In Sulaymaniyah werd een vergadering gehouden door Koerdische vrouwen uit Europa en vier delen van Koerdistan ter voorbereiding van de 3de Nationale Vrouwenconferentie, waar toespraken werden gehouden en activiteitenverslagen werden gelezen. Commissies uit vier delen van Koerdistan gaven daarnaast presentaties.
De bijeenkomst van de Vrouwengemeenschappen Koerdistan (KJK) werd bijgewoond door 80 afgevaardigden van politieke partijen en vrouwenorganisaties uit alle vier delen van Koerdistan en Europa.
De vergadering omvatte drie belangrijke sessies. In de eerste sessie werden presentaties opgenomen over “De situatie van vrouwen in vier delen van Koerdistan”, de tweede zitting bestond uit de noodzaak van een gezamenlijke organisatie van Koerdische vrouwen en nationale eenheid en de derde behandelde “Lay-out en invoering van een commissie voor de implementatie van de 3de Nationale Vrouwenconferentie”.
De eerste nationale vrouwenconferentie werd in 2012 gehouden in Amed-stad in Noord-Koerdistan en de tweede in 2013, in de zuidelijke Koerdische stad Hewler.
Bashûr (Irak): “Vrouwenkwesties gaan dieper dan nationale kwesties”
Seywan Resûl sprak in naam van het Comité van Zuid-Koerdistan en verklaarde dat het van groot belang is dat de Koerdische vrouwen samenkomen wegens politieke, geografische en fysieke belemmeringen en zei: “Koerdische vrouwen kennen geen grenzen in de strijd vandaag, zoals ze kenden in het verleden. In het verleden hebben we een actieve rol gespeeld in de strijd van de Koerdische vrouwen tegen de Iraakse staat. We bogen niet, zelfs niet na Enfal en andere bloedbaden, we gingen door met onze strijd. De leiders van de revolutie in 1991 waren weer eens vrouwen. Die strijd, tegen de gruweldaden van ISIS duurt tot de dag van vandaag nog voort.
“Vrouwenkwesties gaan dieper dan nationale kwesties,” zei Seywan Resûl en voegde eraan toe: “We zeggen dat deze kwesties politiek van aard zijn. Sociale, geslachts-, economische en culturele problemen hebben allemaal hun wortels in de politiek. Tegenwoordig zien we helaas dat vrouwen uitgesloten van de politiek en de economie, ondanks de strijd die ze hebben gevoerd en de prijs die zij hebben betaald. Nogmaals, in Zuid-Koerdistan zien we dat de wetten gemaakt worden met een gedachte die afwijkt van het verdedigen van vrouwenrechten in plaats van vrouwen te verdedigen. We kunnen zeggen dat soortgelijke problemen ook in het onderwijs bestaan.”
Bakûr (Turkije): “Wij zullen zegevieren als we verenigen”
HDP parlementariër Mizgîn Irgat sprak na Resûl, in naam van de commissie Noordelijk Koerdistan en zei dat ze de vergadering binnen een grotere groep wilden bijwonen, maar “honderden vrienden zijn nu in gevangenissen in Noord-Koerdistan. Onze parlementsleden en vertegenwoordigers verblijven in gevangenissen. Dat laat de angst zien die ze tegen onze strijd hebben. Naarmate de vijand bij ons komt, zullen wij, als de Koerdische vrouwen, onze strijd intensiveren. Ook vandaag is er een grote strijd in elke hoek van Koerdistan en alle grote steden van Turkije.”
Mizgîn Irgat zei dat de strijd van de Koerdische vrouwen in het Midden-Oosten een inspiratie was voor vrouwen en alle onderdrukte volkeren van de wereld en voegde toe: “Er zijn grote veranderingen in het Midden-Oosten, wij als Koerdische vrouwen en het Koerdische volk moeten onze rol spelen en het waarborgen van de status van onze mensen als prioriteit zetten. En dat gebeurd als we verenigd zijn. Wij zullen overwinnen als we verenigen. De conferenties die eerder in Amed en Hewlêr werden gehouden, zijn voor ons een grote bron van ervaring en er is winst behaald. De strijd tegen ISIS onder leiding van de Koerdische vrouwen was een vertoning van onze kracht en eenheid.”
Rojhilat (Iran): “We moeten verenigen”
In de naam van Rojhilat, (Oost) Koerdistan werden 3 afzonderlijke presentaties gegeven. Soyle Qadirî sprak in de naam van 5 politieke partijen en vrouwenorganisaties uit Rojhilat, Kurdistan en zei: “Koerdische vrouwen hebben deelgenomen aan de revolutie van 1979 in Oost-Koerdistan met veel hoop op verandering. De Koerdische vrouwen hadden een leidende rol in Mahabad en waren de eerste die werden aangevallen na de revolutie. ‘Qadir’ verklaarde dat de vrouwen in Rojhilat en Iran grote moeilijkheden ondervinden en voortzetten: ‘Koerdische vrouwen blijven strijden zowel binnen politieke als militaire gebieden. Natuurlijk vereist elke onderdeel kennis en precisie. De strijd volgt hierbij unieke karakters. Ik hoop dat het verenigen van de strijd de overwinning zal brengen voor onze mensen en onze vrouwen. ”
Uitvoerend Raadslid Gulan Fehîm van het Het vrije vrouwengemeenschap KJAR gaf een korte presentatie en sprak over de strijd van vrouwen in vier delen van Koerdistan, en benadrukte dat Rojhilati vrouwen eerst hun eigen eenheid moeten verzekeren. Gulan zei: “Onze vrouwen kunnen de gefragmenteerde situatie stoppen. Maar eerst moeten we de versnippering in onze gedachten verwijderen. Na Gulan Fehîm werd een korte presentatie gegeven naam van de Communistische Partij Komala van Rojhilat na Gulan Fehîm.
Rojava:
Hediye Yusif sprak in de naam van de commissie Rojava en sprak over de veranderingen en het conflict in het Midden-Oosten: “Deze tijd, waarin de kapitalistische- en de democratische moderniteit in het Midden-Oosten in oorlog zijn, zullen de Koerdische vrouwen activiteiten uitvoeren onder leiding van Öcalan’s filosofie die de democratische moderniteit vertegenwoordigd , terwijl ISIS op gewelddadige wijze de kapitalistische strijd vertegenwoordigd. Dit conflict vindt nog steeds plaats over heel Rojava in het militaire gebied, evenals economische, culturele, sociale, politieke en alle andere gebieden. De Rojava-revolutie zelf is het beste voorbeeld hiervan, als een vrouwenrevolutie.”
Shengal: Waar waren jullie in de tijdsperiode voorafgaand aan de genocide?
Kurdê Elî sprak in de naam van het Shengal comité en begon met een verwijt aan de Koerdische vrouwen en zei: “Wij,de Êzidî vrouwen hebben jarenlang gewacht voor de Koerdische vrouwen om ons te steunen. Helaas zag niemand ons tot ISIS ons uitmoordde. Toen de aanvallen van ISIS begonnen, zagen we voor het eerst de guerrilla en de vrouwen van Rojava verschijnen. Wij, de Êzidî vrouwen hebben zoveel pijn. Waarom dacht je nooit dat je daar zussen had? Het is ons recht om dit te vragen. Maar vandaag hebben we onze systemen op zijn plaats. We zijn niet meer de oude Êzidîs. We verwachten als Êzidî-Koerdische vrouwen de steun die u niet heeft laten zien, tot de genocide van 3 augustus tot nu. ”
Kurdê Elî heeft een staande ovatie van iedereen in de hal ontvangen.
