In het tweede deel van dit interview sprak Sozdar Avesta, lid van de Raad van Voorzitters van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK), over de historische stappen die de Koerdische beweging en Abdullah Öcalan hebben gezet, en over het belang van 25 november, de internationale dag tegen geweld tegen vrouwen.
Het eerste deel van dit interview vindt u hier .
Avesta zei: “Onze beweging heeft historische stappen gezet, maar de taal die ze gebruiken blijft zeer opvallend. Op een moment dat de vrijheidsstrijders stappen ondernemen om oorlog en conflicten te vermijden en ervoor te zorgen dat het proces soepel verloopt, gaat Hakan Fidan naar Irak en provoceert hij op grote schaal. Het lijkt erop dat Hakan Fidan dit proces niet accepteert en het bewust wil saboteren. Hij zegt: ”De PKK moet het Midden-Oosten verlaten. Ze moet zich terugtrekken uit Syrië, Iran en Irak.” Wat hij hiermee bedoelt, is niet de PKK, maar dat de Koerden moeten vertrekken. Dit is een poging om het proces te manipuleren. Het stoort hem. Hij weet dat hij geen reden meer heeft, dat ze zich moeten terugtrekken uit de gebieden die ze in Noord- en Oost-Syrië hebben bezet. Ze moeten zich terugtrekken uit de gebieden die ze 40-50 kilometer diep in Irak hebben bezet. Zijn collega zegt niet: “De PKK heeft de oorlog beëindigd, hun wapens verbrand en hun troepen hebben ons grondgebied verlaten; nu moeten wij deze gebieden verlaten”, maar doet wat we zien. Ze zeggen: “De beste verdediging is de aanval”; we kennen deze mentaliteit maar al te goed. De mentaliteit, stijl en acties van Hakan Fidan staan haaks op het proces. Aan de ene kant zegt de president: “Het is een belangrijk proces; zij hebben hun deel gedaan”; Devlet Bahçeli zegt: “De stichtende leider heeft zijn deel gedaan”, maar degenen die de politiek voeren, zouden ook dergelijke verklaringen moeten afleggen. Tegelijkertijd is wat Devlet Bahçeli tijdens de fractievergadering van zijn partij heeft gezegd, onaanvaardbaar vanuit het perspectief van het Koerdische volk.
Ze hebben het over duizenden PKK-leden in de SDF (Syrische Democratische Strijdkrachten). Afgezien van het feit dat dit er niets mee te maken heeft, bestaat zoiets niet; het is een simpele en overduidelijke leugen. Geen van de PKK-leden die zich hebben teruggetrokken, is Rojava Koerdistan binnengekomen en heeft zich bij de SDF aangesloten. Dat weten ze zelf heel goed. Ze zeggen: “We laten zelfs geen vogel ongecontroleerd over onze grens vliegen.” Waar komen die duizenden mensen dan vandaan? Ze brengen zulke dingen naar voren om te voorkomen dat er ook in Noord- en Oost-Syrië een oplossing komt.”
Avesta vervolgde: “De Vrijheidsbeweging en de leider van het Koerdische volk, Abdullah Öcalan, hebben alles gedaan wat hen te doen stond en hebben de zaak met grote ernst, bewustzijn, vooruitziendheid en ideologie, met eenheid en de juiste aanpak aangepakt om dit proces vooruit te helpen. Het ligt voor ieders ogen open. Ze proberen een misleiding te creëren. Wat heeft Noord- en Oost-Syrië te maken met Noord-Koerdistan? Men moet voorzichtig zijn in zijn/haar analyse van het proces.
Ik wil ook van deze gelegenheid gebruik maken om het historische belang te benadrukken van de komende 25 november, de Internationale Dag tegen Geweld tegen Vrouwen. Het is de dag van de organisatie van de vrouwen, die tot stand is gekomen door de uitgebreide ervaring met zelfverdediging onder leiding van de YPJ en YJA Star. 25 november wordt erkend als een symbolische dag ter nagedachtenis aan de moord op de Mirabal-zussen in de Dominicaanse Republiek. Ook vandaag de dag vinden er dagelijks honderden en duizenden gevallen van geweld tegen vrouwen plaats over de hele wereld. Tegen deze achtergrond zetten de Koerdische vrouwen de strijd van de Mirabal-zussen voort en breiden ze deze uit.
