- Turkije
Een internationale vrouwendelegatie is sinds 8 december in Turkije voor gesprekken met diverse instellingen over de mensenrechtensituatie. De delegatie bestaat uit zeven vrouwen die in verschillende landen werken op het gebied van politiek, recht, ecologie en het maatschappelijk middenveld. Na gesprekken in Istanboel en Amed (Tr. Diyarbakir) beschreef de groep hun indrukken en formuleerde zij eisen op een persconferentie in het Istanboel kantoor van de advocatenvereniging “Advocaten voor Vrijheid” (ÖHD).
DEM-parlementslid Ceylan Akça legde een inleidende verklaring af en zei dat de vrouwen uit Schotland, Catalonië, Engeland, Libanon en Mexico naar Turkije kwamen voor uitwisselingen met maatschappelijke organisaties en zich vooral richtten op vrouwenorganisaties. Het bezoek vond plaats onder de indruk van de strijd voor een oplossing van de Koerdische kwestie en het opheffen van het isolement van Abdullah Öcalan: “We bevinden ons in een klimaat waarin alle rechten van de Koerden worden aangevallen. De delegatie heeft de gelegenheid gehad dit klimaat te observeren en zal deze observaties delen.”
Eva Schonveld, lid van de delegatie uit Schotland, presenteerde vervolgens een gezamenlijke verklaring en zei: “We kwamen hier tijdens de Week van de Mensenrechten en luisterden naar de problemen van de Koerden en andere minderheden. We hebben verklaringen verzameld van verschillende niet-gouvernementele organisaties. Deze mensen waren ofwel politieke gevangenen of mensen die hen steunen. Er was één specifiek punt dat we als delegatie hebben benadrukt. Het ging over de gevangenschap van Abdullah Öcalan, de democratische leider van het Koerdische volk, en het isolement waarin hij verkeert. De verklaringen die we hoorden tonen aan dat Turkije systematisch de fundamentele rechten van het Koerdische volk schendt. Abdullah Öcalan en de politieke gevangenen zijn de belangrijkste slachtoffers van deze schendingen. Internationale verdragen bepalen dat niemand mag worden onderworpen aan marteling of onmenselijke behandeling.”
Tijdens hun bezoeken leerde de delegatie dat de isolatie op het gevangeniseiland Imrali in alle gevangenissen terugkomt, vertelt Eva Schonveld: “Deze gevangenen kunnen niet communiceren met andere gevangenen. Soms mogen ze maar een uur buiten hun cel doorbrengen. Soms is zelfs dat niet toegestaan. Volgens internationale normen is langdurige en ononderbroken afzondering een wrede praktijk en een vorm van marteling. Dit is precies wat er in Turkije gebeurt. We hebben ook gehoord dat zelfs zieke gevangenen aan deze marteling worden onderworpen. Zoals we hebben gezien, vestigen niet-gouvernementele organisaties hier de aandacht op met opmerkelijke rapporten. Turkije heeft gefaald op het gebied van mensenrechten. We hebben gehoord dat mensen van wie familieleden in de gevangenis zijn overleden, hun lichaam niet mochten begraven. Degenen die hen hiertoe dwongen waren de politie en het leger. We zijn vooral bezorgd over de situatie van vrouwelijke gevangenen. Er zijn gevallen waarbij meer dan 50 gevangenen één toilet delen. Dit is vernederend voor zowel de fysieke als mentale gezondheid van de vrouwen.”
