- Rojava/Noord-en Oost-Syrië
De 75-jarige Zerge Cinêd is overleden aan een hartaanval. Haar verhaal belichaamt het lijden, de pijn en het verzet van het Koerdische volk. Cinêd overleefde het bloedbad van Berxbotan en vocht zelf aan het front.
Op 15 juli 2014 begon de “Islamitische Staat” (IS) zijn aanval op Kobanê. Deze aanval luidde een keerpunt in in de snelle expansie van IS, dat zwaar bewapend werd door Turkije. De drie frontale aanvallen van IS stuitten echter op hevig verzet van de bevolking van Kobanê en de verdedigingstroepen. Terwijl de leider van het Turkse regime de overwinning van IS al opeiste, greep het verzet in en keerde de invasie van IS stap voor stap, zodat de aanval op 26 januari 2015 werd neergeslagen. Dit was het begin van het einde van de territoriale heerschappij van IS. Regionale staten zoals Turkije bleven de terreurgroep echter steunen en dus infiltreerden IS-eenheden op 25 juni 2015 Kobanê vanuit het zuiden, maar ook vanuit het noorden met de hulp van het Turkse leger. Vermomd in YPG-uniformen gingen de moordenaars van huis tot huis en vermoordden 252 mensen, waaronder 64 vrouwen en 35 kinderen.
Zerge Cinêd verloor drie kinderen en twee kleinkinderen in het bloedbad.
Het dorp Berxbotan in de buurt van Kobanê werd het zwaarst getroffen door het bloedbad. In het kleine dorp werden 28 burgers gedood door IS. IS had het dorp aangevallen met steun van het Turkse leger. De 75-jarige Zerge Cinêd was een van de getuigen van deze slachting. De verschrikkelijke stilte van die nacht en de gezichten van de mensen die ze verloor, samen met de diepe pijn, blijven in haar geheugen gegrift. Haar kinderen Mustafa, Helîme en Kîfah Bahaddîn en haar kleinzonen Jiyan Bahaddîn en Aras Cinêd werden vermoord in het bloedbad van Berxbotan.
Zerge Cinêd had bijna haar hele leven in Berxbotan doorgebracht. Ze groeide er op tussen de sporen van duizenden jaren geschiedenis en met de pijn en klaagzangen van onderdrukking en vervolging. De diepe groeven in haar gezicht getuigen van de gevechten die ze heeft geleverd en de pijn die ze heeft ervaren. De zware last van het verleden wordt weerspiegeld in haar ogen.
Toen zij en haar man Elî Bahaddîn in 1986 in aanraking kwamen met de Koerdische vrijheidsstrijd, luidde dat een nieuwe fase in haar leven in. Hun huis werd een centrum van de vrijheidsstrijd. Hun zoon Osman Bahaddîn (Ferhat) was de eerste die zich aansloot bij de PKK in het dorp. Een tijd van trots brak aan voor Cinêd, maar ook van verdriet. Het vertrek van haar zoon zou het lot van het hele dorp veranderen. Haar zoon sneuvelde in Rûbarok in 1992 en werd een symbool van het verzet. Terwijl ze de diepe pijn van haar verlies in haar hart meedroeg, kreeg de vastberadenheid om te vechten voor de droom van vrijheid diepe wortels in haar en het hele dorp.
Verzet tegen het regime
Deze politieke houding bleef niet onopgemerkt door het regime van Assad. Als gevolg daarvan werd het dorp herhaaldelijk het toneel van brute repressie. In plaats van intimidatie, versterkte deze onderdrukking de passie om het eigen bestaan en de eigen cultuur te verdedigen. Cinêd was een pionier in de strijd die vele anderen aanmoedigde. Ze daagde de donkere schaduwen van het verleden uit met elke stap, woord en daad. In een wereld vol wetten en verboden riep ze: “Ik ben hier!”. Haar strijd was geen persoonlijke strijd om het bestaan, maar werd de stem en het woord van het Koerdische volk. Ze leefde voort als een eeuwig symbool van verzet en hoop en een onwankelbaar monument voor het verzet tegen onrecht en de strijd voor identiteit en taal.
Zerge Cinêd in de Rojava revolutie
Cinêd nam vanaf het begin deel aan de revolutie en stond vooraan bij de acties en strijd in 2012. Haar houding werd gekenmerkt door twee elementen: Zelfverdediging en de strijd voor vrijheid. De Kalashnikov in haar hand was geen wapen, maar de stem van haar pijn en hoop. Ze was in staat om de vijand in de ogen te kijken en onbevreesd haar vastberadenheid te uiten.
Verzet in Kobanê betekende het verdedigen van identiteit, cultuur en hoop. Daarom is Cinêd de belichaming van rebellie; het symboliseert de wil van de overlevenden om een wereld te creëren die van hen is door moedig verzet.
Een leven in de voetsporen van de gevallenen
Ze keek het wrede gezicht van de oorlog in de ogen. Haar geest van verzet zaaide het zaad voor haar kleinkinderen om vandaag te vechten in de gelederen van de YPJ en SDF op basis van haar idealen van vrijheid en de idealen van de gevallenen. Vier van Moeder Cinêds kinderen stierven in de strijd. Zerge Cinêd stierf op 21 augustus aan een hartaanval, nadat haar zoon Ebdulqadir Bahaddîn op 19 augustus stierf. Gedurende haar hele leven droeg Cinêd de diepe littekens van oorlog en verlies en werd ze een symbool van verzet en hoop. Ze was niet alleen een moeder, maar ook een vrouw die het collectieve geheugen van de samenleving vertegenwoordigde. Het verhaal van Zerge Cinêd is een monument dat de pijn van het verleden weerspiegelt en hoop wekt voor de toekomst.