ANF Nieuwsagentschap sprak met enkele peshmerga’s over de huidige situatie in De Koerdische Autonome Regio, ook wel Zuid-Koerdistan genoemd.
Haci Ramazan Mahmut moest naar een ander dorp verhuizen omdat zijn dorp in Zuid-Koerdistan destijds werd platgebrand door het Baath-regime, en hij zei dat ze worden onderworpen aan Turkse staatsaanvallen omdat Turkije de PKK als excuus gebruikt.
Haci Ramazan Mahmut zei dat hij zich bij de peshmerga voegde om de vijand te bestrijden en zichzelf te verdedigen: “We willen niet tegen onze broeders vechten. Mijn broer is een peshmerga, de broer van iemand anders zou een guerrilla zijn. Hoe kunnen deze twee broers elkaar bestrijden en doden? Dat is wat de Turken nu willen. Ze dagen onze dorpen uit. We hebben veel geleden door hun hand. We zijn nu wijzer, we zijn ervaren. Er is veel pijn geweest.”
Haci Ramazan Mahmut zei dat de burgers al meer dan 30 jaar dagelijks leven met bomaanslagen terwijl de Turkse staat de bergen bombardeerde: “Ze zeggen dat ze de afgelopen 30 jaar de PKK hebben beëindigd. Hoe hebben ze de PKK beëindigd? De PKK is groter en sterker geworden. Omdat ze de PKK niet kunnen beëindigen, vallen ze ons nu aan. Vroeger bombardeerden ze de bergen, nu bombarderen ze de dorpen. De PKK heeft de ogen van de mensen geopend. In Shengal, in Kobane, heeft iedereen de waarheid gezien. Hoe zou Shengal van ISIS zijn geruimd als de PKK er niet was? Als de PKK er niet was geweest, zou Kobane niet bevrijd zij. De mensen in Zuid-Koerdistan zijn hiervan op de hoogte. Deze dingen hebben het Koerdische volk verenigd.”
“Eenheid onder de Koerden zal leiden tot de overwinning”
Een peshmerga van 25 jaar die anoniem wilde blijven, zei: “We vochten tegen de PKK in 1997. Wat hebben we gekregen? Niets. We vochten tegen de PUK, we vochten tegen de PKK. Er is niets gebeurd, we hebben niets gewonnen. Koerden vermoordden elkaar. De problemen zijn niet opgelost. We zijn Shengal niet vergeten. We hadden Shengal verlaten, toen kwam de guerrilla en we vochten samen. Koerden waren verenigd. Koerden wonnen toen ze zich verenigden. De peshmerga zijn dit niet vergeten, maar ze kunnen niets doen. Ze kunnen zelfs niet met een televisie, radio of krant praten. De peshmergas die de waarheid vertellen worden ontslagen, hun loon ontnomen en gevangengezet. We zijn net als Turkije geworden. Koerden kunnen alleen worden gered als ze zich verenigen. We zullen elkaar niet doden. Koerden mogen elkaar nooit meer verraden.”