Er is geen equivalent voor het vrouwenleger dat al 32 jaar in de bergen bestaat binnen de Koerdische Vrouwenbeweging voor Vrijheid. Dit leger heeft de ‘Jin, Jiyan, Azadî’-revolutie tot stand gebracht, en de kern ervan wordt gevormd door de grote inspanningen en filosofie van de Koerdische leider Abdullah Öcalan. Met deze visie als uitgangspunt heeft het leger een grote strijd gevoerd tegen alle moorddadige denkwijzen.
Avesta voegde hieraan toe: “Het verzet in Kobanê, dat onlangs zijn jubileum vierde, werd ook geleid door vrouwen, en Arîn Mîrkan werd het symbool ervan. De YPJ is vandaag de dag een bron van hoop geworden voor vrouwen in het Midden-Oosten, net zoals de Vrouweneenheden van Şengal (YJŞ) en YJA Star samen een historische rol hebben gespeeld in de verdediging. Arîn Mîrkan werd het symbool van het verzet in Kobanê. Hebûn Dêrik, Gulan Batman, Viyan Rojhilat en Destîna Başûr kwamen uit alle delen van Koerdistan en vochten samen in Kobanê. Iedereen zag dit. Vandaag de dag is de YPJ de hoop van alle vrouwen geworden. Ze hebben zich georganiseerd via deze traditie die ze zelf hebben gecreëerd. Als vrouwen in het Midden-Oosten vandaag de dag de YPJ zien als hun verdedigingsmacht, dan is dat te danken aan deze visie op de vrijheid van vrouwen. We strijden niet alleen in één slag tegen de mentaliteit van kaste-moordenaars; het is een levenslange strijd tegen deze mentaliteit. Sakine Cansız, de oprichtster van de Koerdische Vrijheidsbeweging en onze leider in de strijd, die ons begeleidde met de woorden: “Mijn leven was altijd een strijd”, ontwikkelde het verzet in de gevangenis van Amed (Tr. Diyarbakir) met de beperkte middelen die toen beschikbaar waren. Heval Azime en Mihriban Saranlar leidden de guerrillastrijders in de jaren tachtig. Heval Hozan Mizgîn organiseerde de vrouwenbeweging in Europa door middel van cultuur, kunst en alle mogelijke methoden. Dit jaar is het 38 jaar geleden dat de Koerdische Vrouwenbeweging voor Vrijheid werd opgericht. Deze beweging heeft al 38 jaar een eigen organisatie en 32 jaar een vrouwenleger. Dit is heel belangrijk. We hebben zoveel ervaring en zoveel bereikt.
Vandaag de dag is de genocidale mentaliteit nog steeds niet overwonnen in Koerdistan en de rest van de wereld. Vorig jaar werd de 9-jarige Narin Güran vermoord. En dan is er nog de zaak van Rojin Kabaiş, een studente aan de Wan Universiteit. De daders zijn niet veroordeeld. Wij vrouwen moeten ons niet alleen op 25 november organiseren, maar elke dag. We moeten al onze dagen bewust doorbrengen. We moeten al onze dagen besteden aan strijden en solidariteit tonen. We moeten onze zelfverdediging opbouwen.
Er zijn discussies over wat de YPJ zal doen als de SDF wordt geïntegreerd. Het commando van de YPJ antwoordde dat ze weten wat er met vrouwen zal gebeuren als de YPJ zou ophouden te bestaan. Hoeveel vrouwen zijn er tot nu toe door mannen vermoord? Wat is er gebeurd met Alevi- en Druzenvrouwen in Syrië? Deze mentaliteit is overal aanwezig. Daarom moet elke vrouw, waar dan ook, haar rechten en haar bestaan verdedigen. Er moet een politieke, ideologische en georganiseerde strijd worden gevoerd tegen geweld tegen vrouwen, executies, verkrachting, prostitutie en alle vormen van moorddadige mentaliteit. Mijn oproep aan alle vrouwen: ontwikkel vanaf vandaag tot 25 november jullie acties en solidariteit, jullie bijeenkomsten; maak jullie strijd permanent. Dit is het tijdperk van de vrouwen. Vooral in Koerdistan, gebaseerd op de ‘Oproep tot vrede en een democratische samenleving’ van de Koerdische leider Abdullah Öcalan, zijn vrouwen de essentie van een democratische samenleving. Vrouwen hebben belangrijke verantwoordelijkheden om zichzelf te organiseren, de samenleving te organiseren, bewustzijn te creëren en de strijd te intensiveren. Onze strijd is nog maar net begonnen. Onze strijd tegen de moorddadige mentaliteit die zich tegen vrouwen richt, zal op alle gebieden worden gevoerd onder de slogan ‘Jin, Jiyan, Azadî’. Op basis hiervan roep ik alle vrouwen op om zich bij dit proces aan te sluiten.
