Nadat het democratische autonome bestuur van Noord- en Oost-Syrië op 13 oktober een militair akkoord met de troepen van het Syrische regime heeft weten te sluiten, is de militair-politieke situatie ter plaatse enigszins ingewikkeld geworden. Talloze speculaties en opzettelijk verspreide verkeerde informatie circuleren op sociale media en worden ook verspreid via de grote persbureaus. Ze veroorzaken onzekerheid en verwarring in de wereldwijde verzetsbeweging. Het is daarom belangrijk om de feiten ter plaatse te bekijken.
Reeds in de nacht van 13 op 14 oktober verspreidde het nieuws dat eenheden van het Syrische Arabische leger (SAA) de bevrijde gebieden van Noordoost-Syrië waren binnengekomen, zich snel. Beelden in de Syrische staatsmedia suggereerden dat de troepen de volledige controle hadden genomen over de steden Tebqa, Raqqa, Hasakeh en Til Temir. De troepen van de centrale Syrische staat namen echter alleen posities in Ayn Issa ten zuiden van Kobane en in Til Temir ten zuiden van Serekaniye.
Het akkoord, bereikt na lange onderhandelingen, bepaalt dat de regeringstroepen, als de reguliere strijdkrachten van de Syrische staat, hun posities aan de noordgrens van het land zullen innemen en samen met de Syrische Democratische Krachten de soevereiniteit en eenheid van Syrië zullen verdedigen tegen Turkse agressie. Dit is puur een militaire overeenkomst, en in tegenstelling tot alle speculaties, zal de aanwezigheid van Syrische regeringstroepen geen invloed hebben op de zelfbestuur of interne veiligheidstroepen in de bevrijde gebieden. De missie van de Syrische troepen blijft beperkt tot het samen verdedigen van het land tegen het Turkse bezettingsleger.
Nadat de laatste Amerikaanse troepen in haast waren gevlucht met het begin van de eerste Turkse aanvallen op Manbij, namen SAA-troepen op 14 en 15 oktober verschillende punten over en positioneerden zich aan het noord- en westfront van Manbij. Met uitzondering van de komst van de eerste Syrische soldaten in de stad Kobane, zijn er geen Syrische regeringstroepen verplaatst naar de door de invasie bedreigde grensgebieden of zelfs naar de meer actieve gevechtszones. Ook is er momenteel geen aanwezigheid van de Russische militaire politie of de SAA in Manbij. De SAA heeft zich samen met de Militaire Raad van Manbij gepositioneerd aan de noord- en westfronten van de stad en heeft geen functie in de stad aangenomen.
Het is belangrijk om te benadrukken dat de overeenkomst die nu wordt besproken geen verandering in de tactische koers van de Autonome Regering betekent, maar eerder dat het de directe voortzetting is van de benadering om tot een oplossing te komen. De strategie van democratische autonomie was nooit een project van afscheiding van de Syrische centrale staat, maar om te streven naar een oplossing voor de crisis binnen de democratische eenheid van alle delen van Syrië.
Er is altijd benadrukt dat een oplossing voor de politieke crisis van Syrië, en dus een einde aan de bloedige oorlog, alleen kan worden bereikt via een succesvolle dialoog binnen Syrië. De voorwaarde voor de langdurige terugkeer van de Syrische regeringstroepen naar het grondgebied van de Democratische Federatie is altijd de constitutionele erkenning geweest van de autonome regering, van al haar lokale en transregionale organen, haar zelfverdedigingstroepen, evenals de rechten van alle etnische en religieuze groepen van Syrië. De urgentie van de situatie, met name de dreigende genocide, maakte het noodzakelijk om een stap in de richting van het regime te zetten en de regeringstroepen uit te nodigen om Syrië samen te verdedigen. Als de overeenkomst met succes zou worden uitgevoerd en de zelfverdedigingstroepen en de SAA er gezamenlijk in zouden slagen de bezetters het land uit te jagen, zou dit de basis leggen voor een verder politiek oplossingsproces met Damascus. De overeenkomst zou ook de mogelijkheid bieden om de strijd uit te breiden naar de bezette gebieden ten westen van de Eufraat, d.w.z. Jarablus, Bab, Azas, Mare en Afrin, waardoor honderdduizenden ontheemden zouden kunnen terugkeren.
Het is belangrijk om nogmaals te benadrukken dat er met deze overeenkomst niets verandert in het politieke bestuur in het noordoosten van Syrië. De revolutie heeft zijn eigen principes, en deze zijn niet onderhandelbaar; niet met de VS, Rusland of het Syrische regime. Het project van een verenigd, democratisch-federaal en onafhankelijk Syrië zal het verloop van de dialoog met de centrale regering blijven bepalen. Met uitzondering van de officiële verklaringen van het zelfbestuur moet men geen wilde speculaties geloven. En de overeenkomst verandert niets voor het wereldwijde verzet. De Turkse agressieoorlog en het verzet tegen de bezetting gaat door, met of zonder troepen van het regime. Daarom moet de internationale solidariteitsbeweging niet van haar pad worden afgeleid en het verzet verder versterken.
Bron: De Internationalistische Commune