We belichten in dit artikel enkele stemmen van de “bergen” voor degenen die een “Beweging van de Bergen” in gang hebben gezet, waardoor de hoop op een andere wereld opnieuw wordt gewekt.
Er vinden wereldwijd protesten plaats tegen de Turkse agressieoorlog in Rojava en het noorden van Syrië. Dit wordt opgevolgd door grote solidariteitsacties met de volkeren in Rojava. Hieruit is iets nieuws voortgekomen, een andere vorm van solidariteit.
Eeuwenlang hebben de bergen het Koerdische volk beschermd tegen aanvallen en doen dat nog steeds. Maar nu, naast de bergen van Koerdistan, zijn er ook “bergen” over de hele wereld. Kunstenaars, auteurs, intellectuelen, academici en talloze activisten zeggen tegen de Koerden: “Wij zijn uw bergen. ”
Hier zijn enkele stemmen van de “bergen” voor degenen die een “beweging van de bergen” in gang zetten, waardoor de hoop op een andere wereld opnieuw wordt gewekt. Che Guevara had gelijk toen hij zei: “Solidariteit is de tederheid van de volkeren”.
Boris Buden, Oostenrijkse filosoof en schrijver, Berlijn, Duitsland
Tot de diepste bergen
De term ‘berg’ in het Koerdische spreekwoord ‘Geen vrienden maar de bergen’ verwijst naar een autonoom herstel van sociale diepgang in een staat van eenzaamheid en verlatenheid. Alleen achtergelaten in de hoogten, kan sociale verbeelding er niet omheen de realiteit te ontwaren. Daarom zullen we vandaag, wanneer we Russen verwelkomen die zich hebben aangesloten bij de verwarring die door het Westen is gecreëerd, hun grote klassieke Dostojevski herinneren.
In ‘Aantekeningen uit de ondergrondse’ sprak hij over de botsing van wereldbeelden die het 19e-eeuwse Rusland verdeelde: boven, op het oppervlak van de nieuwe realiteit, de verlichte ideeën van vooruitgang, evolutie, rationele politieke orde en de visie van een rechtvaardige samenleving die werden vertegenwoordigd door het Westen en zijn toenmalige Russische volgelingen; diep van binnen, in de ondergrond van het sociale en psychische leven, de irrationaliteit van de mensheid, zijn ondoorgrondelijke aard en de zelfvernietigende verwarring van de niet-westerse ander, getroffen door zijn reactionaire wrok en dystopische nachtmerries. Aan de top, de woestenijen van roofzuchtig kapitalisme en de chaos van een irrationele, zelfvernietigende identiteitspolitiek, het Westen in een vergevorderd stadium van zijn posthistorische en post-sociale decadentie zonder een visie op een betere toekomst; onderaan, de sociale hoop, het revolutionaire erfgoed en de behoefte aan een betere toekomst – samen met de Koerden in de bergen.”
Srećko Horvat, Kroatische filosoof en auteur
Volgens Srećko Horvat was het motief van de solidariteitsactie met Rojava niet alleen de realisatie van transnationale solidariteit met de huidige strijd van het Koerdische volk. Het doel van de solidariteitsactie was ook een soort hedendaagse solidariteit die twee verzetsstrijden verenigt die meer gemeen hebben dan het lijkt. Beide strijden – de Koerdische strijd en de Joegoslavische partizanenstrijd – waren aanvankelijk een guerrillaoorlog in de bergen, die tegelijkertijd nieuwe vormen van democratie en federalisme in zijn ontwikkeling vestigde. Tegenwoordig kan men zich voor Syrië alleen een toekomst voorstellen die geen slachtoffer zou zijn van geopolitieke belangen met verwoestende gevolgen: Een democratisch en federaal Syrië. En Rojava en Noordoost-Syrië hebben de weg gewezen. Daarom moet volgens Horvat iedereen die zichzelf een democraat wil noemen deze strijd steunen. “En velen van ons steunen hem. Terwijl Erdogan en Trump elkaar ontmoetten en Europa zijn ogen sloot voor ‘vluchtelingendruk’, zijn er wereldwijd veel solidariteitsacties ontstaan – het Koerdische volk staat niet alleen ‘, zegt Horvat.
Prof. Nataša Mirković, zangeres en actrice uit Bosnië-Herzegovina, woont in Oostenrijk.
“Ik kan niet geloven dat we in 2019, in de 21ste eeuw, nog steeds moeten praten over mensenrechten en vrede! En dat het Koerdische volk dagelijks in levensgevaar is! Ik zag dit scenario en de stomme oorlog in Sarajevo in 1992 (mijn hart is bij jullie, mijn vrienden).
Wat is het zin en het doel van alles behalve kwaadaardig en dom zijn? Hebben we in het verleden niet allemaal genoeg door elkaar geleden (omdat we dom, jaloers en bezitterig waren)? Niemand die een idiote oorlog won, kon zijn waardeloze nikkel meenemen naar zijn eigen graf.
En voor de mensen van Rojava: beste vrienden! Jij bent de mooiste en krachtigste boodschap voor de hele wereld met al je kleuren. Jij bent de unieke bloem die onze planeet tot een betere plek in ons universum maakt! Je bent een voorbeeld van liefde en groei! Ik ben zo trots dat we allemaal Rojava hebben! We zouden allemaal Rojava moeten zijn!
