“Tegenwoordig, als mensen tegen repressieve heerschappij vechten in hun eigen land, begrijpen ze wat de Koerdische beweging al lang heeft geleerd: dat verzet is leven. Deze internationale solidariteit geeft al onze strijd hoop.”
Verschillende vrouwen uit Slovenië, Pakistan, Hongarije, Kroatië, Engeland, de VS en Polen tonen solidariteit met de revolutie in Rojava en veroordelen de illegale agressie- en bezettingoorlog van Turkije in het noordoosten van Syrië sinds 9 oktober. Ze trekken een parallel tussen de aanval op Rojava en de aanval op de resultaten van de bevrijdingsstrijd van vrouwen wereldwijd. De revolutie in Rojava werd gekenmerkt door de bevrijding van vrouwen en inspireert vele vrouwen in de wereld. In dit verband spraken de volgende vrouwen met ANF Nieuwsagentschap.
Violeta Tomić, lid van de Nationale Vergadering Slovenië – LEVICA (Sloveens: Levica = links, zijn politieke partij), Ljubljana, Slovenië
In mijn handen heb ik het boek: ‘Revolutie in Rojava, democratische autonomie en vrouwenbevrijding in Syrisch Koerdistan’, geschreven door Anja Flach, Ercan Ayboga en Michael Knapp.
Ik ben het meest gefascineerd door het sociale experiment van directe democratie, dat zich tijdens de burgeroorlog ontwikkelde in multi-etnische en multi-religieuze gebieden van Noord-Syrië, wat een vreedzaam democratisch alternatief voor Syrië en het Midden-Oosten vertegenwoordigt, een alternatief voor Syrië en het geheel wereld.
Het vertegenwoordigt de mogelijkheid om conflicten, religieuze, nationale en politieke, die permanente oorlog voeren, en de vernietigende interventies van regionale en buitenlandse militairen, te overwinnen.
In Rojava creëer je een model van rustige coëxistentie en zelfbeschikking voor alle gemeenschappen van het Syrische mozaïek. Het is van onschatbare waarde dat u in de kern van dit project de bevrijding van vrouwen en de deconstructie van patriarchale sociale patronen en instellingen erkent.
Met grote eer en trots aanvaardde ik de uitnodiging om deel te nemen aan demonstraties in Boedapest afgelopen oktober ter ondersteuning van de revolutie in Rojava en om te protesteren tegen het bezoek van Erdogan aan Orban en Hongarije.
Ik was daar omdat ik er absoluut van overtuigd ben dat het van het grootste belang is om solidariteit te tonen met deze zeldzame positieve projecten, die onze wereld hoop geven.
Helaas doen onze media geen verslag over Rojava en geven ze geen informatie over je strijd. Ze praten alleen over kwesties die verband houden met wereldwijde kapitalistische belangen, die de wereld domineren, oorlogen zaaien en de dood oogsten. Mensen in Europa weten niet wat er in Koerdistan gebeurt of ze worden misleid of verkeerd geïnformeerd.
Maar als we onze gemeenschappelijke vijand niet herkennen, als we ons niet bewust worden en dingen leren, zullen we een gemakkelijk doelwit van manipulatie zijn, steeds opnieuw en voor altijd. Daarom moeten we samen staan, elkaar steunen in solidariteit wanneer het lot van onze planeet en het lot van de mensheid op het spel staat. We moeten zonder angst alle reactionaire nationalistische ideologie, geweld, oorlog en het lijden van onschuldige mensen verwerpen. We moeten hoop geven en de weg vrijmaken voor sociale en politieke transformatie voor toekomstige generaties.
We moeten weten dat we allemaal deel uitmaken van deze fragiele textuur, en daarom is het: ÉÉN WERELD, ÉÉN STRIJD !!!
Cinzia Arruzza, Italiaanse filosoof en schrijver, universitair hoofddocent filosofie
New School for Social Research en Eugene Lang College, New York, VS.
