- Turkije en Noord-Koerdistan
Het maandelijkse geweldsrapport van het vrouwen persbureau Jinnews onthulde dat in juli 28 vrouwen werden vermoord, terwijl 25 vrouwen onder verdachte omstandigheden om het leven kwamen. De meeste van deze verdachte sterfgevallen werden niet door de media behandeld en de onderzoeken die werden ingesteld, hebben geen effectieve vooruitgang geboekt.
Achter deze sterfgevallen gaan verhalen schuil van geweld, bedreigingen en diepe armoede. Ondanks beschuldigingen van misbruik en intimidatie worden de meeste onderzoeken geseponeerd. Deze straffeloosheid moedigt mannelijke daders verder aan en wakkert de toename van verdachte sterfgevallen in de samenleving aan.
In Koerdistan, met name in Van (Wan), waar deze sterfgevallen ook verband houden met speciale oorlogsmaatregelen, zijn in slechts acht maanden tijd 14 vrouwen onder verdachte omstandigheden om het leven gekomen. Gevallen die niet in de media zijn verschenen, zijn niet in dit aantal meegerekend. De toename van het aantal sterfgevallen baart vrouwenorganisaties en -verenigingen in de stad grote zorgen.
Rojbin Bor, een activiste van de Vrije Vrouwenbeweging (Tevgera Jinên Azad–TJA), benadrukte dat deze verdachte sterfgevallen politiek van aard zijn en niet los kunnen worden gezien van vrouwenmoorden, en gaf haar beoordeling van de situatie.
Er zijn blauwe plekken op de lichamen van vrouwen
Rojbin Bor vestigde de aandacht op vrouwenmoorden en verdachte sterfgevallen van vrouwen, en benadrukte dat deze sterfgevallen niet individueel maar politiek van aard zijn. Ze zei: “Bij verdachte sterfgevallen van vrouwen zijn de bevindingen zelfs zonder onderzoek zichtbaar. De meeste vrouwen van wie werd gezegd dat ze ‘zelfmoord hadden gepleegd’, hadden blauwe plekken op hun lichaam. Het discours over ‘vrouw en gezin’ weerspiegelt een benadering die vrouwen uitsluitend reduceert tot het gezin. Vrouwen worden gedefinieerd als iemand die moet worden gecontroleerd, beheerst en gedisciplineerd. In een dergelijke hiërarchie geloven de mannelijke mentaliteit en mannelijke macht dat ze met vrouwen kunnen doen wat ze willen.”
Ze noemen het zelfmoord wanneer een vrouw die naar de politie is gegaan, overlijdt
Rojbin Bor gaf een voorbeeld van een van de gevallen: “Toen een vrouw genaamd Sinem Demir onder verdachte omstandigheden stierf, gingen we naar de plaats delict en zagen we sleepsporen op haar kleding en blauwe plekken op haar lichaam. Desondanks werd het incident geregistreerd als zelfmoord. Veel vrouwen gaan herhaaldelijk naar de politie, dienen klachten in, verblijven in opvangcentra, zoeken hun toevlucht bij hun familie en zeggen: ‘Hij zal me vermoorden’. Maar wanneer ze worden vermoord, wordt het vermomd als zelfmoord. Deze vrouwen doen alles wat ze kunnen om te overleven, maar de staat verleent mannen straffeloosheid.”
De rechterlijke macht heeft geen afschrikkende werking
Rojbin Bor benadrukte dat de rechterlijke macht er niet in slaagt mannelijk geweld af te schrikken. Ze zei: “Tegenwoordig kunnen mannen gemakkelijk zeggen ‘Ik vermoord je, ik krijg maar drie maanden’, omdat ze weten dat ze minimale straffen zullen krijgen. De nietigverklaring van het Verdrag van Istanbul en het aanvallen van wet nr. 6284 hebben mannen aangemoedigd. De rechterlijke macht bestraft mannelijk geweld niet; ze blijft bijna neutraal. Dit geeft mannen nog meer macht.”
Strijdmechanismen zijn ontoereikend
Rojbin Bor legde uit dat ze een netwerk hebben opgezet om geweld te bestrijden, in samenwerking met de Mensenrechtenvereniging (IHD), advocatenverenigingen en vrouwenorganisaties, maar ze benadrukte dat dit nog steeds ontoereikend is: “Er moeten lokale projecten worden ontwikkeld om de armoede onder vrouwen aan te pakken, en centra voor de bestrijding van geweld moeten 24 uur per dag toegankelijk zijn. Het belangrijkste is dat de rechterlijke macht afschrikkende straffen oplegt. Alleen dan zullen mannen accepteren dat vrouwen het recht hebben om gelijkwaardig te leven.”
Bron: ANF