Op 15 februari 1999, inmiddels al 18 jaar geleden, werd de Koerdisch verzetsleider Abdullah Öcalan opgepakt middels een internationaal complot. Hierna werd de heer Öcalan uitgeleverd aan het fascistische, dictatoriale regime in Turkije.
Het oppakken van de heer Öcalan was niet alleen een actie gericht aan het persoonlijke adres van de heer Öcalan, maar betrof een actie tegen het gehele Koerdische volk wat al decennia strijdt voor haar mensenrechten.
Met het oppakken van de heer Öcalan, en de poging hem te isoleren van de buitenwereld, dacht men het Koerdische verzet tegen de Turkse onderdrukking te kunnen breken. Niets was minder waar. Het verzet van het Koerdische volk tegen haar ontkenning gaat tot op de dag van vandaag in alle hevigheid door. En de onderdrukkingspolitiek van de Turkse staat wordt steeds harder en neemt steeds onmenselijkere vormen aan, niet wetende dat de heer Öcalan een baken van hoop is en zal blijven voor diverse volkeren in het Midden-Oosten.
De Turkse staat heeft een lange geschiedenis van ontkenning, onderdrukking en assimilatie van de diverse volkeren binnen haar landsgrenzen. Deze vorm van politiek is altijd een soort van olie op het vuur geweest en heeft diverse oorlogen tot gevolg gehad.
Ondanks zijn geisoleerde gevangenschap op het eiland Imrali, heeft de heer Öcalan zijn strijd voor vrede altijd doorgezet en heeft hij altijd geopperd voor vrede in plaats van oorlog. Met als uitgangspunt het tegengaan van nationalisme en apartheid, waarmee het Koerdische volk, maar ook andere minderheden in Turkije, al decennia te maken hebben.
Het democratiseren van Turkije is altijd het hoofddoel geweest wat de heer Öcalan voor ogen heeft gehad, en nog steeds heeft. Dat dit mogelijk is zien wij vandaag de dag in Rojava (West-Koerdistan), waar het volk haar eigen strijdkrachten heeft opgezet om Islamitische Staat te bestrijden. Sinds deze strijd is begonnen heeft het Koerdische volk in Rojava diverse gebieden onder controle, waar zij het democratisch confederalisme heeft ingevoerd. De basis van het democratisch confederalisme is dat de macht daadwerkelijk bij het volk ligt en dat het volk dus beslist. Elke vorm van nationalisme en apartheid wordt hierbij uitgesloten. De basis van dit democratisch confederalisme is ook bedacht door de heer Öcalan. Rojava is hierbij een voorbeeld geworden voor de democratische wereld, voor alle onderdrukte volkeren in de wereld en toont aan dat een harmonieuze samenleving wel mogelijk is.
Het Koerdische volk ziet de gevangenschap van haar leider als een aanval op haar bestaan en als een aanval op de strijd voor erkenning van haar rechten. Het bestaan van de heer Öcalan speelt hier een belangrijke rol in.
Maar het leven van de heer Öcalan is in gevaar. Er is al gedurende een lange tijd helemaal niets vernomen van de heer Öcalan. Tientallen verzoeken van zijn advocaten om hem te mogen bezoeken worden steeds, middels onge- fundeerde excuses, afgewezen. Het Koerdische volk verkeert in twijfel over zijn gezondheid.
Het oplossen van de Koerdische kwestie, en het democratiseren c.q. hervormen van het politieke stelsel in Turkije is afhankelijk van de heer Öcalan, en zal nooit kunnen slagen zonder deelname van de heer Öcalan. Zolang de heer Öcalan niet vrij is, en dus niet kan deelnemen aan dit proces, en zolang de Turkse staat de onderdrukking van minderheden zal voortzetten, zal er nooit vrede zijn in Turkije.
Met bovenstaande in het achterhoofd, zal het Koerdische volk doorgaan met haar strijd voor de erkenning van de rechten van het Koerdische volk, voor de vrijlating van de heer Öcalan en voor vrede in Koerdistan.
Bron: DEMNED (Raad van Gemeenschappen uit Koerdistan)