Mijn hart is met jullie, met ieder van jullie! Blijf alsjeblieft sterk in je hart!
Mijn diepste liefde en bewondering voor jullie allemaal! ”
Prof. Sandro Mezzadra, Universiteit van Bologna en Euronomade Network, Italië
“De Turkse militaire operatie tegen Rojava – ondersteund door islamitische milities – is al weken aan de gang en heeft ontheemding, dood en vernietiging veroorzaakt. Terwijl lokaal verzet, waarbij zowel de SDF als de burgerbevolking betrokken waren, nooit stopte, gingen tienduizenden mensen de straat op in solidariteit met het democratisch confederalisme in Rojava en tegen de Turkse oorlog. De verscheidenheid van dergelijke demonstraties laat zien dat er een breed bewustzijn is van wat wereldwijde belangen zijn in het conflict. De strijd om Rojava is geen ‘lokaal’ conflict, maar daagt alle mensen in de wereld uit om de vraag te beantwoorden: aan welke kant staan we?
Rojava is een moment van hoop in een door oorlog verscheurde regio. Rojava toont de mogelijkheid om voorbij ‘verschillen’ te leven. Rojava bouwt een buitengewoon democratie-experiment op. Rojava daagt het patriarchaat uit en verenigt de strijd voor sociale en ecologische rechtvaardigheid. Om deze ervaring te verdedigen en het experiment voort te zetten, marcheerden tienduizenden mensen over de hele wereld op straat en identificeerden zich met de strijd om Rojava.
Aan de andere kant grenst het Turkse nationalisme, militarisme en autoritarisme aan het fascisme. Terwijl democratisch confederalisme de Koerdische claims formuleert die verder gaan dan de taal en politiek van het nationalisme, worden we hier geconfronteerd met nationalisme in zijn puurste en meest vicieuze vorm die structureel verbonden is met oorlog. Het Erdogan-regime is niet alleen een vloek voor het Koerdische volk, maar ook voor de Turkse burgers.
Aan welke kant sta jij? Mensen die verder kijken dan de nauwe en parochiale horizon van het Turkse nationalisme, twijfelen er niet aan deze vraag te beantwoorden. In dit buitengewone moment van nood staan we verenigd achter Rojava, achter YPG / YPJ en SDF, voor de verdediging en verdere verankering van democratisch confederalisme en zelfbestuur, voor een toekomst in vrede en gerechtigheid. Wij veroordelen de stilte en de medeplichtigheid van westerse regeringen die betrokken zijn bij de wapenhandel met het Erdogan-regime.
Rojava moet worden verdedigd, het Turkse leger moet zich terugtrekken!”
Justin Podur, schrijver, Toronto, Canada
“In solidariteit met de Rojava:
De doelen van het imperium in het Midden-Oosten (of in West-Azië) zijn al een eeuw of langer hetzelfde: de vernietiging van soevereine staten, het winnen van hulpbronnen ongeacht de bevolking en het creëren van voldoende chaos en vernietiging om deze stand van zaken te ondersteunen, ook als dit de toekomst van iedereen in gevaar brengt.
De mensen in de regio hebben steeds opnieuw geprobeerd hun rechten te doen gelden en alternatieven te creëren. Het Koerdische volk staat voor enkele van de grootste uitdagingen in deze decennia en creëerde een van de meest veelbelovende projecten in Rojava. Ze hebben gestreden tegen de genocidale tirannie van de zogenaamde Islamitische Staat en moeten nu met alle macht strijden tegen de invasie en bezetting van Noord-Syrië door Turkije.
Turkije is een regionale macht, maar zonder het groene licht uit het Westen zou het Syrië niet kunnen binnenvallen en bezetten. Er zijn veel dingen die vanuit het Westen kunnen worden gedaan om Turkije te stoppen: Turkse officieren en ambtenaren moeten worden geconfronteerd met processen vanwege oorlogsmisdaden, en de regering van Erdogan moet op zijn minst diplomatieke sancties worden opgelegd. Dit zijn taken van de anti-oorlogsbeweging in het Westen, die nieuw leven zou moeten worden ingeblazen in het belang van toekomstige generaties in de regio en de wereld.”
Prof. Dr. Antonia Davidovic-Walther, archeoloog, Frankfurt, Duitsland
“Voor onze ogen vindt in Noord-Syrië (Rojava) een illegale internationale militaire aanval plaats van een NAVO-lid. De moorddadige etnische zuivering van multi-etnische gemeenschappen is direct gericht op de vernietiging van directe democratische zelfbesturende structuren.
Deze structuren bieden daarentegen een perspectief op hoe de multi-etnische en multi-religieuze volkeren en gemeenschappen in de regio een vreedzame samenleving van godsdienstvrijheid en gendergelijkheid in de regio kunnen vormen en organiseren.
De Turkse regering moet worden gedwongen om de bezetting onmiddellijk te staken en er moet voor gezorgd worden dat de inwoners van het gebied veilig kunnen terugkeren. Zelfs terwijl de Duitse regering, de EU en Donald Trump zonder ruggengraat buigen voor Erdogan – zullen we de volkeren van Noord-Syrië niet alleen laten. In tegenstelling tot Trump zullen we hun strijd tegen IS nooit vergeten.”
