- Turkije
De staking begon nadat de onderhandelingen tussen de vakbond voor algemene diensten van de confederatie van progressieve vakbonden van Turkije (Genel-Iş, DISK) en de vakbond van sociaaldemocratische gemeenten (SODEMSEN) waren afgebroken. Bij de onderhandelingen waren werknemers betrokken van IZELMAN, IZENERJI en Egeşehir, allemaal dochterondernemingen van de grootstedelijke gemeente Izmir. De arbeiders verzamelden zich voor het gemeentegebouw in het Kültürpark en scandeerden slogans als ‘Wat er ook gebeurt, lang leve de vakbonden, lang leve DISK’ en ‘Staking, opstand, verzet’.
Ercan Gül, voorzitter van de afdeling Izmir nr. 2 van Genel-Iş, een onderdeel van DISK, legde de volgende verklaring af: “Ze proberen ons tegen het publiek op te zetten. Onze lonen zijn het gesprek van de dag geworden. De burgemeester beweert dat hij het publiek zal raadplegen over onze salarissen. Dan zou hij hen ook moeten raadplegen over de salarissen van de bureaucraten. Wij maken transparant onze nettocijfers bekend, terwijl zij brutocijfers vrijgeven. Als de gemeente het publiek echt wil raadplegen, moet ze eerst de werkelijke lonen bekendmaken die we hebben gevraagd.
Op een dag zullen alle anderen vertrekken, maar de echte eigenaars van deze gemeente, de arbeiders, zullen blijven. Ze zeggen tegen ons: “Hoe kunnen jullie dit doen terwijl het proces in Istanbul aan de gang is? Maar wij waren de eersten die de straat op gingen in naam van de democratie. Niemand mag van ons verwachten dat we afstand nemen van onze huidige eisen. Ze willen dat we de verworvenheden opgeven die we door collectieve onderhandelingen hebben veiliggesteld. Maar ze weten niet welke prijs we hebben betaald om dit punt te bereiken. We zullen onze rechten blijven uitoefenen totdat er een resultaat is bereikt. We hebben een lange weg afgelegd en we zullen niet opgeven.”
Sedat Kenar, voorzitter van de Izmir-vestiging nr. 9 van Genel-Iş, sprak ook tijdens de demonstratie: “Vandaag de dag heeft geen enkele werknemer in Turkije een zekere toekomst. Terwijl de hele last van het leven op onze schouders wordt gelegd, moeten we onze strijd niet tegen elkaar richten, maar tegen het systeem dat ons op dit punt heeft gebracht. Stop met ons voor het volk van Izmir te gooien. De arbeiders eisen geen salarissen van 80.000 of 100.000 Turkse lire. We vragen gewoon om hetzelfde loon als onze collega’s die hetzelfde werk doen op dezelfde werkplek. Laten we deze collectieve onderhandelingstafel op de realiteit baseren en een einde maken aan deze chaos. Deze staking komt noch onze gemeente, noch ons, noch de inwoners van Izmir ten goede. Er komt alleen een einde aan als zowel de gemeentelijke bureaucraten als wij concrete stappen ondernemen.”
Bron: ANF