- Duitsland
Het Koerdische vrouwenbureau Cenî, gevestigd in Berlijn, heeft een verklaring gepubliceerd ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de genocide en vrouwenmoord in Şengal op 3 augustus 2014. De verklaring herinnert aan de wreedheden begaan door de zelfbenoemde “Islamitische Staat” (IS) en het verzet van de Yezidi-gemeenschap en vrouwen in het bijzonder. De verklaring zei:
De verzetscultuur van Yezidi-vrouwen levend houden
Het Yezidi-volk is door de geschiedenis heen tot op de dag van vandaag slachtoffer geweest van genociden en is genadeloos afgeslacht vanwege hun identiteit en geloof. Het doelwit waren vooral de vrouwen. Tijdens de 74e genocide werden Yezidi-vrouwen afgeslacht, ontvoerd en verkocht op slavenmarkten voor het oog van het grote publiek. Maar door hun verzet werden ze idolen voor vrouwen over de hele wereld. Ondanks alle aanvallen hebben de vrouwen van Sengal negen jaar lang de wil om verzet te bieden in de Yezidi-samenleving gevormd en versterkt. Ze verzetten zich tegen alle aanvallen en plannen om hun geloof en identiteit te vernietigen en verdedigen hun legitieme rechten. We kunnen zien dat de oorsprong van de Yezidi’s teruggaat tot de natuurlijke samenleving en dat de essentie van de kenmerken van de natuurlijke samenleving tot op de dag van vandaag levend is gebleven in de persoon van de vrouwen, ondanks alle onderdrukking en vervolging. Dit wijst ons op de realiteit van een volk dat de cultuur van de natuurlijke samenleving levend heeft gehouden in de persoon van de vrouw omdat zij zich nog steeds verzet.
Vanwege deze realiteit markeert 3 augustus 2014 niet alleen de dag waarop de zogenaamde ‘Islamitische Staat’ (IS) doelbewust de Yezidi’s in Şengal aanviel en een genocide pleegde die tot op de dag van vandaag voortduurt. Deze dag markeert ook het begin van een van de grootste femicides van de 21e eeuw.
Vooral de terroristische organisatie ‘IS’ pleegde seksueel geweld tegen Yezidi-vrouwen en voerde oorlog over het vrouwelijk lichaam. Hoewel de exacte tol van deze femicide onbekend is, zijn er bijna 20.000 doden en ontvoerden. Naast de duizenden vrouwen, kinderen, ouderen en volwassen mannen die genadeloos werden vermoord, werden meer dan 7.000 vrouwen en kinderen ontvoerd en als slaven verkocht op de markt van Mosul.
De vrouw vertegenwoordigt een diepe herinnering die niet vergeten mag worden, de diepe pijn van vijf millennia onderdrukking. De realiteit van een onderdrukt volk dat zich altijd heeft proberen te bevrijden van uitbuiting was ongetwijfeld alleen mogelijk door de gevangenschap van de vrouw. Door de geschiedenis heen hebben vrouwen, als hoedsters van sociale waarden en zich bewust van hun natuurlijke sociale kwaliteiten, zich verzet tegen alle edicten en zich niet onderworpen aan verbanning, marteling, belediging of verkrachting. De wil om weerstand te bieden van Yade Gule bijvoorbeeld, die zich niet onderwierp aan de IS, maakt ook deel uit van deze cultuur van vrouwenverzet.
We mogen niet vergeten dat de verzetscultuur waar de machthebbers bang voor zijn in deze vrouwen leeft. De aanval van IS op vrouwen tijdens de laatste genocide was hier een voorbeeld van. De bendeorganisatie IS had een zeer ideologische en bewust fascistische mentaliteit, bewust van de verzetstraditie van het Koerdische volk. De strategische ligging van Şengal en het lot van de Yezidi-vrouwen waren dus geen toeval.
Daarom moeten Europese staten de genocide in Şengal erkennen en zelfbestuur en vastberaden autonomie toestaan. Enkel op deze manier kan Şengal zichzelf beschermen tegen toekomstige aanvallen. Ook al weten we nog niet wat het smerige concept voor Şengal morgen zal brengen, de houding van de mensen, vooral de Yezidi moeders, tegen deze genocidale mentaliteit is duidelijk en ze zullen er alles aan doen om deze houding te verdedigen.
Pas in januari van dit jaar erkende het Duitse parlement de gebeurtenissen van 2014 als genocide. Ook de Britse regering heeft zich onlangs aangesloten. Dit zijn belangrijke stappen in de richting van erkenning en genezing van de collectieve trauma’s van de Yezidi’s. Het zou echter even belangrijk zijn om Şengal te steunen in de wederopbouw en vrede die de Koerdische vrijheidsbeweging in gang heeft gezet. Want de mensen in Şengal worden herhaaldelijk aangevallen en vermoord door Turkse drones. Toch neemt de Duitse regering hierover geen standpunt in, ondanks haar formele erkenning van de genocide.
Op 3 augustus herdenken we niet alleen deze genocide, maar ook de lange geschiedenis van vervolging van de Yezidi’s, die tot op de dag van vandaag tot uiting komt in alle vormen van geweld en discriminatie. Tegelijkertijd herdenken we de vele andere vrouwen in de wereld, zoals in Afghanistan, in Soedan, in Abya Yala, die onderworpen zijn aan deze door mannen gedomineerde wereld en toch een ongelooflijke strijd voor vrijheid voeren.
We veroordelen de wreedheden en misdaden tegen de Yezidi’s in de sterkst mogelijke bewoordingen en eisen dat ze eindelijk erkend en aangepakt worden in de hele regio. De vrouwenmoord op Yezidi-vrouwen is een vrouwenmoord op alle vrouwen die zich verzetten, daarom moeten we ons verzetten tegen alle aanvallen en vrouwenmoorden en de cultuur van vrouwenverzet hoog houden en verdedigen. Jin Jiyan Azadî (Vrouwen, Leven, Vrijheid).