- Duitsland
Na vertoningen in Turkije begon ‘The Life of a Snowflake’, geschreven, geregisseerd en geproduceerd door de Koerdische filmmaker Kazım Öz, aan zijn Europese vertoningen.
De film, met in de hoofdrollen Sema Gültekin (Miase), Cezmi Baskın (Nejat) en Münir Can Cindoruk (Azad), werd vertoond in Basel.
De film raakt aan de sociale realiteit van Turkije door middel van een liefdesverhaal tussen twee jonge mensen met verschillende etnische achtergronden. Na de vertoning sprak de regisseur over de uitdagingen van het maken van onafhankelijke films in Turkije en vestigde hij de aandacht op censuur.
Sinds 1999 heeft Kazım Öz zeven speelfilms en twee korte/documentaire films gemaakt. Na de vertoning sprak Öz met ANF Nieuwsagentschap.
Öz zei dat de Turkse regering “de afgelopen 10-15 jaar een aanzienlijke controle over de kunstscène heeft gekregen,” en voegde eraan toe: “Ze heeft kunstenaars, hun producties en hun werk economisch aan zich gebonden in een poging hen politiek en cultureel te temmen. En ik denk dat dat grotendeels gelukt is. Maar ze past hardere maatregelen toe tegen die individuen, groepen en werken die deze lijn niet volgen.”
Kazım Öz staat bekend om zijn oppositionele houding als filmmaker. Sommige scènes in zijn film Zer werden gecensureerd. Zijn komedie Oyuna Geldik, over het leven van een burgemeester, werd verboden. Öz benadrukte de noodzaak van voortdurend verzet tegen censuur in Turkije en zei: “Mijn films zijn altijd onderhevig aan dit soort censuur.”
Hij benadrukte dat filmmaken niet gemakkelijk is en voegde eraan toe: “Ik heb momenteel vier projecten op mijn bureau liggen. Ik denk na over welke ik ga maken. Dat hangt een beetje af van de omstandigheden. Ik ben op zoek naar een producent. Dat zal bepalen welke doorgaat.”
Öz hoopt dat een nieuw proces dat in Imralı in gang is gezet om de Koerdische kwestie op te lossen en Turkije te democratiseren, ook een positieve invloed zal hebben op de cinema. “Als het proces slaagt, of beter gezegd, als er een nieuw proces begint, zal dat zeker een positieve invloed hebben op het gebied van cinema. Maar het lijkt er natuurlijk op dat het een heel pijnlijk proces wordt,” zei hij.
Hij voegde eraan toe: “We moeten ernaar streven om onder alle omstandigheden films te maken. We moeten de sleutel tot het maken van films in elke context vinden, of het nu onder fascisme, democratie of socialisme is. We moeten nadenken over hoe we films kunnen maken onder al deze omstandigheden.”