In januari 2018 begon de Turkse staat onder de regering van Erdogan de zogenaamde “Operatie Olijftak” met de steun van duizenden jihadistische huurlingen. De ideologische alliantie tussen de MHP- en AKP-regering en jihdisten werd tegengewerkt door de Volks- en Vrouwelijke Volksbeschermingseenheden -YPG en YPJ- in een heroïsch verzet dat meer dan twee maanden duurde.
Afrin was een van de meest vreedzame gebieden in Syrië. Het werd grotendeels gespaard van actieve oorlog totdat de invasie begon. Afrin was ook een van de gebieden waar sociale organisatie op basis van de ideeën van Abdullah Öcalan grote vooruitgang had geboekt. De democratie aan de basis, het gemeenschapsleven, ecologische projecten en de bevrijding van vrouwen werden daar actief en succesvol tot leven gewekt.
Afrin werd ook een toevluchtsoord voor honderden Yezidi’s die in 2014 ontsnapten aan de genocidale terreur van de zogenaamde “Islamitische Staat” en daar een nieuw en vooral veilig thuis vonden.
Tegenwoordig ziet Afrin eruit als een hoop puin. De jihadistische bendes plunderen de eigendommen van de ontheemde bevolking en degenen die niet zijn gevlucht. Ze vernietigen de omgeving, vernietigen en ontheiligen culturele en historische locaties, ontvoeren en verkrachten vrouwen en huwen onder dwang met jonge vrouwen en minderjarigen. Met de aanvaarding van de NAVO pleegt Turkije oorlogsmisdaden tegen de lokale bevolking met zijn proxy-leger, de jihadistische coalitie die bekend staat als ‘Syrische Nationale Leger’.
Vanaf het allereerste begin van “Operatie Olijftak” heeft Turkije niet alleen het plan van een militaire operatie op korte termijn nagestreefd, maar ook aangedrongen op de annexatie van het gebied bij Turkije. Tegenwoordig krijgen kinderen in Afrin les volgens het Turkse curriculum en ideologie, zijn straatnamen en borden veranderd en in het Turks geschreven, is de Turkse lira ingevoerd als munteenheid en is het Turkse postkantoor verantwoordelijk voor verschillende logistieke taken. Samen met het begin van de bouw van een muur rond de bezette gebieden, kan zeker worden gezegd dat er een annexatiepoging is.
In een verklaring herinnerde de YPG International eraan dat “verschillende internationalisten ook hun plaats innamen in het verzet van Afrin. Vanuit alle delen van de wereld, vanuit de meest uiteenlopende vormen van strijd en ideologische stromingen, namen onze kameraden deel aan de militaire en civiele beschermingstaken. Tijdens dit proces stierven onze vrienden Kendal Breizh (Olivier François Jean Le Clainche), Şahin Hüseyni (Haukur Hilmarrson), Hêlîn Qereçox (Anna Campbell) en tientallen andere vrienden de martelaarsdood.”
De verklaring vervolgde: “In Koerdistan zeggen we‘ Şehid Namirin ’- onze martelaren sterven niet. Onze martelaren sterven niet omdat we ze zullen gedenken en hun strijd en aspiraties zullen voortzetten. Omdat herinneren betekent strijden en strijden betekent herinneren. Voor ons is 20 januari een dag om onze gevallen vrienden te herdenken en de redenen die hen hebben bewogen en ons allemaal hebben bewogen om deel te nemen aan deze revolutie, eraan deel te nemen, haar vorm te geven en haar te verdedigen. Het is een dag om niet te vergeten en om onszelf eraan te herinneren dat het nodig is om een duidelijke grens te trekken tussen ons en de vijand, om niet te vergeten wat er is gebeurd en om er kracht uit te putten voor de komende maanden, jaren en offensieven. Om te onthouden dat we allemaal onze plaats in deze revolutie kunnen innemen en kunnen bijdragen aan Rojava en de vrije Democratische Federatie van Noordoost-Syrië. Het maakt niet uit of we deelnemen aan het leger of aan de sociale werken, want hier kunnen we ook leren en begrijpen: de samenleving kan alleen slagen met verdediging en defensie kan alleen slagen met de samenleving.”
De internationale YPG onderstreepte ook dat “Rojava de revolutie is van alle mensen die eraan deelnemen en hier met kracht en inspanningen bijdragen. Rojava is het land van ons allemaal en we kunnen hier een deel ervaren en realiseren van waar we altijd van hebben gedroomd: een vrij leven opbouwen. Zoals onze kameraden voor ons hebben gedaan en nog steeds doen in Ain Isa of Til Temir, is het ook onze taak als internationalisten om de vijanden van de revolutie te weerstaan.
