De Internationale dag van de Moedertaal werd uitgeroepen door de Algemene Conferentie van de Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (UNESCO) in november 1999.
Volgens UNESCO heeft wereldwijd 40 procent van de bevolking geen toegang tot onderwijs in een taal die ze spreken of begrijpen. Maar er wordt vooruitgang geboekt op het gebied van meertalig onderwijs met een groeiend begrip van het belang ervan, met name in de vroege schooljaren, en meer toewijding aan de ontwikkeling ervan in het openbare leven.
Het thema van de Internationale Dag van de Moedertaal 2023, “Meertalig onderwijs – een noodzaak om het onderwijs te transformeren”, komt overeen met de aanbevelingen die zijn gedaan tijdens de Transforming Education Summit, waar ook de nadruk werd gelegd op het onderwijs en de talen van inheemse volkeren.
Meertalig onderwijs op basis van de moedertaal vergemakkelijkt de toegang tot en inclusie in leren voor bevolkingsgroepen die niet-dominante talen, talen van minderheidsgroepen en inheemse talen spreken.
Achtergrond
Het idee om Internationale Moedertaaldag te vieren was een initiatief van Bangladesh. De Algemene Vergadering van de VN verwelkomde de proclamatie van de dag in haar resolutie van 2002.
Op 16 mei 2007 riep de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in haar resolutie A/RES/61/266 de lidstaten op “om het behoud en de bescherming van alle talen die door de volkeren van de wereld worden gebruikt, te bevorderen”. Met dezelfde resolutie riep de Algemene Vergadering 2008 uit tot het Internationale Jaar van de Talen, om eenheid in verscheidenheid en internationaal begrip te bevorderen, door middel van meertaligheid en multiculturalisme, en benoemde de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur tot leidend agentschap voor de Jaar.
Vandaag de dag groeit het besef dat talen een cruciale rol spelen bij ontwikkeling, bij het waarborgen van culturele diversiteit en interculturele dialoog, maar ook bij het versterken van de samenwerking en het bereiken van kwaliteitsvol onderwijs voor iedereen, bij het opbouwen van inclusieve kennismaatschappijen en het behoud van cultureel erfgoed, en bij het mobiliseren van politieke wil voor het toepassen van de voordelen van wetenschap en technologie voor duurzame ontwikkeling.