- Zuid-Koerdistan
“De persoonlijkheid van vrede is de meest creatieve, de meest moedige, de meest strijdbare en de meest vrije persoonlijkheid. Persoonlijkheden die niet gegroeid zijn, zijn geneigd tot wreedheid, geweld en oorlog. De natuur van vrouwen staat aan de kant van de vrede.”
A. Öcalan
Op deze historische dag, wanneer de vrijheidsstrijders van de berg afdalen, vernietigen ze hun wapens om vrede te helpen opbouwen. Op deze dag deelden de vertegenwoordigers van Kongra Star in Başûr (Zuid-Koerdistan), waar het evenement plaatsvond, hun gedachten en de meningen van mensen in de samenleving.
De mensen van Başûr (Zuid-Koerdistan), en vooral de vrouwen, staan aan de kant van de vrede. Het vertrouwen in de strijd voor vrijheid en de lijn van de leider van het volk, Abdullah Öcalan, doet de mensen geloven dat dit proces naar de overwinning zal leiden. Ze geloven dat wanneer de geweren zwijgen, dit een overwinning zal zijn voor zowel het Koerdische als het Turkse volk. Er is natuurlijk enige angst over wat er met de mensen zal gebeuren als de wapens worden neergelegd. Het is nodig om druk uit te oefenen op de Turkse staat om stappen te ondernemen en veranderingen teweeg te brengen, dus dit zijn zorgen die de mensen voelen. Maar vooral onder vrouwen is er vertrouwen in de beweging van de leider van het volk, Abdullah Öcalan – vertrouwen dat de PKK niet is zoals andere partijen.
Maar wat is vrede eigenlijk? Voor Koerdische mensen en vrouwen betekent vrede het verdedigen van een leven dat in overeenstemming is met hun identiteit en het leven in harmonie met de andere gemeenschappen in de regio. De gedachten en discussies binnen de samenleving, ook onder oudere vrouwen, laten deze lijn zien. Oorlog brengt iets anders op tafel, dus de strijd die tot nu toe gevoerd is en de betekenis van vrede: mensen begrijpen dat alleen op deze manier echte harmonie in de samenleving bereikt kan worden. In die zin lezen mensen – vooral vrouwen – de situatie helder, zonder in de leugens van de vijand te trappen. Ze vechten voor een leven in waardigheid en vrede, niet alleen voor één kant maar voor de hele samenleving. Mensen begrijpen dat oorlog de belangen van de machthebbers dient. De samenleving streeft naar harmonie en de mogelijkheid om samen te leven met verschillende identiteiten.
We weten allemaal dat oorlog alleen geen overwinning kan brengen. Oorlog is een middel. Hierna moeten we vrede opbouwen. Dus vandaag de dag is vrede vol betekenis – voor de hele samenleving:
“Vrouwen en vrede zijn onafscheidelijk. Waar vrouwen op de voorgrond staan, is leven en vrede. Waar oorlog is, zijn vrouwen de eerste slachtoffers en wordt het meeste geweld tegen hen gepleegd.
Oorlog zelf is een product van de autoritaire mentaliteit van mannelijkheid – het is gebaseerd op de vernietiging van vrouwen en de samenleving. Gemeenschappelijk leven, saamhorigheid, democratie en vrede zijn de kenmerken van de moedermaatschappij en de doelen en verlangens van intellectuele en vrije vrouwen.
De geschiedenis leert ons dat politieke en sociale verzoening onmogelijk is zonder vrouwen. In het verleden hebben vrouwen een belangrijke rol gespeeld in vrede. De rol van vrouwen in de politieke strijd is fundamenteel. Zonder vrouwen verliest de politiek haar betekenis in het zelfbestuur van de samenleving.
Vrouwen dragen een grote verantwoordelijkheid op hun schouders, en de huidige fase roept hen op om de nationale eenheid en democratische strijd te leiden – inspanningen die een groot succes kunnen bereiken door gezamenlijke strijd.”
(Berivan Mohammed – Journalist en activist)
Vrouwen hebben in de geschiedenis meestal altijd naar vrede gestreefd: dit is ook zichtbaar bij de mensen van Başûr. Vrouwen hebben altijd naar vrede gestreefd omdat ze de samenleving om zich heen bouwen en deze willen verdedigen. Dit is vooral duidelijk in Başûr, omdat vrouwen jarenlang hebben gezien wat oorlog is, wat het met zich meebrengt en hoe het de samenleving en vrouwen beïnvloedt. Heel Koerdistan heeft oorlog meegemaakt door toedoen van de bezetters, maar vooral in Başûr: met het leed veroorzaakt door de Anfal-campagne en chemische wapens. Hier heeft de oorlog een grote impact gehad op de samenleving en op vrouwen, met armoede, migratie en veel lijden. Daarom is de invloed van de oorlog in Başûr groter en willen ze er niet meer over horen.
