- Rojava/Noord- en Oost-Syrië
De Turkse staat heeft systematisch een bezettingsstrategie uitgevoerd die gericht is op het vernietigen van de Rojava Revolutie, dankzij welke het Koerdische volk zijn grootste historische verworvenheden heeft bereikt. In de afgelopen maanden heeft de intensivering van de aanvallen op Rojava aangetoond dat de bezettingsplannen uitgebreid en verdiept zijn. Deze aanvallen worden zowel rechtstreeks uitgevoerd door het Turkse leger als door paramilitaire bendes georganiseerd onder het zogenaamde Syrische Nationale Leger (SNA).
In Rojava verzet het volk zich tegen deze aanvallen door middel van een revolutionaire volksoorlog, geleid door het democratische natieparadigma ontwikkeld door Abdullah Öcalan. Het grootschalige verzet rond de Tishrin Dam, Qereqozak en Manbij is niet alleen een militaire verdediging; het is ook een weerspiegeling van de revolutionaire wil van het Koerdische volk. In een poging zijn bezettingsplannen door te zetten, richt de Turkse staat zich op kritieke infrastructuur zoals de Tishrin Dam, met als doel de bevolking tot onderwerping te dwingen. Het Koerdische volk trotseert deze aanvallen echter met voortdurende waakacties en massaal verzet, waardoor de bezettingspogingen ineffectief worden.
Dit artikel onderzoekt de bezettingsstrategie van de Turkse staat in Rojava, de aanvallen uitgevoerd door het Syrische Nationale Leger en de verzetsstrategieën ontwikkeld door het Koerdische volk, geanalyseerd vanuit het perspectief van de vier delen van Koerdistan.
Turkije en zijn proxymacht, het Syrische Nationale Leger
In plaats van rechtstreeks de oorlog te verklaren aan de vrijheidsstrijd van het Koerdische volk, voert de Turkse staat zijn bezettingsplannen uit door middel van proxy-oorlogen. In dit kader is het Syrische Nationale Leger, dat werd opgericht in de bezette regio’s van Syrië, in wezen een paramilitaire troepenmacht bestaande uit bendes gerekruteerd uit ISIS en Al-Nusra, die rechtstreeks opereren onder het Turkse bevel en de controlestructuur.
De belangrijkste functies van het SNA zijn als volgt:
Een proxy-oorlog voeren namens de Turkse staat: In plaats van zijn eigen leger rechtstreeks in te zetten, gebruikt Turkije de SNA-bendes om aanvallen en militaire operaties uit te voeren.
De Koerdische bevolking dwingen te migreren en de demografische structuur veranderen: De SNA voert een beleid van onderdrukking, plundering, moordpartijen en gedwongen verplaatsing tegen de Koerdische bevolking in de bezette gebieden, met als doel het demografische evenwicht te veranderen.
Het doen herleven van ISIS: De SNA heeft veel voormalige ISIS-strijders in haar gelederen opgenomen, waardoor Turkije indirect ISIS in de regio kan reactiveren.
Het economische systeem en de infrastructuur van Rojava beschadigen: Strategische locaties zoals de Tishrin Dam zijn niet alleen militaire doelen, maar ook kritieke levensbronnen voor de burgerbevolking. Turkije probeert via de SNA deze vitale infrastructuren te saboteren.
Door dit beleid wil de Turkse staat het democratische, op zelfbestuur en vrouwenemancipatie gebaseerde systeem vernietigen dat het Koerdische volk in Rojava heeft opgebouwd. Het Koerdische volk verzet zich echter tegen deze bezettingsstrategie door middel van de Revolutionaire Volksoorlog.
De Tishrin Dam en Qereqozax zijn de grootste symbolen van dit verzet.
De Tishrin Dam is niet alleen een cruciaal centrum voor Rojava, maar ook essentieel voor de algemene elektriciteits- en watervoorziening van Syrië. De dam werd in 2015 bevrijd van ISIS-bendes en wordt sindsdien beschermd door de Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF). Met zijn aanvallen op de Tishrin Dam wil de Turkse staat de Koerdische bevolking echter onderdompelen in honger, dorst en ellende.
Door de dam rechtstreeks aan te vallen, probeert Turkije de werking ervan te verstoren en hem buiten werking te stellen. Het Koerdische volk heeft door dagenlange acties bij de Tishrin Dam laten zien dat ze nooit zullen toestaan dat deze wordt overgedragen aan de Turkse staat. Hoewel de Turkse staat heeft geprobeerd om het gebied te bezetten met behulp van SNA bendes, zijn deze aanvallen geblokkeerd door de SDF strijdkrachten en het massale verzet van de bevolking. Het verzet bij de Tishrin Dam en Qereqozak is niet alleen een militaire confrontatie; het is een manifest van de vrijheidsstrijd van Rojava.
Revolutionaire volksoorlog: de grootste uiting van patriottisme
Volgens de analyses van Abdullah Öcalan is patriottisme niet louter een kwestie van liefde, maar een bewuste inspanning van de mensen om hun eigen systeem op te bouwen en te verdedigen. De Revolutionaire Volksoorlog die zich in Rojava ontvouwt, is een directe belichaming van dit principe.
De nieuwe fase van verzet is gebouwd op de volgende pijlers:
– Militaire verdediging: Onder leiding van de YPG, YPJ en SDF wordt een verzetsfront opgericht dat gebaseerd is op de directe deelname van het volk aan de oorlog.
– Burgerlijk verzet: De waken bij de Tishrin Dam, samen met de acties georganiseerd door vrouwen- en jeugdbewegingen tegen de bezetting, zorgen ervoor dat het volk direct zijn wil laat gelden.
– Democratisch natieperspectief: Rojava is niet alleen een project voor de Koerden, maar ook een gemeenschappelijk sociaal model voor Arabieren, Syriërs en andere gemeenschappen. Daarom is de Revolutionaire Volksoorlog niet alleen een Koerdisch verzet, maar een bredere strijd voor de vrijheid van alle volkeren, die de eenheid tussen verschillende etnische en religieuze groepen bevordert.
– Verbinding met de ‘Vrijheid voor Abdullah Öcalan-campagne’: Er is een duidelijk besef dat de volledige bevrijding van het Koerdische volk niet kan worden bereikt zonder een einde te maken aan de fysieke gevangenschap van Abdullah Öcalan. Dit is een van de krachtigste motivatiebronnen voor de strijd in Rojava.
Het verzet in Rojava dwarsboomt de Turkse bezettingsplannen
De bezettingsstrategie van de Turkse staat in Rojava is niet enkel een militaire aanval; het is een allesomvattend plan gericht op het ontmantelen van de verworvenheden van het Koerdische volk. Echter, door de strategie van de Revolutionaire Volksoorlog, is het Koerdische volk succesvol in het tegengaan van deze bezettingspogingen en het verdedigen van hun revolutie.
Van de mensen die de wacht houden bij de Tishrin Dam tot de jongeren die zich verzetten tegen de aanvallen van de bezetting in Manbij, het Koerdische volk handelt in het besef dat deze oorlog niet alleen op het slagveld wordt uitgevochten, maar in elk aspect van het leven. Patriottisme gaat niet alleen over het verdedigen van land; het gaat over het levend houden van de revolutie en het bouwen aan de toekomst.
In het licht van de analyses van Abdullah Öcalan is de strijd in Rojava niet enkel de strijd van het Koerdische volk, maar een gedeelde strijd voor de vrijheid van alle onderdrukte gemeenschappen. Dit verzet groeit met een vastberadenheid die sterk genoeg is om alle bezettingsplannen te verslaan.
Bron: ANF