen? Hetzelfde geldt ook voor de mensen van Aleppo, Homs en Damascus. Kunnen de groepen die zichzelf de oppositie noemen maar in bed liggen met de Turkse regering de samenleving vertegenwoordigen?
Het ‘ Nieuwe Leger’ is niet nieuw
De verklaring van de Internationale Coalitie kondigde aan dat een leger van 30.000 zou moeten worden opgericht om de Noord-Syrische grenzen te verdedigen. Wat moeten we van deze aankondiging begrijpen? Wordt een nieuw leger vanaf nul opgebouwd?
Dit is geen nieuwe situatie. Het is geen leger. Deze kracht was al gevormd. De grenzen van Noord-Syrië worden al verdedigd door de Syrische Democratische Krachten (SDF) en de YPG en YPJ-strijdkrachten. Dat is niet nieuw, we verdedigen onszelf al 6 jaar. We hebben samen met de VS opgetreden in de strijd tegen ISIS en we hebben deze terroristische organisatie geëlimineerd. Na de nederlaag van ISIS gaat onze samenwerking verder met de strategie om stabiliteit te brengen in Syrië.
De VS en coalitietroepen hebben herhaaldelijk steun aan de SDF aangekondigd en de hulp is ontvangen. De aankondiging van de VS was waarschijnlijk in dit kader. Maar de Turkse staat manipuleert deze verklaring. Ze proberen het een excuus te maken voor hun agressie. Het is dus geen nieuw ding. Soortgelijke verklaringen zijn door de VS ontelbare keren op andere manieren gemaakt. We hebben nog nooit een staat aangevallen met de hulp van de VS, we hebben ISIS-terreur ermee geëlimineerd. Maar het Turkse leger kwam en viel Bab, Jarablus, Azaz en Idlib binnen. Als ze kunnen, zullen ze deze gebieden annexeren zoals ze deden in Iskenderun.
