De kinderen van Hesin Erkol werden gedood in de guerrillaoorlog. Hij wacht al jaren op de overdracht van hun lichamen door de staat. “Ik heb hoop op een toekomst waarin de pijn van het verlies niet tevergeefs is, waarin dialoog de oorlog vervangt,” zegt hij.
Hesin Erkol heeft twee van zijn kinderen verloren in de gewapende strijd in Koerdistan. Hij wacht nog steeds op de overdracht van hun lichamen door de Turkse staat. In een interview met het persbureau Mezopotamya sprak Erkol over de pijn van zijn verlies, de politieke verantwoordelijkheid van de staat en zijn hoop op een vreedzame oplossing voor de Koerdische kwestie – vooral in het licht van Abdullah Öcalan’s recente oproep tot vrede.
De lichamen werden niet overgedragen
De familie Erkol zet zich al sinds de jaren 1980 in voor de Koerdische bevrijdingsbeweging. Mercan Erkol, wiens nom de guerre Berîtan Tolhildan was, sloot zich in 2007 aan bij de Vrije Vrouwenverenigingen (YJA Star). Haar broer Sercan Erkol, bekend als Şoreş Zewkî, volgde haar in 2013 en sloot zich aan bij de Volksverdedigingstroepen (HPG).
Mercan Erkol stierf in oktober 2017 tijdens gevechten in Pasûr (Tr. Kulp) in Noord- Koerdistan. Hoewel haar identiteit ongeveer anderhalf jaar later officieel werd bevestigd, is haar lichaam nog steeds niet overgedragen aan haar familie. De reden: gebrek aan officiële documenten. Sercan Erkol stierf in november 2023 in de regio Serhed. Zijn lichaam wordt ook achtergehouden voor de familie.
“Öcalans oproep heeft ons hoop gegeven”
Ondanks de diepe pijn is Hesin Erkol hoopvol over de oproep tot vrede die Abdullah Öcalan op 27 februari van dit jaar vanuit zijn gevangenschap op het gevangeniseiland Imrali publiceerde. “Deze oproep heeft ons hoop gegeven”, zegt Erkol. ”Onze samenleving moet dit goed begrijpen. Het gaat niet alleen om een staakt-het-vuren – het gaat om echte verandering, om vrede.”
Öcalans boodschap, die oproept tot een democratische oplossing voor de Koerdische kwestie en een einde aan de gewapende strijd, is internationaal erkend en is een teken van de politieke wil om begrip te kweken. “Als er naar hem geluisterd wordt, kan er een einde komen aan het bloedvergieten in Turkije”, benadrukt Erkol.
“De staat moet handelen”
Erkol is kritisch over het gedrag van de Turkse staat. “Sinds de oproep is er geen reactie geweest, geen stap in de richting van vrede,” zegt hij. Met haar eenzijdige staakt-het-vuren heeft de PKK al aangegeven dat ze het voorstel van Öcalan zal accepteren. Erkol eist daarom: “De staat moet de uitgestoken hand aannemen. Er zijn concrete en eerlijke stappen nodig.”
De eis voor de vrijlating van Öcalan staat daarbij voor hem centraal: “Zijn vrijheid is de sleutel tot het oplossen van de problemen in Turkije. Öcalan is altijd opgekomen voor vrede en vrijheid.”
Een oproep aan samenleving en politiek
Tot slot roept Erkol de hele samenleving op om de woorden van Öcalan serieus te nemen: “Er moet eindelijk een oplossing komen voor de Koerdische en Turkse problemen. Er moet een einde komen aan de oorlog, de rechten van de Koerden moeten worden erkend.”