De Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties besprak de situatie van religieuze en etnische minderheden in Irak, Qatar en Honduras tijdens een zitting op het VN-kantoor in Genève, waaraan internationale NGO’s deelnamen.
Tijdens het Irak debat werd benadrukt hoe er nog altijd sprake is van religieuze en etnische ongelijkheden in Irak. Hoewel de minderheden in Irak niet kunnen profiteren van de rijkdommen van het land, werd onderstreept dat de religieuze en etnische minderheden in Irak gevaar lopen aangevallen te worden.
In een toespraak namens het Internationaal Centrum voor Justitie van Genève werd gesteld dat de Iraakse regering nooit internationale verdragen heeft gehonoreerd om minderheden te beschermen. Benadrukkend dat de Iraakse regering lokale milities steunt die de mensenrechten schenden, roept het Internationaal Centrum voor Justitie van Genève de Iraakse regering op om gewelddadige video’s in Irak te verbieden.
Maat voor vrede en ontwikkeling en mensenrechten, zei dat vrouwen in Irak met enorme discriminatie en geweld worden geconfronteerd. Het beleid van de Iraakse regering heeft inderdaad de aanvallen op vrouwen versterkt, en de twee organisaties riepen de regering op beleid te ontwikkelen ter bescherming van religieuze en etnische minderheden, en in het bijzonder om vrouwen te beschermen.
Er werd ook op gewezen dat iedereen, met name vrouwen, die door DAESH (ISIS) worden aangevallen, daadwerkelijk bescherming zouden moeten genieten.
Veel internationale niet-gouvernementele organisaties wezen er in hun toespraken op dat etnische en religieuze minderheden die door DAESH worden aangevallen nog steeds in een kwetsbare situatie leven.
Internationale NGO’s zeiden dat de Yazidi’s die specifiek en gewelddadig werden aangevallen door DAESH, nog steeds met veel gevaren worden geconfronteerd en onderstreepten dat mensen die vanwege DAESH-aanvallen hun huis ontvluchtten, om veiligheidsredenen nog steeds niet naar huis terug kunnen keren.
In de toespraken werd benadrukt dat Yazidis en vrouwen nog steeds in een kwetsbare discriminerende situatie leven en werd de Iraakse regering opgeroepen om actie te ondernemen.
De meningen die hier worden weergegeven, behoren toe aan de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijk onze opvattingen en meningen.
