De Vrouwenbevrijdingsbeweging Koerdistan (Komalên Jinên Kurdistan – KJK) publiceerde een sublieme verklaring naar aanleiding van # 8M Internationale Vrouwendag. De verklaring is gericht aan alle vrouwen, wereldwijd die zich op welke manier dan ook inzetten voor vrouwenrechten.
De verklaring luidt als volgt:
Lieve vrouwen, kameraden, zusters,
Vanuit de bergen van Koerdistan, in de landen waar de maatschappij zich ontwikkelde onder de leiding van vrouwen, begroeten wij u met onze grote vrijheid, passie, ambitie en onbreekbare strijd. Van de districten Rojava tot de bossen van Zuid-Amerika, van de straten van Europa tot de vlaktes van Afrika, van de valleien van het Midden-Oosten tot de pleinen van Noord-Amerika, van de bergen van Azië tot de plateaus van Australië; Met onze liefde die geen grenzen kent en met onze meest revolutionaire gevoelens, omhelzen we alle vrouwen die de strijd voor vrijheid en gelijkheid intensiveren.
In het kader van 8 maart 2018, Internationale Dag van de vrouwen, herdenken we alle vrouwen die hun leven hebben gegeven in de zoektocht naar vrijheid, in het verzet tegen slavernij, uitbuiting en bezetting. Van Rosa Luxemburg tot Sakine Cansız, van Kittur Rani Chennamma tot Berta Cáceres, van Ella Baker tot Henan de Raqqa, van Djamila Bouhired, van de Palestijnse Sana’a Mehaidli tot Nadia Anjuman, we zijn de onsterfelijke vrouwelijke strijders van de bevrijdingsstrijd altijd dankbaar. Hun licht breekt door de duisternis die ons wordt opgelegd; op het pad dat ze voor ons hebben verlicht, marcheren we naar de vrijheid. Samen met hen herdenken we alle vrouwen die zijn vermoord in de loop van een 5000 jaar oude patriarchale orde, door alle soorten mannelijk geweld, oorlogen, staatsterreur, koloniale bezettingen, machtsmisbruik onder de noemer religie, mannelijke bendes, echtgenoten en zogenaamde minnaars. Het zijn deze herinneringen die onze niet-aflatende vastberadenheid om een einde te maken aan feminicide, de langste oorlog ter wereld, doet toenemen.
Lieve vrouwen, kameraden, zusters,
We zitten midden in een historisch proces. Het patriarchale systeem, als leeftijdsgenoot van de statistische beschaving, ondergaat een diepe structurele crisis. Als vrouwen moeten de oorzaken en gevolgen van deze systeemcrisis diagnosticeren. We moeten sterke analyses opstellen en perspectieven ontwikkelen die onze strijd zullen versnellen. Want net zoals de structurele crisis van het systeem grote bedreigingen vormt voor vrouwen over de hele wereld, biedt deze situatie ook kansen om de vrijheid van vrouwen te garanderen, kansen die misschien maar een keer in de eeuw komen. We zeggen zelfs: we kunnen de 21e eeuw veranderen in het tijdperk van vrouwenbevrijding! Dit is geen droom of een utopie. Het is een realiteit. Maar om het te laten uitkomen, moeten we een vrouwenbevrijdingsprogramma voor de 21ste eeuw maken.
Hiervoor moeten we eerst de tegenstrijdigheden en fundamentele eigenschappen van het tijdperk waarin we leven volledig begrijpen. Wat zijn de mogelijkheden en risico’s van deze tegenstellingen en attributen vanuit het perspectief van de bevrijding van vrouwen? Welke verantwoordelijkheden moeten we in dit verband aannemen, zoals vrouwenorganisaties en wereldwijde bewegingen?
Het wereldsysteem betrad de 21ste eeuw in een diepe crisis met termen als de “Nieuwe Wereldorde”.
In de zoektocht om zichzelf te reorganiseren als een uitweg uit de crisis, probeerde de kapitalistische moderniteit eerst om deze nieuwe orde in het Midden-Oosten toe te passen onder de naam “Het Grote Midden-Oosten Project”. We noemen het proces dat begon met de interventies in Afghanistan en Irak, voortgezet met de Arabische lente in Noord-Afrika en de laatste jaren in Syrië, Irak en Koerdistan de “Derde Wereldoorlog”. Terwijl de nationale regimes in het Midden-Oosten, die honderd jaar geleden door de westerse staten werden gecreëerd om permanent chaos en crisis te reproduceren, de status-quo proberen te beschermen, proberen de buitenlandse mogendheden de regio opnieuw onder elkaar te verdelen.