De Turkse aanval op de bevolking van Rojava, effectief goedgekeurd door de VS, is een aanval op een van de meest vitale lopende projecten in het feministische en democratische leven van vandaag. De vrouwen en mannen van Rojava hebben de wereld laten zien dat principieel verzet tegen de meest brute reactiekrachten kan en moet worden ondernomen in samenwerking met ambitieuze collectieve inspanningen om onze sociale relaties rechtvaardig te organiseren. Rojava heeft een belangrijk voorbeeld gegeven, niet alleen voor het Midden-Oosten, maar ook voor de rest van de wereld over hoe het mogelijk is om onze sociale banden in de loop van de strijd democratisch te reorganiseren. Daarom zijn de Koerden al lang het doelwit van de mobilisatie door de Turkse staat van het discours van ‘terrorisme’. Vandaag geloof ik dat het van vitaal belang is om onze solidariteit met Rojava uit te breiden en de pogingen van Erdogan, Trump en Daesh om de revolutionaire fakkel te doven die de mensen van Rojava tot branden hebben gebracht voor de ogen van de hele wereld te veroordelen.
Dr. Nida Kirmani, feministische socioloog die werkt aan gender en stedelijke marginaliteit in Zuid-Azië, universitair hoofddocent sociologie aan de Lahore University of Management Sciences (LUMS), Pakistan
Ik ben diep verontrust over de berichten over mensenrechtenschendingen en een groeiende door de staat veroorzaakte humanitaire crisis in de regio Rojava. Rojava is een symbool van hoop voor alle progressieve mensen over de hele wereld, inclusief mijzelf. Als feministe ben ik vooral geïnspireerd door het leiderschap van Koerdische vrouwen, die voorop liepen in de strijd voor democratie. Ik sta achter het volk van Rojava en de Democratische Volkspartij in hun strijd voor vrede en gerechtigheid in de regio, en ik roep de internationale gemeenschap op om solidair met hen te zijn en de Turkse staat en al zijn bondgenoten, waaronder Trump, te veroordelen. Als een in Pakistan gevestigde geleerde roep ik ook de regering van Pakistan op om de acties van de Turkse regering te veroordelen en te stoppen met het ondersteunen van het repressieve beleid van Erdogan.
Zsófia Ádám, activist, Boedapest, Hongarije
“Wij zijn de bergen van Koerden.” Vanuit een ander aspect zijn de Koerden en alle mensen van Rojava de bergen van ons.
Rojava is onze toekomst. Wanneer we onze solidariteit in Hongarije uiten, verwerpen we niet alleen de genocide tegen de gemeenschappen van Rojava, maar we staan ook voor dezelfde visie van een ecologisch duurzaam en sociaal rechtvaardig systeem. De basis van solidariteit is wanneer we ons realiseren dat onze strijd gemeenschappelijk is, omdat onderdrukking door de natiestaat, kapitalisme en patriarchaat wereldwijd is. Overal, maar vooral hier in Hongarije, zoals in andere staten in perifere of semi-perifere posities, tonen de volkeren van Rojava ons een manier om nee te zeggen tegen onderdrukking en een alternatief holistisch antwoord op problemen waarmee we allemaal worden geconfronteerd, zoals milieuvernietiging, seksisme en ongelijke deelname aan besluitvorming. We moeten helpen om Rojava te verdedigen en we moeten van hen leren om onze landen vrij te maken door onze vrouwen vrij te laten.
Ik ben lid van een vrouwenraad die is opgebouwd in de Hongaarse Rojava-solidariteitsbeweging naar het voorbeeld van hen. We staan met de onderdrukten, vooral met al onze zusters die strijden binnen de YPJ, hun leven riskeren als politicus, medisch of maatschappelijk werk doen in de bezette velden, of gedwongen worden om te vluchten als burger. We drukken onze boze dissociatie uit tegen alle imperialistische grootmachten die de democratische en vrije gemeenschap van het autonome Koerdische volk aanvallen; met speciale aandacht voor de Turkse en Hongaarse regering (die vorige maand Erdogan in Boedapest organiseerde) en ook de Amerikaanse en Russische regeringen wier (niet) acties mensenlevens kosten.
