- Noord-Koerdistan
Op 1 september, de dag tegen oorlog en ook Wereldvredesdag, hebben duizenden mensen in veel steden in Noord-Koerdistan en Turkije gedemonstreerd. Centraal in de landelijke acties stond de eis voor een democratische oplossing van de Koerdische kwestie en voor het creëren van vrije arbeidsomstandigheden voor Abdullah Öcalan.
Alliantiedemonstratie in Mêrdîn
In Mêrdîn (Tr. Mardin) kwamen deelnemers van verschillende maatschappelijke groeperingen, waaronder het Platform voor Democratische Initiatieven en de Alliantie voor Werk en Democratie, bijeen voor een vredesmars door de stad. Onder leiding van de vredesmoeders werden borden gedragen met eisen als “Vrede betekent niet alleen het zwijgen van de wapens, maar ook een gelijkwaardig en vrij leven” en “Met de oproep van de eeuw omarmen we de vrede”.
Begeleid door muziek en ritmisch geklap scandeerde de menigte herhaaldelijk de slogans “Jin, Jiyan, Azadî” en “Vrouwen willen geen oorlog, maar vrede”. Tijdens de daaropvolgende bijeenkomst werd een gezamenlijke verklaring in het Koerdisch en Turks voorgelezen. Daarin werd de situatie in het Midden-Oosten beschreven als onderdeel van een wereldwijde oorlog die ook gevolgen heeft voor Turkije en Koerdistan.
De sprekers Nilüfer Elik Yılmaz (DEM) en Salih Kuday (MEBYA-DER) benadrukten het cruciale belang van een politieke oplossing voor de Koerdische kwestie en eisten concreet de “onmiddellijke totstandbrenging van vrije, werkbare omstandigheden voor Abdullah Öcalan”, die wordt gezien als de belangrijkste speler in een mogelijk vredesproces.
De verklaring benadrukte bovendien dat de erkenning van de Koerdische identiteit en rechten op wettelijk niveau moest plaatsvinden, inclusief een officiële statusregeling. De oplossing van de Koerdische kwestie zou daarbij de “sleutel tot een gezamenlijke toekomst voor alle volkeren” zijn – niet alleen in Turkije, maar in de hele regio.
In tal van andere steden – waaronder Sêrt (Siirt), Dersim (Tunceli), Şirnex (Şırnak), Amed (Diyarbakır), Ankara en Eskişehir – organiseerden lokale platforms eveneens marsen, bijeenkomsten en culturele bijdragen. Spandoeken met slogans als “Vrede nu”, “Een samenleving zonder wapens en onderdrukking” of “Vrijheid voor Abdullah Öcalan” bepaalden het beeld. De acties werden begeleid door muziek, dans en slogans als “Jin, Jiyan, Azadî” en “Nee tegen oorlog – Vrede nu”.
In hun verklaringen verwezen de sprekers ook naar de eis voor de vrijlating van Öcalan en noemden ze concrete stappen voor de democratisering van het land: de erkenning van de Koerdische taal en cultuur, het einde van het gedwongen bestuur in de gemeenten, de vrijlating van politieke gevangenen en de uitvoering van uitspraken van het Constitutionele Hof en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM).
“Vrede is geen geschenk, maar een grondrecht”, zo werd in verschillende toespraken gezegd. Veel sprekers waarschuwden tegelijkertijd voor het voortzetten van oorlogspolitiek en een taal van uitsluiting, die de samenleving verder verdeelt.
De bijeenkomsten eindigden in veel steden met muziek, Govend-dansen en de belofte om te blijven strijden voor een rechtvaardige en duurzame vrede.
Bron: ANF