Onze etikettering van de huidige periode van het Midden-Oosten als “Derde Wereldoorlog” is niet alleen een poging om de betrokkenheid van internationale machten te benadrukken. Meer nog, het is duidelijk dat de eigen wederopbouw van de kapitalistische moderniteit in het Midden-Oosten gevolgen zal hebben op wereldschaal. Inderdaad, het hedendaagse wereldsysteem of de kapitalistische moderniteit is geen fenomeen van de laatste 500 jaar, het zaad wortelde in feite 5000 jaar geleden in de vorm van de eerste staat in Mesopotamië die sindsdien verschillende transformaties heeft ondergaan om zichzelf, tot de dag van vandaag, in stand te houden.
Om deze reden vormt het verdedigen van de Democratische Confederale Oplossing als de “Derde Weg” tegen het status-quo-isme van de regionale staten en de herontwikkeling van het interventionisme door de vreemde mogendheden een fundamentele verantwoordelijkheid voor ons allemaal en overschrijdt het de grenzen van Syrië en het Midden-Oosten. Het systeem van Democratische Autonomie dat momenteel wordt opgebouwd onder leiding van vrouwen in Rojava en Noord-Syrië in omstandigheden van oorlog en verzet, is het enige oplossingsmodel dat de potentie heeft om de crises, chaos, tegenstrijdigheden en conflicten te beëindigen. Niet alleen weerspiegelden de natiestaten die na de Eerste Wereldoorlog samen met kunstmatig getrokken grenzen werden geschapen, geenszins de etnische, culturele, religieuze en maatschappelijke make-up van de regio, ze waren ook gericht op het vernietigen van onze millennia-oude cultuur van het gemeenschappelijke leven. Vandaag wordt in Noord-Syrië voor de eerste keer een systeem gebouwd dat gebaseerd is op gelijke en vrije participatie van vrouwen, etnisch en religieus pluralisme en participerende democratie. Als een democratisch alternatief, biedt dit model een oplossing voor de verouderde problemen van het Midden-Oosten, tegen de mannelijke, seksistische, monistische, nationalistische, sektarische regimes, die al tientallen jaren worden gevoed door het wereldwijde systeem.
Dit is de reden waarom de Turkse staat, die het op een na grootste leger in de NAVO heeft, op 20 januari 2018 met al zijn macht een operatie tegen Rojava / het Noord-Syrische Afrin-kanton heeft gestart. Dit is ook de reden waarom buitenlandse mogendheden zoals de VS, Rusland en de EU de militaire aanvallen op Afrin niet belemmeren. Omdat in Afrin een democratisch maatschappijmodel wordt gebouwd met een kern van vrouwenemancipatie. De weerstand van Afrin is de opstand van vrouwen tegen het kapitalistische modernistische leven. De stad en omliggende dorpen van Afrin verxetten zich tegen fascisme, vrouwenhaat, het ontwortelen van de natuur en culturele waarden, en vijandigheid tussen volkeren. Het is duidelijk dat niet alleen de Turkse staat en hun gerekruteerde islamitische bende-bondgenoten botsen met de vrouwen- en volksverdedigingseenheden in Afrin. In essentie botsen in een klein stukje van de geografie zoals Afrin, twee wereldsystemen, twee ideologieën, twee toekomstige projecten op een kolossale hefboom. Hoewel de ene kant gebaseerd is op de bevrijding van vrouwen, de ecologie en het pluralisme, is de andere kant gemaakt van vrouwenhaat, mannelijke macht, monisme, dominantie en uitbuiting. Eén schitterd met alle kleuren van het leven, terwijl de andere voor duisternis staat. Daarom is het voor alle vrouwen van de wereld van cruciaal belang en zinvol om het toenemende verzet tegen het fascisme in Afrin op te eisen en te verdedigen. Omdat wat daar wordt aangevallen en wat wordt verdedigd, de universele waarden zijn voor de vrijheid van vrouwen. Bij deze gelegenheid, als de Vrouwenbevrijdingsbeweging Koerdistan, KJK, groeten en feliciteren wij de vrijheidsstrijders die het leiderschap van het Afrin-verzet ondersteunen, evenals de mensen van Afrin, die heroïsch hun land verdedigen tegen de indringers. Vrouwen en eenheid zullen winnen. Het fascisme zal verliezen.