“Wij steunen de eisen van de gevangenen in hongerstaking”
Eva Schonveld wees erop dat dit praktijken zijn die verboden zijn door internationale wetten en verdragen: “De Koerdische gevangenen protesteren tegen dergelijke praktijken en omstandigheden met het enige middel dat ze tot hun beschikking hebben: de hongerstaking. Deze actie begon 19 dagen geleden. We zijn niet alleen bezorgd om hen, maar ook om de mentale en fysieke toestand van hun families, die ver weg zijn. Als delegatie steunen wij de oproep om een einde te maken aan het isolement van politieke gevangenen en Abdullah Öcalan. We hebben duidelijke bewijzen gezien dat het Turkse rechtssysteem wordt gebruikt als een wettelijke methode om het Koerdische volk te onderdrukken. We zien dat democratisch verkozen lokale besturen vervangen zijn door AKP-bestuurders. We hebben veel mensen ontmoet tijdens onze interviews. Het zijn mensen die opkomen voor de Koerdische taal en cultuur en die in constante angst leven om gearresteerd te worden. Ze worden ervan beschuldigd samen te werken met een terroristische organisatie. Wij veroordelen de inbeslagname van de politieke wil van het Koerdische volk als een middel tot etnische zuivering met de eerder genoemde beschuldiging van terrorisme. Er zijn Europese staten die zijn gezwicht voor de Turkse druk en de PKK als een terroristische organisatie hebben bestempeld.”
Eva Schonveld benadrukte dat de isolatie van Abdullah Öcalan en de andere politieke gevangenen niet losstaat van de militaire aanvallen van het Turkse leger op Noord- en Oost-Syrië en vervolgde: “We hebben ook moeders ontmoet die hun kinderen hebben verloren in de gevangenis of door staatsgeweld. We willen deze moeders rechtstreeks zeggen dat we hun toewijding en moed bewonderen. We dragen hun verhalen in ons hart. Deze moeders zetten zich onvermoeibaar in voor gerechtigheid, ondanks voortdurende aanvallen en intimidatie. We hebben ook gehoord van vrouwenrechtenorganisaties over de toename van geweld tegen vrouwen. Dit geweld wordt ook gepleegd door de politie. In sommige gevallen van vrouwenmoorden worden de daders niet gestraft. We hebben gehoord dat vrouwen die gearresteerd zijn, gemarteld en mishandeld zijn omdat ze hun cultuur wilden beoefenen of op zoek waren naar hun vermiste familieleden. Naast dit geweld zijn Koerdische vrouwen het slachtoffer van culturele genocide. De terugtrekking van Turkije uit de Conventie van Istanbul is een duidelijk signaal. Het laat zien dat de Turkse regering de rechten van vrouwen niet respecteert.”
De delegatie constateerde ook een racistisch discours van de Turkse regering met betrekking tot vluchtelingen en ontheemden: “Dit zal leiden tot grotere spanningen in de samenleving en het anti-vluchtelingensentiment versterken. De regering Erdoğan manipuleert deze situatie voor haar eigen politieke belangen. Deze groeiende humanitaire crisis wordt gesteund door het Verenigd Koninkrijk en Europa, wij veroordelen deze landen. Het feit dat deze situatie politieke belangen dient, heeft fascistische gevolgen. Toen we hier waren, waren we slechts getuige van een klein deel van wat de mensen meemaken. Ze vertelden ons: In Turkije hebben de uitspraken van het EHRM geen betekenis’. We maken ons echt zorgen om het Koerdische volk. De onderdrukking van één gemeenschap betekent de onderdrukking van de hele bevolking.”
Eisen van de delegatie
Eva Schonveld somde de eisen van de delegatie als volgt op:
– De Conventie van Istanbul moet opnieuw ondertekend worden.
– De EU-lidstaten moeten onmiddellijk actie ondernemen tegen de onderdrukking van het Koerdische volk en andere minderheden.
– De aanvallen op Rojava moeten onmiddellijk gestopt worden en de bezettingstroepen moeten zich terugtrekken uit de bezette gebieden.
– Het isolement van Abdullah Öcalan moet worden opgeheven, hij moet worden erkend als democratische gesprekspartner en dienovereenkomstig worden vrijgelaten.
– Alle politieke gevangenen moeten worden vrijgelaten.
– Onze eigen en alle andere staten moeten de PKK schrappen van de lijst van terroristische organisaties en een democratische oplossing voor de Koerdische kwestie mogelijk maken.
Foto: Spandoek met opschrift “Isolatie is een misdaad tegen de menselijkheid”.
Bron: MA