Degenen die vrede willen, zijn degenen met een sterke positie – de moedige mensen. We hebben oorlog als instrument gebruikt, maar niet iedereen heeft de kracht om vrede op te bouwen. De moedigen staan vooraan in de samenleving en bouwen aan vrede, en dit geldt vooral voor vrouwen. Sterke mensen kunnen vrede bouwen in de samenleving en zelfs met de vijand. Vrede is vooral aanwezig in het karakter van vrouwen. In het universum is er harmonie en evenwicht en vrouwen vertegenwoordigen een klein universum. De eigenschappen van vrouwen worden ook weerspiegeld in het universum – ze zijn met elkaar verbonden. Historisch gezien waren degenen die deze harmonie van de samenleving het meest verdedigden in oorlogstijd vrouwen, wat hun ecologische verbinding met de harmonie van het universum aantoonde.
Om deze reden zijn vrouwen zelf degenen die concreet voor vrede kunnen zorgen. Dit wordt breed besproken onder de mensen van Başûr en is zichtbaar in alle lagen van de samenleving. Vrouwen kunnen zowel oorlog voeren als vrede verdedigen. Daarom strijden vrouwen voor vrede: ze strijden om vrede mogelijk te maken en een geloof in vrede te creëren. De processen die vrouwen in gang hebben gezet, zowel op politiek als sociaal gebied, en die het gedachtegoed en de organisaties van vrouwen vertegenwoordigen, hebben een sterke invloed op de samenleving waarin ze leven en op de gemeenschappen waarin ze leven. We zijn er sterk van overtuigd dat de overwinningen van vrouwen overwinningen zullen worden voor de samenleving als geheel. We zien allemaal dat vrouwen vrede tot realiteit kunnen maken. Een betekenisvolle, duurzame vrede.
De machthebbers, of de vijanden van vrouwen, plegen allerlei vormen van geweld om te voorkomen dat vrouwen deelnemen: aanvallen op vrouwen en de vrouwenbeweging zijn erop gericht om vrouwen stil te houden door middel van allerlei vormen van misbruik en intimidatie. Dit gedrag is geworteld in de patriarchale en staatsmentaliteit. Maar wat vandaag duidelijk wordt, is dat vrouwen niet terugdeinzen en niet langer bang zijn. Dit komt omdat ze zich samen hebben georganiseerd en ieder voor zich strijden voor vrede en waarheid.
“Een duurzame vrede is een sociale verworvenheid – vooral voor vrouwen. Vrede is niet slechts de afwezigheid van oorlog, maar iets dat actief moet worden opgebouwd. Historisch gezien hebben vrouwen altijd naar vrede verlangd, omdat ze de verschrikkingen en de vernietiging van oorlog beter kennen dan wie dan ook; ze zijn vaak de eerste en meest getroffen slachtoffers. Dus als vrouwen niet vrij zijn, kan de samenleving niet vrij zijn. Blijvende vrede kan niet bereikt worden zonder de deelname van vrouwen aan politieke en administratieve zaken – zij zijn essentiële actoren in dit proces. Het is de plicht van het Koerdische volk, vooral van vrouwen, om zich te verenigen en de drijvende kracht te worden in het tot stand brengen van vrede en vrijheid in de samenleving. Tegelijkertijd is vrede een democratische noodzaak. Daarom moeten alle volkeren – ongeacht verschillen in geloof, nationaliteit of sekte – samenwerken om het te bereiken.”
(Shahla Mohammed Ahmad / Banu Halabja Vrouwenrechtenactivist.)
De oproep tot vrede in de samenleving van Başûr en in heel Koerdistan heeft een krachtige emotionele impact gehad en de mensen hebben er veel vertrouwen in. Het is waar dat er in Başûr en Bakur verschillende bewegingen zijn, maar deze oproep tot vrede komt voort uit de kracht van de leider van het volk, Abdullah Öcalan. We zien dat hij 50 jaar kan vechten en dan vrede kan sluiten, wat de onmetelijkheid van zijn persoon laat zien. De mensen en vrouwen in Başûr geloven in de kracht van de ideeën van de leider van het volk, Abdullah Öcalan. Maar zoals we al eerder zeiden, zijn de mensen in Başûr banger voor de reactie van de vijand en wat die kan doen tegen het volk en de militanten. Ze voelen dit terwijl ze geloven in de vrijheidsbeweging en in hun hart weten dat ze vechten voor vrijheid. Ondanks deze angst zijn veel mensen echt geroerd door deze ontwikkeling en de vrede die hieruit voortkomt.
Het vredesproces wordt weerspiegeld in het werk voor nationale eenheid dat gaande is; zelfs vóór de oproep voor Vrede en Democratische Samenleving waren er bijeenkomsten en positieve ideeën van vrouwen, met de overtuiging dat de gemengde-genderbeweging alleen deze eenheid niet kan realiseren, maar vrouwen wel. Daarom is er de laatste tijd een grote beweging van vrouwen in Başûr betrokken bij dit proces.