Het voortdurende revolutieproces in Rojava en Noord-Syrië toont deze waarheid voor ons allemaal: ware revoluties moeten vrouwenrevoluties zijn. Revolutionaire pogingen die niet gebaseerd zijn op de bevrijding van vrouwen hebben geen kans van slagen. De fundamentele reden voor het onvermogen van socialistische en revolutionaire bewegingen van de 20e eeuw om gewenste doelen te bereiken, ondanks hun talloze offers, toewijding en sterke programma’s, is het feit dat ze de bevrijding van vrouwen niet centraal hebben gesteld in hun strijd. De kwestie van de vrouw is echter geen bijzaak, maar ligt aan de basis van alle andere kwesties. Vrouwen zijn de eerste onderdrukte, tot slaaf gemaakte, uitgebuite, gekoloniseerde en gedomineerde klasse. Alle andere vormen van uitbuiting beginnen na de uitbuiting van vrouwen. Om deze reden is het leiden van een effectieve strijd tegen het hegemonische systeem alleen mogelijk in het kader van een sterke bevrijdingsideologie en -programma waarin autonoom en afzonderlijk organiserende vrouwen een actieve rol spelen. Onze 30 jaar durende ideologische en praktische strijdervaring zoals de Vrouwenbevrijdingsbeweging Koerdistan ons dit laat zien.
Lieve vrouwen, lieve kameraden,
Aangezien het zaad van het mondiale systeem gebaseerd op kapitalistische moderniteit in het Midden-Oosten ligt, specifiek in Mesopotamië, wordt de huidige systeemcrisis ook duidelijker en directer getoond in deze regio. Maar aangezien de crisis die door het patriarchale kapitalistische wereldsysteem wordt ervaren een wereldwijde kwaliteit heeft,er is geen land gespaard van het voelen van deze crisis, geen meer, berg of rivier onaangeroerd gelaten, geen samenleving die niet beïnvloed werd door pogingen tot overheersing. Vrouwen zijn echter het meest getroffen door de crisis. Dit staat op zijn beurt weer in direct verband met het seksistische karakter van de kapitalistische moderniteit. Het systeem probeert zijn crisis te overwinnen door vrouwen ideologisch en materieel te exploiteren en te misbruiken op een nog meer energieke manier. In feite probeert het zo zijn bestaan veiligte stellen en te garanderen.
Ondanks tegengestelde gangbare meningen heeft het liberalisme, als een van de fundamentele ideologieën van de natiestaat, geen positieve bijdrage geleverd aan de bevrijding en gelijkheid van vrouwen. Integendeel, met name in het tijdperk van het liberalisme is seksisme ontwikkeld en gebruikt als een ideologisch element. Het is een grote leugen dat liberalisme vrouwen bevrijdt. In feite vormt de commodificatie van vrouwen in termen van hun hele lichaam, persoonlijkheid en ziel de gevaarlijkste vorm van slavernij.
In deze context vormt de kapitalistische moderniteit de hoogste fase van het patriarchale systeem. Op geen enkel moment in de geschiedenis van de beschaving zijn vrouwen onderworpen aan uitbuiting in die mate dat ze in het tijdperk van de kapitalistische moderniteit zijn geweest. Vanuit het perspectief van vrouwen is er een kolonisatie die 1000-voudig in diepte en reikwijdte is vermenigvuldigd. Seksisme in de samenleving van de natiestaat heeft, hoewel het de maximale macht aan de mens toekent,Het seksisme in de natiestaatsamenleving, terwijl de mens de maximale macht krijgt, heeft de maatschappij in de laagste kolonie in de persoon van de vrouw veranderd. In deze dimensie, in de beschavingsgeschiedenis in het algemeen en in het bijzonder in de kapitalistische moderniteit, bevindt de vrouw zich in de positie van de oudste en de nieuwste gekoloniseerde natie te zijn. Vanuit het perspectief van het hegemonische systeem is de kolonisatie van vrouwen een van de redenen voor de niet-duurzame crisis.
