- Turkije
Bijna 23.000 werknemers van Izelman, Izenerji en Egeşehir, dochterondernemingen van de grootstedelijke gemeente Izmir, staken sinds 28 mei.
De staking wordt geleid door de afdelingen nr. 1, 2, 3 en 9 van de vakbond voor algemene diensten (Genel-Iş) onder de confederatie van progressieve vakbonden van Turkije (DİSK). Duizenden werknemers hebben het voorstel van de gemeente voor een loonsverhoging van 29,16 procent afgewezen en beschrijven het als een “armoedeloon” en eisen gelijk loon voor gelijk werk.
Op de vijfde dag van de staking bekritiseerden de arbeiders de pogingen van burgemeester Cemil Tugay om de staking te breken, in het bijzonder zijn daad om zelf vuilnis op te halen, en ze benadrukten dat ze niet tegen het publiek opgezet willen worden.
We willen gerechtigheid op de werkplek
Ismail, een van de stakende werknemers, lichtte hun eisen toe en zei dat het publiek verkeerd werd geïnformeerd: “Onze eis is om hetzelfde loon te krijgen als andere werknemers die hetzelfde werk doen. Met andere woorden, we willen rechtvaardigheid op de werkplek. De salarissen die aan het publiek worden gepresenteerd, 80.000, 90.000, zelfs 100.000 Turkse lira, zijn cijfers waarin alles is inbegrepen, inclusief de belastingen die de werkgever verplicht is te betalen. Cemil Tugay rekende zelfs de kosten mee van de werkuniformen die hij moest leveren en begon die cijfers aan het publiek te presenteren. Ze proberen het publiek tegen de werknemers op te zetten. Maar zelfs als het publiek en de werknemers tegenover elkaar komen te staan, is één ding duidelijk: we zullen onze rechten niet opgeven.”
De arbeider voegde eraan toe: “Dit zijn onze eisen: we worden verondersteld loonsverhogingen te krijgen om rekening te houden met de inflatie, maar we hebben al een jaar geen inflatiecorrectie gekregen. We worden nu al een jaar lang verpletterd door de inflatie. Cemil Tugay overweegt zelfs om de inflatiecorrectie helemaal af te schaffen. Wat hij eigenlijk wil, is ons in één keer voor twee jaar opslag geven. In een land waar het minimumloon 22.000 Turkse lira is, is zeggen “zoveel kunnen we niet betalen” hetzelfde als zeggen dat het hele land in armoede en ellende moet leven. Dit is waar we op reageren. We willen niet in honger of ellende leven. We willen gewoon betaald worden voor het werk dat we geven. Hij heeft het over 50 artikelen en bijzaken. Maar wat hij een ‘bijbepaling’ noemt, omvat dingen als menstruatieverlof voor vrouwen en gezinsbijstandsuitkeringen die door de staat worden toegekend en aan iedereen worden gegeven.
Het voelt alsof we een collectieve overeenkomst sluiten die niet in het voordeel van de werknemers is, maar in het voordeel van de werkgever. In dat geval zou Cemil Tugay een mandaat moeten krijgen en moeten beginnen met het continu verlagen van de salarissen. Onze cao begint daarop te lijken. We hebben onze eisen met het publiek gedeeld. Zoals Cemil Tugay beweert, vragen we niet om ‘buitensporige bedragen’.”
We verwachten steun van de bevolking van Izmir
Sevda, een andere stakende arbeider, bekritiseerde burgemeester Cemil Tugay voor zijn stakingsovertredingen door zelf vuilnis op te halen.
In tegenstelling tot wat vaak werd gedacht, zei ze dat ze veel steun hadden gekregen van het publiek en voegde eraan toe: “Zoals te zien was op sociale media en in sommige nieuwsberichten, ging Cemil Tugay gisteravond de straat op met een team dat hij had georganiseerd en probeerde vuilnis op te halen. Gelukkig had de vakbond een dergelijke inmenging voorzien en de stakingswaarnemers die dienst hadden, informeerden snel de lokale leiding van de afdeling. Binnen vijf tot tien minuten bereikten de vakbondsbestuurders Cemil Tugay en uitten hun protest. Ze vertelden hem rechtstreeks dat wat hij deed neerkwam op stakingsovertreding. Ondanks deze waarschuwingen en de publieke reactie van de aanwezigen, bleef hij proberen om afval te verzamelen en anderen hetzelfde te laten doen. Sinds gisteravond heeft deze situatie heftige reacties uitgelokt van zowel ons arbeiders als de bevolking van Izmir.”
