Op 9 januari 2013 werden Sakine Cansız, Fidan Doğan en Leyla Şaylemez doodgeschoten door een huurmoordenaar van de Turkse geheime dienst MIT bij het Koerdische informatiekantoor in Parijs. Tien jaar later, op 23 december 2022, kwamen Emine Kara, Mir Perwer en Abdurrahman Kızıl om bij een gewapende aanval op het Ahmet Kaya Cultureel Centrum in Parijs. De TJK-E verklaart:
“Op de twaalfde herdenking van het eerste bloedbad in Parijs herdenken we met respect en dankbaarheid Sakine Cansız, Fidan Doğan en Leyla Şaylemez – drie vrouwen die ons lieten zien hoe verzet tegen onderdrukking en patriarchaat eruit ziet. We gedenken ook Emine Kara, Mir Perwer en Abdurrahman Kızıl, die twee jaar geleden het slachtoffer werden van een andere aanslag in Parijs. Hun namen staan voor hoop, voor vrijheid, voor de onvermoeibare strijd tegen onrecht. Maar hun dood is geen toeval. Het zijn gerichte aanvallen, uitgevoerd door een systeem dat zich bedreigd voelt door de kracht en moed van vrouwen. De zogenaamde Derde Wereldoorlog die we vandaag meemaken is meer dan een militair conflict. Het is een oorlog tegen vrouwen, tegen het leven, tegen alles wat rechtvaardig, vrij en menselijk is.
Waarom zijn ze vermoord?
Met haar compromisloze verzet tegen het patriarchaat heeft Sakine Cansız een inspiratie gecreëerd die alle grenzen overstijgt. Fidan Doğan liet met haar diplomatie zien dat onze strijd universeel is. Leyla Şaylemez vertegenwoordigde de moed van jonge vrouwen die niet buigen voor de klauwen van het systeem. En Emine Kara was een baken dat vrouwen en volkeren wereldwijd inspireerde. Waarom zijn ze vermoord? Omdat ze een visie hadden: een wereld waarin vrouwen vrij zijn. Een wereld waarin Jin-Jiyan-Azadî niet slechts een slogan is, maar werkelijkheid. Dit ideaal, deze hoop, is wat het patriarchale en koloniale systeem beangstigt.
Sinds het eerste bloedbad in Parijs in 2013 vechten we voor gerechtigheid. Het bewijs is duidelijk: de Turkse geheime dienst MIT heeft deze aanslagen gepland en het Franse beleid van geheimhouding beschermt de daders. Maar onze strijd zal niet stoppen totdat er gerechtigheid geschiedt.
Wat betekent gerechtigheid voor Parijs?
Verantwoordelijkheid eisen voor Parijs betekent Rojava verdedigen. Het betekent duidelijk de pogingen verwerpen om de vrouwenrevolutie te verstikken. Het betekent ons verzetten tegen de krachten die het Midden-Oosten in duisternis willen onderdompelen. We laten ons niet breken. Geen enkele moord, geen enkele bom, geen enkel chemisch wapen zal ons tegenhouden. We zullen trouw blijven aan het pad van onze martelaren. In het licht van hun visioenen zullen we van de 21e eeuw de eeuw van de vrouwen maken.
Belofte en oproep
Onze belofte: We zullen de vrouwenrevolutie versterken, we zullen Rojava verdedigen, omdat dit de plek is waar vrouwen de vrouwenrevolutie leiden. We zullen ervoor zorgen dat de slachtoffers van vrouwenmoorden zoals in Parijs, Koerdistan, Soedan, Afghanistan en Palestina nooit vergeten zullen worden. Onze oproep aan iedereen die gelooft in rechtvaardigheid, vrijheid en de waarden van de vrouwenrevolutie: Sluit je aan bij onze strijd! Kom naar de herdenkingen, verhef je stem bij de protesten en laat de wereld zien dat we niet zullen zwijgen. We zijn hier, we vechten en we zullen winnen – voor Sakine, Fidan, Leyla, Emine en al onze martelaren. Voor een vrije toekomst. Voor Jin-Jiyan-Azadî!”
Herdenking en protesten aangekondigd
Volgens de TJK-E zijn er verschillende activiteiten gepland. Op 23 december om 11.37 uur, het tijdstip van het tweede bloedbad in Parijs, zal de aanslag worden herdacht voor het Ahmet Kaya Cultureel Centrum. s Avonds zal er een herdenkingsevenement plaatsvinden.
Er zijn protesten aangekondigd voor de Franse consulaten in Europa op 9 januari 2025. In Parijs is er om 11 uur een herdenkingsdemonstratie van het Ahmet Kaya Cultureel Centrum naar het Koerdische Informatiebureau en ‘s avonds een informatie-evenement.
Op 11 januari vindt in Parijs een demonstratie in heel Europa plaats. Deze begint om 10.00 uur bij het Gare du Nord.
Bron: ANF