We wensen sterkte voor de levenden en vrede voor de doden!
Lang leve de feministische ecosocialistische Noord-Syrische Democratische Federatie!
Lang leve de revolutie van vrouwen!
Rahila Gupta, schrijver, journalist en activist, Londen, VK
Sinds ik Rojava in 2016 heb bezocht en tot mijn verbazing ontdekte dat een vrouwenrevolutie bloeide in de meest onredelijke omstandigheden, achter de frontlinie van een vicieuze strijd met Daesh, heb ik er mijn taak van gemaakt om te doen wat ik kan om het te ondersteunen. In tegenstelling tot de politieke acties waar ik tot nu toe bij betrokken was geweest, om de juridische, beleidsmatige en culturele reactie op het geweld waarmee vrouwen worden geconfronteerd, met name zwarte vrouwen in het VK, te verbeteren, speelde de politieke strijd van het Koerdische volk op zo’n manier hoog niveau van internationale geo-politiek dat het moeilijk te bepalen was hoe en waar te interveniëren. Het verspreiden van het woord over dit etnisch inclusieve en ecologisch duurzame, grondgebonden democratische experiment om de stilte en wijdverbreide onwetendheid tegen te gaan, ongetwijfeld het resultaat van een gezamenlijke mediasamenzwering, werd onderdeel van mijn ondersteuningsstrategie. Ik zou veel van mijn toespraken afsluiten met het pleidooi dat ‘Een andere wereld is niet alleen mogelijk, het is hier, maar het heeft moeite om adem te halen. Het is onze politieke verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat het Rojava-experiment niet eindigt. Maar de woorden voelden een beetje hol aan toen, ondanks de pogingen van het Koerdische volk, hun organisaties, hun aanhangers, sommigen van hen zeer hoog geplaatst in de politieke elite, we niet eens een stoel konden krijgen voor de Vredesconventie in Genève om te discussiëren de toekomstige vorm van Syrië. De bijna universele veroordeling van Erdogan, president van Turkije, voor het binnenvallen en bezetten van delen van Rojava tijdens de NAVO-bijeenkomst in Londen in december en het feit dat het lot van Syrische Koerden zo hoog op hun agenda stond, is een soort van succes. Ik hoop vurig dat dit een soort garantie is voor hun toekomstige bestaan.
Anita Lunic, jonge filosoof, Universiteit van Split, Kroatië
De Autonome Regering, of Rojava, een multi-etnische en multireligieuze regio met bottom-up democratische structuren, zelfbestuur en confederalisme, zou moeten dienen als een rolmodel voor de toekomstige organisatie in de regio, en niet als een speeltuin voor oorlogsmisdaden. Aandringen op vreedzame coëxistentie, culturele en sociale rechten, ecologisme en ecologische stabiliteit, vrouwenbevrijding en gendergelijkheid, vooral in de situatie van oorlog en terreur, verdient al onze sympathieën en steun. We moeten ernaar streven de bergen te zijn die hen beschermen – vanwege de waarden die ze vertegenwoordigen.
Als we niet onze stem verheffen tegen de invasie in het noordoosten van Syrië, zullen we (opnieuw) eindigen op de gladde grond van willekeurige waarde van zowel mensenlevens als mensenrechten. Ik hoop dat we dat niet toestaan. We moeten ernaar streven de bergen te zijn die hen beschermen – omdat het over ons allemaal gaat.
We zijn het Koerdische volk (en degenen die bij hen staan) respect verschuldigd vanwege hun inspanningen, offers en verdiensten bij het verslaan van Daesh en de wederopbouw van de regio. We moeten ernaar streven de bergen te zijn die hen beschermen – vanwege de hoop die ze brengen.
Ik hoop dat onze stemmen tegen mensenrechtenschendingen (uitgebreid opgenomen door internationale instanties), acties die aanzetten tot geweld en voortduren, oorlogsmisdaden, culturele en etnische discriminatie, gedwongen ontheemding en het gebruik van mensenlevens als munt in machtsspellen, zullen worden gehoord. En dat het Autonome Bestuur van Noordoost-Syrië zal worden erkend als een partner in een vreedzame dialoog over de toekomst van de regio.