De arbeider vervolgde: “Vakbondsfunctionarissen veroordeelden nogmaals de acties van Cemil Tugay en verklaarden dat hij van plan is om door te gaan met deze poging om de staking te breken en zal proberen om elk verzet hiertegen te blokkeren. Een onderdeel van de poging om ons tegen het publiek op te zetten is de stakingsbreker zelf. Door te zeggen: “Ik verzamel afval in jullie plaats, ik doe jullie werk”, probeert hij vijandigheid tegen ons uit te lokken en ons tot doelwit te maken. Hij doet dit al vanaf het begin. Maar ondanks dit alles blijven we betekenisvolle steun ontvangen van het publiek. Na wat er gisteravond is gebeurd, verwachten we nog meer solidariteit van de mensen in Izmir. We roepen hen op om ons, de werknemers van de hoofdstedelijke gemeente, te blijven steunen.”
Een lastercampagne gevoed door AKP trollen
Baran Doğan, een andere stakende arbeider, wees erop dat veel van het verzet tegen arbeiders op sociale media leek op de ‘AKP Trol’-methoden die vaak worden gebruikt in door de overheid gesponsorde desinformatiecampagnes.
Doğan benadrukte dat de werknemers echt terug willen keren naar de onderhandelingstafel om de situatie zo snel mogelijk op te lossen: “Het stakingsproces is eigenlijk al zo’n vijfeneenhalve tot zes maanden aan de gang aan de onderhandelingstafel. Maar terwijl we in goed vertrouwen onderhandelden, werden de vergaderingen voortdurend uitgesteld. Zelfs als er data werden vastgesteld en aangekondigd door de vakbond, werden ze vaak op het laatste moment afgezegd. En als er wel vergaderingen plaatsvonden, kwam de gemeente lange tijd niet met serieuze aanbiedingen. In de eerste gesprekken stelden ze bijvoorbeeld een lachwekkende verhoging van 11,46 procent voor. En dit ondanks dat burgemeester Cemil Tugay op 12 januari zei dat ‘we de mensen van Izmir niet zullen veroordelen tot hongerlonen’. Ze boden niet alleen een hongerloon, ze stelden minder dan een kwart van de verhoging van 30 procent van het nationale minimumloon voor. Vanaf het begin waren deze onderhandelingen gespannen en onzeker vanuit het perspectief van de arbeiders.”
Doğan zei: “Ondanks het gebrek aan serieuze aanbiedingen, begonnen er verschillende valse berichten de ronde te doen. Sommigen beweerden ‘de arbeiders eisen 113.000 Turkse lira’, anderen zeiden ‘180.000 Turkse lira’, sommigen beweerden zelfs ‘ze willen meer dan de gouverneur verdient’ of ‘ze vragen om een loonsverhoging van 100 procent’. Geen van deze getallen klopt, ze spreken elkaar tegen. Het is een campagne die geen vertrouwen wekt, het publiek misleidt en de werknemers tot doelwit maakt.
Dit heeft ook verwarring veroorzaakt bij het publiek. Gisteren, toen we de stakingslocaties in de buurt van vuilnisbelten bewaakten, probeerde de gemeente andere arbeiders binnen te halen om gebieden schoon te maken die buiten hun toegewezen zones vielen, wat, zoals we allemaal weten, ongrondwettelijk is. We hebben ze duidelijk gezegd: “Dit kunnen jullie niet doen. Jullie mogen de staking niet doorbreken. We staan het niet toe. Terwijl we daar waren, kwamen veel burgers vragen wat er echt aan de hand was. Toen we de situatie uitlegden, antwoordden sommigen: “Waarom zeggen de media dan iets anders? Anderen zeiden: “We steunen jullie. Sommigen waren het zat en zeiden: “We zijn die leugens beu. Ja, een paar bekritiseerden ons, maar persoonlijk, toen ik bij ‘Kıbrıs Şehitleri’cStreet was, ontmoette ik veel meer steun dan vijandigheid.”
Doğan vervolgde: “Als we naar sociale media kijken, is de lastercampagne overweldigend. Bekende namen zoals Yılmaz Özdil schrijven al een tijdje negatief over onze staking. Maar verder is er een leger van accounts met drie volgers en duizenden volgers, die drie dagen, vijf dagen of een maand geleden zijn aangemaakt met valse gebruikersnamen, die haat verspreiden. Het is hetzelfde draaiboek dat de regerende Rechtvaardigheids- en Ontwikkelingspartij (AKP) gebruikt, maar nu worden we ermee geconfronteerd door de Republikeinse Volkspartij (CHP). Net zoals de ‘AKP-trollen’ die elke leugen geloven die op A Haber wordt uitgezonden, hebben we nu te maken met een soort arbeidershaterverhaal waarin mensen blindelings alles geloven wat door Halk TV en Sözcü naar buiten wordt gebracht. Dus ja, het is een gespannen situatie voor ons. We doen ons best om ons niet tegen de mensen van Izmir te keren. We willen niet dat de mensen lijden. En daarom vinden we dat deze kwestie onmiddellijk weer op tafel moet komen. Het moet worden opgelost door middel van onderhandelingen.”
Bron: ANF