Vrouwen en de bevrijding van vrouwen vormen de fundamentele tegengestelde macht van het patriarchale kapitalistische wereldsysteem. In het hart van alle machtsvormen hangt de hegemonie, uitbuiting, plundering, slavernij, geweld en onderdrukking die het systeem voor zichzelf creëert af van de dominantie van vrouwen. De slavernij en eigendom die vrouwen stap voor stap worden opgedrongen, verspreiden zich over de hele samenleving. Dat is de reden waarom de bevrijdingsstrijd van vrouwen, van alle anti-systemische strijd, de grootste macht heeft om de fundamenten van het mannelijke hegemonische systeem te schudden. En in feite is het deze dynamiek die de door het systeem ervaren crisis onthult. Als vrouwen moeten we duidelijk de kracht zien die we bezitten en het effect dat we creëren.
In die zin is de enorme toename van geweld en aanvallen tegen vrouwen over de hele wereld direct gerelateerd aan deze crisissituatie en aan de relatie tussen het patriarchale kapitalistische wereldsysteem en de bevrijding van vrouwen. Het seksistische systeem, gebaseerd op uitbuiting, valt de vrouw aan die de grootste uitdaging en gevaar voor haar macht vertegenwoordigt. In feite hebben we het over een systematische aanvalsoorlog. De vorm van deze agressieoorlog kan op lokaal niveau verschillen, maar in wezen hebben we te maken met een universeel fenomeen. We moeten de samenhang zien tussen collectieve schendingen in Azië en gendergeweld in de Verenigde Staten. Op een holistische manier moeten we de moorden op vrouwen in Latijns-Amerika onderzoeken, die door de omvang massacre genoemd kan worden, evenals de ontvoering en slavernij van vrouwen en meisjes door bendes met religieuze maskers in Afrika en het Midden-Oosten. Samen moeten we de opkomst van fascistische en vrouwenhaatregimes en het nemen van de rechten die vrouwen als resultaat van hun strijd hebben bereikt, analyseren. We moeten ons volledig bewust zijn van het feit dat deze oorlog, geleid door het patriarchale systeem op wereldschaal, de zoektocht en strijd voor de bevrijding van vrouwen probeert te verstikken.
Misschien is het door mannen gedomineerde systeem nooit eerder zo onder druk gezet in de geschiedenis van de beschaving. De basis ervan is nog nooit zo sterk door elkaar geschud. Op dezelfde manier zijn – vanuit het perspectief van vrouwen- de voorwaarden voor het veiligstellen van de bevrijding nog nooit zo volwassen geweest. De mogelijkheden om de tweede grote revolutie van vrouwen uit te voeren zijn nooit zover gekomen. Daarom gaan we door een historische periode. Er zijn grote kansen beschikbaar, maar de gevaren zijn even groot.
Als dat het geval is, wat moeten we dan doen als we deze gevaren het hoofd willen bieden en de mogelijkheden om de bevrijding van vrouwen veilig te stellen daadwerkelijk evalueren, en daarmee de bevrijding van de hele samenleving? Hoe kunnen we ons verdedigen tegen de toenemende aanvallen van het systeem? In deze zin moet zelfverdediging niet als passief worden begrepen. Actieve zelfverdediging is vereist. De grootste en meest effectieve vorm van zelfverdediging is het creëren van vrij leven en het beperken van de aderen van het door mannen gedomineerde systeem. We moeten het leven ondraaglijk maken voor het systeem en niet andersom. Maar om dit te laten gebeuren, moeten we ons gevecht naar een hoger niveau tillen.
Op wereldschaal heeft de strijd voor de bevrijding van de vrouw een solide basis gecreëerd in termen van theoretische en praktische dimensies. Maar nu is het tijd om een zet te doen.
Als de vrouwenbevrijdingsbeweging van Koerdistan hebben we gedurende meer dan 30 jaar deelgenomen aan een grote strijd om de ideologie van de bevrijding van vrouwen te verdiepen, het vermogen en het zelfverdedigingsbewustzijn te onthullen om onze gelijke en vrije deelname aan de politieke sfeer te waarborgen, overwin seksisme in alle sferen van het leven en bespoedig de vrijheid van vrouwen. Op deze manier begrepen we altijd het grote belang en de betekenis van het delen van onze resultaten en conclusies met alle vrouwen van de wereld. En nu, met grote emotie, vreugde en vastberadenheid, om de 21e eeuw in het tijdperk van vrije vrouwen te veranderen, om de tweede grote revolutie van vrouwen te laten ontstaan, willen we met de Vrouwenbevrijdingsbeweging op internationaal niveau,universeel onze missie vervullen.