Dr. Johanna Riha, epidemioloog en heeft onlangs haar doctoraat afgerond aan de Universiteit van Cambridge, VK
De recente illegale en inhumane Turkse invasie in Noord-Syrië heeft catastrofale gevolgen gehad voor zovelen die vreedzaam in de regio wonen en heeft geleid tot verdere ontheemding van honderdduizenden mensen en tot talloze mensenrechtenschendingen. Het inspirerende project van directe democratie en vrouwenbevrijding dat in Rojava werd gebouwd, biedt een radicaal alternatief voor de wereldwijde dynamiek van tirannie en permanente oorlog. De aanval op dit Koerdische project van zelfbeschikking is in feite een aanval op al onze toekomsten. Lang leve de Rojava-revolutie. Vrouwen. Leven. Vrijheid.
Dr. Ewa Majewska, feministische filosoof en activist, Warschau, Polen
Toen ik hoorde over de plotselinge militaire betrokkenheid van Turkse strijdkrachten in Syrië, was ik er kapot van. Er is geen verklaring die mijn onenigheid met dergelijke acties kan uiten, die hoogstwaarschijnlijk zal leiden tot een andere genocide, mijn angst voor Rojava en andere afwijkende groepen en gemeenschappen, die – soms jarenlang – tegen fundamentalistische legers vochten. Ik ben geschokt door het gemak waarmee eerst de VS, en vervolgens ook veel van de Europese landen, deze invasie stilzwijgend hebben aanvaard. Deze oorlog moet eindigen, evenals de vervolging van Koerden.
Janet Biehl, auteur, copy-editor en graficus, Burlington, VS.
De catastrofe die nu wordt toegebracht aan de Koerden, Arabieren en christenen in Noordoost-Syrië is een enorm historisch onrecht. Ze deden niets om dit te verdienen. Integendeel, de SDF was de beste bondgenoot waar de door de VS geleide coalitie van had kunnen dromen in de oorlog tegen Daesh; de strijders waren niet alleen effectief, maar handelden met eer, moed en adel. Ze verdienen de dankbaarheid, het respect en de eer van de rest van de wereld – geen genocidaal verraad aan hen en de samenleving die ze zo trouw verdedigden. Sinds 2012 had het Noord-Oosten een opmerkelijke samenleving opgebouwd, gebaseerd op een nieuwe mentaliteit van democratie in tegenstelling tot dictatuur. In slechts een paar korte jaren hebben democratische raden en gemeenten alle leden van de samenleving in staat gesteld deel te nemen aan zelfbestuur. Een revolutie bevrijdde vrouwen van patriarchale dwang en ontketende hun kracht, creativiteit en schittering. En een aandringen op etnische en religieuze inclusiviteit verving tribale wrok door vreedzame coëxistentie. De oorlog tegen Daesh bracht alle componenten samen in een strijd om leven of dood, omdat iedereen begreep dat ze samen sterker zouden zijn,. Tegenwoordig liggen op de vele martelaarsbegraafplaatsen rustende Koerden, Arabieren en christenen, mannen en vrouwen: zij aan zij, broeders en zusters.
De volkeren in het Noord-Oosten boekten snel hun sociale vooruitgang, bijna alsof ze tegen de klok racen en zoveel mogelijk sociale vooruitgang in elke minuut van autonomie persen. Zeven jaar lang ervoeren ze zelfbeschikking, en geen door Turkije gesteunde wapens kunnen die ervaring vernietigen of een slavenmentaliteit of tribale wrok of patriarchaat herstellen. Meer dan ooit in het verleden erkennen burgers over de hele wereld de prestaties van de Syrische Koerden en solideren ze met hun voortdurende weerstand. Tegenwoordig, als mensen vechten tegen repressieve heerschappij in hun eigen land, begrijpen ze wat de Koerdische beweging lang heeft geleerd: dat verzet is leven. Deze internationale solidariteit geeft al onze strijd hoop.
