In een schriftelijke verklaring zei de Mesopotamische Democratische Cultuur- en Kunstbeweging in Europa (TEV-ÇAND Europe): “Maart is een maand gevuld met de vitaliteit en grootsheid van de strijd van het Koerdische volk voor democratie en vrijheid. Het omvat Newroz, dat een vrij leven symboliseert, en ook de Week van het Heldendom, waarin we de martelaren herdenken die dit leven hebben gecreëerd. Ook voor de volkeren van de wereld is het een betekenisvolle tijd die gemarkeerd wordt door Internationale Dag van de werkende vrouw op 8 maart en Wereldtheaterdag.”
De verklaring vervolgde: “27 maart wordt elk jaar gevierd als Wereldtheaterdag. Op deze dag wordt er meer dan ooit gesproken over de rol en betekenis van theater in de samenleving. Voor ons, het Koerdische volk, heeft 27 maart een heel andere en diepere betekenis. De persoon die deze dag zijn speciale betekenis gaf is Yekda Herekol (Erdoğan Kahraman). 27 maart, Wereldtheaterdag, is ook de dag waarop onze kameraad Yekda de marteldood stierf. Als leden van de Mesopotamische Democratische Cultuur- en Kunstbeweging die in Europa wonen, herdenken we al onze kameraden die hun leven verloren in de strijd voor vrijheid – in het bijzonder onze collega-kunstenaars kameraden – met diep respect en dankbaarheid, door de herinnering aan Martelaar Yekda Herekol.”
De verklaring ging verder: “Op 27 maart 2004, in de stad Aleppo, Syrië, stak Martelaar Jekda Herekol zijn lichaam in brand uit protest tegen het isolement van Abdullah Öcalan en de aanvallen op onze mensen in Rojava, evenals de stilte en onverschilligheid rond deze aanvallen. Met deze daad gaf hij uiting aan de houding van een revolutionaire kunstenaar. Martelaar Yekda was de artistieke belichaming van de collectieve, maatschappijgerichte houding die gesmeed werd door de vrijheidsstrijd van het Koerdische volk. Door zijn actie op Wereldtheaterdag werd hij een van de symbolen van de revolutionaire lijn die al ons cultureel en artistiek werk definieert. Daarom is het onze verantwoordelijkheid, als culturele werkers en kunstenaars van een democratische samenleving, om de erfenis en boodschap die Heval Yekda ons naliet te begrijpen, te bewaren en door te geven aan toekomstige generaties.”
De verklaring voegde eraan toe: “Heval Yekda maakte duidelijk dat hij begrepen wilde worden. In de brief die hij achterliet, richtte hij zich rechtstreeks tot Koerdische kunstenaars. Hij riep kunstenaars en intellectuelen op om hun verantwoordelijkheid te nemen. ‘We leven in een zeer moeilijke, maar glorieuze en prachtige tijd. Het is een periode die van ons vraagt om ons werk met meer passie en toewijding dan ooit tevoren te omarmen, aangezien we grote verantwoordelijkheden en diensten moeten leveren door middel van immense opofferingen en inspanningen,’ schreef Heval Yekda. Hij vervolgde: “Bovenal moeten we begrijpen dat het succes van dit proces en het begin van grote verlichting in de eerste plaats afhangt van de intellectuelen en kunstenaars die het juiste perspectief en de juiste houding hebben. De eerste voorwaarde hiervoor is om van mensen te houden en hartstochtelijk met hen verbonden te zijn. Het is serieus zijn. Vooral als het gaat om kunst en de kunstenaars van mensen, vereist het het creëren van kunst met duizend keer meer enthousiasme, gevoeligheid, zorg en bovenal met een diepe ethische houding en discipline, in dienst van verlichting. De actie die ik ga ondernemen is een oproep aan kameraden om hun verantwoordelijkheden serieus te nemen, een verontschuldiging aan ons volk, en een groet aan het Imrali Vrijheidsverzet van Öcalan, evenals aan de martelaren van Qamishlo en Afrin (Efrîn).’ En met deze woorden voerde hij zijn krachtige en betekenisvolle actie uit.”
De verklaring benadrukte dat “theater, hoewel ondersteund door een kleine gemeenschap, het leven weerspiegelt. Voor de samenleving is theater een praktijk van vrijheid, gelijkheid en democratisering. De taal van het theater in een democratische samenleving is altijd politiek. Het kan niet los blijven staan van de maatschappij, noch kan het er geïsoleerd van benaderd worden. Een sociaal geëngageerd theater kan niet werken zonder het volk te verdedigen. Daarom moet ons theater zichzelf vormgeven als een vorm van cultureel verzet tegen culturele genocide en een rol spelen in het verlichten van de mensen.
Ter gelegenheid van Wereldtheaterdag herdenken we opnieuw Martelaar Yekda, die de essentie van onze culturele en artistieke weg vertegenwoordigt, en door hem herdenken we ook Martelaar Sarya, Martelaar Hevi, Martelaar Rezan, Martelaar Dagistan, Martelaar Osman, Martelaar Cuma Xelil (Bavê Teyar), alle andere gevallen kameraden van artiesten en alle martelaren van de vrijheidsstrijd. Ter ere van de betekenis achter deze dag zeggen we: meer theater – tegen het materialisme van het kapitalisme dat zowel het leven als de mensheid vernietigt. We roepen alle kunstenaars op, vooral theaterartiesten, om nee te zeggen tegen culturele genocide en om de cultuur en kunst van een democratische samenleving te behouden, hoog te houden en te verheffen.”