Het is absoluut noodzakelijk dat we ons op universeel niveau organiseren om een vrij en gelijkwaardig wereldwijd systeem van vrouwen te creëren tegen het seksistische, patriarchale en kapitalistische wereldsysteem. Een cruciale tactiek van het hegemonische systeem is verdeeldheid. Onze kracht is echter een gevolg van eenheid. Zonder de verschillen tussen ons te verwerpen, terwijl we onze eigen bijzonderheden en kleuren beschermen – zoals een mozaïek, of een marmeren kunst – is er niets dat de strijd voor de bevrijding van vrouwen wereldwijd in de weg staat. Om dit te laten gebeuren, moeten we democratische allianties van vrouwen ontwikkelen. We moeten vormen, methoden en perspectieven ontwikkelen die zijn afgestemd op de omstandigheden, kenmerken en behoeften van de 21ste eeuw. In wezen moeten we allemaal samen het programma voor de bevrijding van vrouwen in de eenentwintigste eeuw ontwikkelen.
Als de vrouwenvrijheidsbeweging van Koerdistan zijn we de ontwikkeling van onze revolutie – zoals een vrouwenrevolutie – verschuldigd aan onze leider Abdullah Öcalan die 19 jaar geleden werd gekidnapt door de samenzwering van de mannelijke staatsorganisatie, de NAVO genaamd, en nog steeds een gijzelaar is onder de historische en ongekende omstandigheden van isolatie in Turkije. Dit zijn de analyses van het Öcalan-systeem, zijn vooruitzichten op bevrijding, zijn persoonlijke transformatie en zijn eindeloze inspanningen voor de ontwikkeling van de vrouwenbevrijdingsbeweging die de macht vormen achter deze dynamiek die nu mensen van over de hele wereld inspireert. Zijn opsluiting op een gevangeniseiland gedurende de afgelopen 19 jaar en zijn volledige isolatie van de buitenwereld gedurende de laatste bijna drie jaar zijn verbonden door de invloed van zijn ideeën. Gedachten kunnen niet geïsoleerd worden; Vrije geesten kunnen niet gegijzeld worden. Het volgende fragment uit de perspectieven van Öcalan, ontwikkeld onder omstandigheden van isolement in de gevangenis, is illustratief voor het perspectief van de universaliteit van de vrouwenbevrijdingsstrijd:
“Ongetwijfeld vormt de blootstelling van de status van vrouwen een dimensie van het probleem. Maar het allerbelangrijkste is de kwestie van de bevrijding. Met andere woorden, het oplossen van het probleem is van groter belang. Er wordt vaak gezegd dat het algemene niveau van vrijheid van de samenleving kan worden afgemeten aan de vrijheid van vrouwen. Wat correct en belangrijk is om te overwegen, is hoe deze verklaring kan worden voltooid. De bevrijding en gelijkheid van vrouwen bepalen niet alleen de vrijheid en gelijkheid van de samenleving. Hiervoor zijn de nodige theorie, het programma, de organisatie en de actieplannen vereist. Wat nog belangrijker is, het toont aan dat er geen democratische politiek kan zijn zonder vrouwen en bovendien dat de klassenpolitiek in feite ontoereikend zal blijven en dat vrede en natuur niet kunnen worden ontwikkeld of beschermd.”
Als de Vrouwenbevrijdingsbeweging Koerdistan, ter gelegenheid van 8 maart 2018, roepen we de vrouwen van de wereld op: laten we de nodige theorie, het programma, de organisatie en de actieplannen voor de wereld verenigen en gezamenlijk ontwikkelen. Met het besef dat alleen een georganiseerde strijd resultaten kan opleveren, kunnen we onze organisatie op alle gebieden van het leven vergroten. We gaan ons geweten, analysecapaciteit, ervaringen in onze strijd en perspectieven verzamelen om onze democratische allianties te creëren. Laten we niet apart vechten, laten we samen vechten. En laten we in de loop van de 21ste eeuw het tijdperk van de vrouwenbevrijding ingaan! Omdat dit precies het juiste moment is! Het is tijd voor de vrouwenrevolutie!
Alle plaatsen zijn Afrin, alle plaatsen zijn verzet!
Lang leve de universele strijd van vrouwen!
Jin, Jiyan, Azadî!
8 maart 2018
Komalên Jinên Kurdistan (KJK)
www.kjk-online.org
