- Turkije
Ondanks het feit dat Turkije miljarden dollars ontvangt van de Europese Unie om “humanitaire hulp” en “migratiebeheer” te financieren, schendt het alle internationale overeenkomsten door een beleid van gedwongen deportatie te voeren tegen de Syrische vluchtelingen op zijn grondgebied.
In deze context vertelden onder dwang gedeporteerde Syriërs aan het agentschap ANHA dat de Turkse autoriteiten hen arresteerden en meenamen naar de grensovergangen die Turkije scheiden van de gebieden die worden bezet door hun huurlingen in Syrië, en hen dwongen over te steken.
Volgens verdragen en het internationaal gewoonterecht moet Turkije de basisrechten van alle Syriërs beschermen en mag het geen vluchtelingen uitzetten die wonen en werken in een andere stad dan die waar hun identiteit en tijdelijke beschermingsadres geregistreerd staan.
Sheerin Ibrahim Mahmoud, een van deze gedeporteerden, die aankwam bij de grensovergang Aoun al-Dadat, legde ze uit aan ANHA-correspondent: “Ik verbleef met mijn familie in Mardin en toen we naar Istanbul reisden, hielden de Turkse gendarmes ons tegen en namen ons mee naar het politiebureau, hoewel we officiële papieren hebben.”
“Ze stopten ons in kleine detentiekamers met mijn kinderen en ze namen al onze bezittingen in beslag, inclusief de medicijnen die ik bij me had voor mijn dochter die een bloedziekte had. Ze gaven ons die niet terug zodat we later naar de stad Kilis zouden worden overgebracht. Ze stonden ons niet toe om voedsel en melk voor de kinderen te kopen, waarna ze ons meenamen naar de stad Jarabulus nadat ze vingerafdrukken van ons hadden genomen en foto’s van ons hadden genomen” voegde ze eraan toe.
Ze maakte duidelijk dat “we in Jarabulus beroofd en bedreigd werden, waarna we ons haastten om de snelste manier te vinden om over te steken naar de gebieden van het autonome bestuur.”
Volgens de verdragen betreffende de status van vluchtelingen “mogen kinderen niet worden vastgehouden om redenen die te maken hebben met asiel” en is gedwongen uitzetting “een flagrante schending van de mensenrechten”.
De onder dwang uitgezette Hassan Hussein zei: “Ik zocht mijn toevlucht in Turkije sinds het begin van de Syrische crisis, maar de Turkse gendarmes arresteerden ons enige tijd en vernederden ons. Ze gaven ons geen water, we werden gedwongen om onrein water te drinken. Tijdens onze deportatie hebben we twee dagen niet gegeten totdat we in Jarabulus aankwamen.”
“Toen we Jarabulus binnenkwamen, dwongen de huurlingen ons om 350 dollar te betalen. Ze stalen ook onze mobiele telefoons. Op miraculeuze wijze ontsnapten we uit hun handen naar het Autonoom Bestuur”, voegde Hassan Hussein eraan toe.
Sinds medio 2022 is de Turkse staat bezig om Syrische vluchtelingen gedwongen te deporteren naar gebieden in Syrië die in Turkse handen zijn, om demografische veranderingen in die gebieden door te voeren.
Bron: ANHA