. “How hard it can be
. to give birth to yourself,
. she thinks,
. to know
. your own face?
. What shape will I be,
. she wonders,
. when death breaks open
. my body?”
. Anstice Fisher
Voordat ik daarop inga, wil ik eerst even mijn belofte nakomen om nog iets over de situatie in Turkije en Iran te bespreken. De connectie van de familie Erdogan met de excessen van het Turkse staatsapparaat en de schimmige wereld van de Grijze Wolven met haar moordbrigades. En parallel daaraan ook even iets zeggen over de huidige president van Iran, Masoud Pezeshkian. Hoewel hij zich presenteerde als het ‘redelijke alternatief’, heeft hij zich wel op voorhand geschikt naar de theocratische geweldsstructuur van dat land, lees: de Iraanse Revolutionaire Garde, de organisatie die,onder regie van de ayatollah, al vier decennia vreselijk heeft huisgehouden onder de eigen bevolking. Dus, hoe zo ‘gematigd’?!!
Vanuit Westers perspectief is het verleidelijk daarin mee te gaan met dat sprookje, gezien de grote belangen in een fragmenterende wereld, maar het heeft met ‘redelijkheid’ weinig van doen. De nieuwe regering daar is toch ook weer meer van hetzelfde. De terreur draait op volle toeren.
Weliswaar zijn de scherpe randjes van het internationale protest tegen de erbarmelijke toestanden er vanaf. Maar dat komt meer door een algehele staat van moedeloosheid, dan dat daar werkelijk iets is veranderd ten goede.
Het regime speelt zijn kaarten goed uit: de botte haat ten aanzien van minderheden, en de minachting voor vrouwen in het bijzonder, worden prima tegen elkaar uitgespeeld. Afijn, eigenlijk niks bijzonders: politiek wordt doorgaans gevoerd vanuit anale spasmes.
Het Iraanse regime maakt daarbij gebruik van een leger van een half miljoen verklikkers en paramilitaire meelopers om de rest van de bevolking onder de duim te houden. Die formule hoeft het regime niet uit te vinden: die bestaat al sinds de oprichting van die staat. – Een van de weinige zaken die daar wel goed zijn geregeld, kan je wel stellen.
Als bij de komende Amerikaanse verkiezingen Trump gaat winnen, dan zal de Iraanse staat zeker doorpakken met haar nucleaire programma, en wordt de interne terreur definitief weggezet als klein bier.
In Turkije ligt de zaak wat lastiger. De AKP heeft de afgelopen jaren behoorlijk bakzeil gehaald.
Ondanks de flirts met extreem-rechts en de moordbrigades van De Grijze Wolven, is die loyaliteit nooit tot een officieel standpunt verheven. Niet omdat het botst met het cultureel fascistische gedachtegoed van de AKP, maar omdat deze zaken toch wat te besmet zijn om openlijk te verdedigen.
Daarbij moeten we ook betrekken dat het familiebedrijf ‘Erdogan’ veel te verliezen heeft bij openheid van zaken, omdat het aan de oliehandel met ISIS miljarden heeft verdiend. En natuurlijk ook met de kunstroof in de bezette gebieden. Van een principiële strijd voor ‘de goede zaak’ is bij dit regime geen sprake. Ook verantwoordelijkheid op zich nemen voor de omvang van de catastrofe van de laatste aardbevingen, daar is vooralsnog geen sprake van. Met Trumpiaanse bravoure wordt de bevolking van Turkije voor de gek gehouden, en worden de schuldigen buiten de eigen kringen aangewezen. De beproefde formule.
Alleen een ramp van ongekende proportie kan dat land nog redden, vrees ik.
2)
. “Wees wild en precies.
. Wees vastberaden en twijfel.”
. Sasja Janssen
Wat is leven? En wat is levenskunst?
Het leven leven met aandacht is al heel wat.
Ik waag me er even niet aan er nu veel meer over te zeggen.
. “She feels the power
. and the pulse.
. The ordinary dipped
. in immersity”
Auteur: Paul Terlunen