De aanvallen op het district Dirbêsiyê zijn toegenomen na de bezetting van Serêkaniyê (Ras al-Ain) door de invasietroepen van Turkije. Vrouwen uit de regio spraken met ANF-Nieuwsagentschap over de huidige situatie.
Cihan Derviş woont aan de rand van Dirbêsiyê. Ze legt uit: “Tot nu toe kon geen enkele aanval ons hier wegjagen, ze zullen in de toekomst niet slagen. We zijn constant de straat opgegaan tegen de bedreigingen van Erdoğan. Hij heeft herhaaldelijk met een aanval gedreigd en het uiteindelijk gedaan. Burgers worden vermoord omdat ze hun eigen land niet verlaten. Deze dagen worden kinderen, vrouwen en ouderen aangevallen met chemische wapens. Wat wil Erdoğan van ons? Hij zegt dat hij voor eens en voor altijd een einde wil maken aan de Koerden. De Turkse staat vecht al 40 jaar tegen ons, maar kan ons niet verslaan. Wanneer ze een Koerd doden, nemen duizenden anderen hun plaats in. We zullen vechten tegen onderdrukking, ook al duurt het honderd jaar. Verboden fosforbommen worden naar de bevolking gegooid, waarom ziet niemand het onder ogen en waarom vraagt niemand waarom onze kinderen met deze wapens worden verbrand?
We vertrouwen op onze eigen kracht
Als Erdoğan het bombardement durft te stoppen, ziet de hele wereld wie hier sterk is. En als alleen de moeders van deze revolutie overblijven, zullen we ons tot het einde verzetten en ons land niet opgeven. We zijn op deze grond geboren, we leven hier en we zullen hier sterven. Terwijl onze kinderen worden aangevallen met bommen en chemische wapens, vertrouwen we Rusland of de VS niet. We putten onze kracht uit onszelf, zoals je kunt zien, zijn hier geen militaire posities. Wij zijn mensen die hier normaal leven.
Barzani heeft de aanvallen tot vandaag niet veroordeeld
Ik wil ook Mesud Barzani aanspreken, die zegt dat wij zijn Koerdische broers en zussen zijn. We zijn hier het doelwit van aanvallen. Hij heeft de aanslagen tot nu toe niet veroordeeld. Hij heeft zelfs geen twijfels geuit over de fosforbommen. Zolang wij Koerden niet één zijn, zullen we niets winnen. Men moet niet vergeten dat als vandaag Rojava wordt aangevallen, morgen Zuid-Koerdistan het doelwit kan zijn.
We hebben geen aalmoes nodig
De familie Barzani zegt dat het zijn grenzen heeft opengesteld voor onze volkeren. Dat is niet wat we van Barzani verwachten. Hij zou moeten zeggen: verlaat je land niet. Toen de Barzanis zeiden dat ze een revolutie maakten, kwamen honderden jonge mensen naar hen toe gegaan en verloren hun leven. Als hij zegt dat hij ons helpt, betekent dit niet dat hij ons zal laten vluchten. Ze moeten ons geen aalmoes geven, indien nodig zullen we de aarde van Rojava eten, maar we zullen ons land niet opgeven. Erdoğan en zijn bendes plunderen en verwoesten ons land. Erdoğan is altijd een dief geweest en dat is precies wat hij doet.”
Iedereen zou zich bij verdedigingstroepen moeten aansluiten
Necva Abbasi heeft drie kinderen. Ook zij maakt deel uit van het verzet. Ze zegt: “We veroordelen de aanvallen van Erdoğan op Dirbêsiyê en de andere steden. Als Erdoğan aanvalt met artillerie en geweren, zullen we onszelf verdedigen en weerstand bieden. We hebben veel steden bevrijd, bijvoorbeeld Manbij. En we zullen de aanvallers vandaag uit ons land gooien. Ze kunnen en zullen ons niet verslaan. Iedereen moet lid worden van de HPC (burgerwacht in Rojava)] om hun land te verdedigen en deel te nemen aan zelfverdediging in de regio.”