Avesta zei: “Ik wil ook enkele gedachten delen over het komende jubileum van de oprichting van de PKK. De PKK was meer dan een partij. De PKK was geen organisatie die was opgericht om bepaalde rechten te verkrijgen aan een onderhandelingstafel en in een land waar de mensenrechten beperkt zijn. De PKK strijdt al 52 jaar als een beweging voor een volk waarvan de identiteit verboden is, waarvan de taal verboden is en waarvan het bestaan wordt beperkt door verschillende verboden in een land dat nog steeds niet wordt geaccepteerd. De PKK was verzet voor het leven. Ze heeft zich verzet totdat ze een leven heeft gecreëerd, een vlam heeft ontstoken in de donkere nachten en vrije mensen en menselijkheid heeft gecreëerd tegen slavernij. Sommigen zijn misschien verdrietig op de verjaardag van de PKK en denken: ‘Hoe gaan we deze verjaardag vieren? De PKK heeft zichzelf ontbonden.’ De PKK heeft zichzelf echter ontbonden om een oplossing te vinden. In wezen is de PKK een levenshouding, een filosofie, een geest en een paradigma. Deze strijd duurt al 52 jaar onder leiding van de Koerdische volksleider Abdullah Öcalan en de martelaren. We moeten de PKK correct definiëren en deze verjaardag met nog meer enthousiasme vieren dan elk ander jaar. De PKK is niet alleen een organisatie, maar een middel om vrijheid, gelijkheid, wetenschap en het bestaan van vrouwen en jongeren op te bouwen.
De strijd op basis van de ‘Oproep tot vrede en een democratische samenleving’ is een nieuwe fase ingegaan. De Koerdische leider Abdullah Öcalan loopt voorop. Het volk en de martelaren lopen voorop. Degenen die in de gevangenissen verzet bieden, lopen voorop. Dat is de PKK. De PKK staat voor vrijheid, gelijkheid, wetenschap en vrouwen en jongeren die hun eigen bestaan, bewustzijn en zelfrealisatie opbouwen. Daarom is de verjaardag van de oprichting voor ons een feestdag; het is het feest van het volk. De PKK mag dan wel ontbonden zijn, maar het is nog steeds een feestdag voor het Koerdische volk, voor vrijheid, vrouwen, jongeren, verzet, bewustzijn en bestaan.
Avesta wees erop dat “doorheen de geschiedenis dagen als deze voor alle volkeren betekenisvol zijn geweest. 15 augustus is een feestdag; 14 juli is een symbool van verzet. Mei is de maand van de martelaren. 25 november wordt herdacht als Heval Bêrîtan-dag. De PKK heeft deze dagen verenigd. Ons volk moet het lopende proces, deze viering, verwelkomen met de geest van verzet, strijd, sociale en gemeenschappelijke organisatie, en op basis van het ‘Manifest voor vrede en een democratische samenleving’. Men moet deze viering met enthousiasme, moreel en motivatie begroeten met dit bewustzijn en deze geest. Op basis hiervan vier ik deze verjaardag al door de geest van het leven, de creativiteit en de organisatie van de Koerdische volksleider Abdullah Öcalan; aan alle verzetsstrijders in de gevangenis, vrijheidsstrijders, vrijheidsguerrillastrijders en ons volk dat zegt: “De PKK is het volk, het volk is hier”; aan ons Koerdische volk en aan alle internationale revolutionaire en democratische krachten. Mijn oproep aan ons volk is: verwelkom deze dag als een viering van vrijheid en begroet hem met moreel en motivatie.
Bron: ANF
Sozdar Avesta: Het eerste wat moet gebeuren, is de vrijheid van Abdullah Öcalan waarborgen – Deel 1