Vooral in het afgelopen jaar hebben vrouwen het voortouw genomen en zich laten inspireren door de roep om vrede en een democratische samenleving. Mensen zijn van vele kanten samengekomen, niet alleen van politieke partijen maar ook van andere maatschappelijke organisaties en instellingen. Vrede heeft het mogelijk gemaakt dat mensen die normaal gesproken niet bij elkaar in de buurt komen, barrières doorbreken en veel overwinningen behalen.
Koerdische vrouwen en mensen staan vooraan bij het opbouwen van het vredesproces. Intellectuelen en politici erkennen ook dat vrede zonder vrouwen niet echt is – zowel onder elkaar als met de vijand. Zoals we uit de geschiedenis weten, heeft het Koerdische volk altijd sterk gevochten, maar in vrede waren we niet zo zegevierend.
Vandaag hebben de mensen vertrouwen in het vredesproces dat de leider van het volk, Abdullah Öcalan, heeft opgebouwd – ze geloven dat het Koerdische volk en de vrouwen vrede sluiten die zinvol en duurzaam is. Om vrede te stichten in het Midden-Oosten moeten de Koerdische vrouwen en het Koerdische volk hun kracht op de voorgrond plaatsen. Bij de mensen van Başûr, zoals in heel Koerdistan, zien we dat Koerdische vrouwen en het Koerdische volk de garantie kunnen zijn voor vrede tussen alle volkeren.
“De menselijke samenleving kan nooit stappen zetten in de richting van democratisering zonder coëxistentie te omarmen. Democratische politiek is gebouwd op het fundament van samenleven, wederzijdse acceptatie en gemeenschappelijk leven. Samenlevingen in het Midden-Oosten zijn over het algemeen divers en multi-etnisch, maar deze diversiteit is vaak beantwoord met genocide. Deze coëxistentie is cruciaal – niet alleen in de politieke sfeer, maar ook in de sociale sfeer – om een einde te maken aan geweld tegen vrouwen en patriarchale overheersing. Wederzijdse acceptatie, democratisch samenleven en vrede moeten de doelen zijn van al onze inspanningen op elk niveau.”
(Berivan Mohammed – Journalist en activist)
We zien allemaal (en de mensen voelen ook) – de hoop die we stellen in het Koerdische volk en proces. Het is waar dat er op internationaal niveau veel stilte is van de kant van de staten, maar aan de kant van de democratische krachten zijn er nog steeds mensen die dit proces laten horen. Daarom moeten onze mensen hun stem verheffen – en de democratische krachten over de hele wereld moeten zich daarbij aansluiten. De internationale gemeenschap moet een standpunt innemen om ook dit proces van vredesopbouw te verdedigen. We vragen om deze realiteit zichtbaar te maken voor de publieke opinie, want dit is geen resultaat voor deze of gene partij – maar voor de hele samenleving. Internationale steun zal de mensen hier helpen om in vrijheid de nieuwe samenleving op te bouwen die ze zo hard nodig hebben.
Er is nog werk aan de winkel voor de publieke opinie en voor het Koerdische volk. Dit is een sterk proces, en we moeten onze stem door iedereen laten horen. We moeten al onze kracht gebruiken – in actie en in gedachten – om dit proces naar de hele wereld te brengen.
De Turkse staat ziet dit misschien als zijn historische overwinning, maar we hebben de Turkse staat nodig om verdere stappen te zetten. Ze moeten niet reageren met vijandigheid, maar we moeten de mensen in Turkije bereiken om hen te laten begrijpen dat de vrede die de leider van het volk, Abdullah Öcalan, en het Koerdische volk aan het opbouwen zijn, ook voor hen een grote kans is. We kunnen de Koerdisch-Turkse relaties, die duizenden jaren zo goed waren, weer tot leven brengen. Het is noodzakelijk dat de Turkse staat deze realiteit volledig begrijpt. De Turkse staat moet dit zien als een strategische historische stap, niet slechts als een tactische gebeurtenis. Hiervoor hebben we de steun nodig van zowel het Koerdische als het Turkse volk.
Vrede is belangrijk omdat er zonder vrede geen democratie kan zijn. Waar oorlog is, is onrecht; waar vrede is, is gelijkheid. Dit is essentieel voor de democratie en heel belangrijk voor de samenleving. De samenleving heeft dit meer nodig dan water en brood. Daarom vraagt de samenleving vandaag eensgezind om vrede. De samenleving staat niet aan de kant van oorlog – degenen die de macht hebben, de heersende machten, staan aan de kant van oorlog omdat dat hun belangen dient. Maar de samenleving wil vrijheid en gelijkheid en daarom is het essentieel dat er vrede en democratie komen.
Bron: ANF