- Zuid-Koerdistan
“Siwar hatin, peya cûn” – een oud Koerdisch spreekwoord vertaalt als: ”Ze kwamen te paard en vertrokken te voet.” De situatie waarin het Turkse invasieleger zich heeft gemanoeuvreerd in de door guerrilla’s beschermde verdedigingsgebieden van Medya kon niet treffender worden uitgedrukt met dit spreekwoord. De Turkse regering had aangekondigd dat het binnen enkele weken naar Qendîl zou marcheren en de rug van de guerrilla’s zou breken. Weken zijn jaren geworden en zelfs als het Turkse regime vasthoudt aan zijn loze propaganda van succes, ziet de situatie er ter plaatse anders uit. Het offensief van het Turkse leger is snel veranderd in een verdediging.
Ondanks zware aanvallen wisten de guerrillastrijders hun posities steeds beter te behouden en gingen ze geleidelijk in het offensief. Vorig jaar begonnen ze het Turkse leger zware klappen toe te brengen met massale operaties waarbij tientallen soldaten werden gedood. Het leger werd niet alleen de soevereiniteit op de grond ontzegd, maar ook in de lucht. Het luchtverdedigingssysteem van de guerrillastrijders haalde Turkse drones, de trots van de Turkse staat, uit de lucht. Dit jaar begonnen de guerrillastrijders ook drones te gebruiken en gingen ze offensief in de lucht. Turkse stellingen waarin het leger zich verschanst, worden niet alleen bestormd door strijders, maar ook systematisch en met succes aangevallen met drones. Dit heeft de mentale toestand van het leger verder verslechterd. Afgesneden van bevoorrading, hulp, laat staan vervanging, zitten de Turkse eenheden vast in hun posities. Zelfs als de steun van de Zuid-Koerdische PDK de Turkse bezettingstroepen van de ondergang heeft gered, is het aantal zelfmoorden en ernstige psychologische trauma’s, het zogenaamde Zap-syndroom, onder de soldaten toegenomen.
Het leger houdt stand met hulp van medewerkers van de KDP
Beelden uit Zuid-Koerdistan laten zien dat het Turkse leger nu massaal betonnen onderdelen naar de regio laat brengen met de hulp van de KDP. De KDP kan het Turkse leger bevoorraden, omdat de guerrilla’s deze eenheden nog niet hebben aangevallen om een open intra-Koerdische oorlog te voorkomen. De acties van de KDP worden echter steeds brutaler en een open oorlog lijkt bijna onmogelijk af te wenden. Onder leiding van de KDP heeft de Iraakse regering een overeenkomst gesloten met Ankara tegen de Koerdische vrijheidsbeweging en steunt het Turkse leger rechtstreeks met inlichtingen, logistiek en personeel. Het laatste voorbeeld komt van Behdînan. Officieel is het een recreatiegebied in de buurt van het stadje Amêdî en wordt het gecontroleerd door speciale troepen van de KDP, de Zêrevanî.
Toevluchtsoord wordt een Turkse militaire bunker
De Girê Amêdî (Amêdî-piek) ligt ten westen van de Zap. Het Turkse leger probeert het gebied al vier jaar met geweld te veroveren. Tot nu toe hebben de troepen van het op één na grootste leger van de NAVO gefaald door het verzet van de HPG en YJA Star strijders. Ondanks het gebruik van chemische wapens en onconventionele bommen hebben de Turkse troepen zware verliezen geleden en het verzet en de guerrillaacties gaan door. In het bijzonder de luchtaanvallen door de guerrilla eenheden Şehîd Axîn Mûş en Şehîd Doğan Zinar brachten zware verliezen toe aan het Turkse leger in Girê Amêdî in de zomer van dit jaar. Terwijl tientallen soldaten stierven, was de psychologische impact van een zwaard van Damocles dat permanent boven hun hoofd hing nog groter. Veel hooggeplaatste militairen, waaronder leden van de legerleiding, werden gedood door de guerrillastrijders.
Het gebied waar de betonnen bunker wordt gebouwd, wordt door de mensen in de regio “seyrangeh” genoemd, wat zoiets betekent als “toevluchtsoord”. Terwijl kinderen er vroeger speelden, is het nu de locatie van een grote bouwplaats voor het Turkse leger.
De aanbesteding voor de bouwplaats die door het Turkse bezettingsleger in Berê Silê is opgezet, d.w.z. het Amêdî Park, werd gegund aan Süleyman Odabaşı, een medewerker uit de Noord-Koerdische stad Amed (Tr. Diyarbakır). Het bedrijf, dat opereert onder de naam Odabaşı Nakliyat A.Ş., giet prefab betonnen posities voor het Turkse leger. Elke betonnen stelling is naar verluidt twee meter hoog en weegt negen ton. De bouwplaats wordt afgeschermd door een massale Turkse militaire aanwezigheid.
Een monument van nederlaag gegoten in beton
Het bezettingsleger houdt vast aan deze posities om het Zap-syndroom te overwinnen en uit de impasse te komen waarin het zichzelf heeft gemanoeuvreerd. De vestiging van deze posities is als een in beton gegoten monument voor haar eigen wanhopige situatie. Deze actie toont aan dat het Turkse leger zich niet kan beschermen tegen de acties van de guerrillastrijders. Het is een feitelijke erkenning van het verlies van offensieve kracht. Ondertussen gaan de guerrilla-acties dag na dag door. Vrijdag nog werd een pantservoertuig van het leger geraakt door een drone van een guerrilla in de westelijke Zap-regio.
Bron: ANF