- Engeland
De Schotse auteur Sean Wilson heeft tot nu toe 45 strips gepubliceerd en heeft samengewerkt met figuren als Jeremy Corbyn, Noam Chomsky, Mahatma Gandhi en Nelson Mandela. Drie jaar geleden ontmoette hij tijdens de presentatie van het stripboek “Fight the Power!” in Londen Estella Schmid, die al veertig jaar campagne voert voor vrede in Koerdistan. Deze ontmoeting inspireerde hem tot het schrijven van een stripverhaal over het leven van Abdullah Öcalan.
Het stripboek, geschreven en geregisseerd door Wilson, werd geïllustreerd door Keko, een Koerdische cartoonist die in Spanje woont, en is in verschillende talen gepubliceerd. De Duitse versie verscheen onder de titel “Abdullah Öcalan. Eine illustrierte Biografie” uitgegeven door Unrast Verlag en in april in Berlijn gepresenteerd ter gelegenheid van Öcalans 75e verjaardag. De Engelse editie is getiteld “Freedom shall prevail” en werd vorige week gepresenteerd door Sean Wilson en Reimar Heider van het International Initiative Edition in Cambridge en Londen als onderdeel van de Global Free Öcalan Days.
ANF Nieuwsagentschap sprak Sean Wilson in Londen over het boek.
Het boek is in veel talen vertaald en in verschillende landen gepresenteerd. Wat voor reacties krijg je bijvoorbeeld van mensen die voor het eerst over Abdullah Öcalan horen?
Er was hier eerder een Britse anarchist; hij zei dat hij speciaal naar het evenement was gekomen vanwege dit boek. Ik kon er niet achter komen hoe hij achter het boek was gekomen. Er was ook een andere man uit Iran die op de een of andere manier van het boek had gehoord. Ik kreeg voornamelijk positieve reacties. Sommigen zeiden: Waarom een strip? Want als ze aan strips denken, denken ze aan humor.
Het interessante aan deze situatie is dat er niets nieuws is wat betreft de algemene aanpak. Tegenwoordig worden complexe strips “graphic novels” genoemd, en er zijn veel graphic novels die over verschillende onderwerpen gaan, bijvoorbeeld geschiedenis, geneeskunde, psychologie, klimaatkwesties. Er zijn strips geschreven over bijna alles wat als een interessant en moeilijk onderwerp kan worden beschreven. Het is daarom een zeer gevestigd genre van strips.
Het bijzondere aan dit project is dat het het eerste boek over dit onderwerp is. Maar dit type strip is al goed ingeburgerd. En dat is geweldig, want terwijl veel kunstvormen afnemen, zijn strips in opkomst en worden ze steeds slimmer en geavanceerder. Het is een geweldige tijd om striptekenaar te zijn.
Strips zijn erg nieuw in Koerdistan …
De nieuwe generatie leest niet veel boeken. Stripboeken worden meer gebruikt en zijn een belangrijk middel om de jongere generatie te bereiken. En nu is deze strip een leerboek geworden voor kinderen in Rojava. Ik denk dat de huidige generatie op deze manier de Koerdische beweging en Abdullah Öcalan beter kan leren kennen.
Verschillende studies aan universiteiten over de hele wereld hebben aangetoond dat mensen die alleen een tekstboek, tijdschrift of stripverhaal voorgeschoteld krijgen, informatie gemakkelijker opnemen en – dit is heel belangrijk – beter onthouden. Het heeft geen zin om informatie te krijgen als je het niet kunt onthouden. Het is nu duidelijk dat stripverhalen een zeer goede kunstvorm zijn om complexe onderwerpen te presenteren en te onthouden.
Bovendien is een 17-jarige die een tekst van tweehonderd of driehonderd pagina’s voor zich heeft meestal geïntimideerd. Maar als je hetzelfde in stripvorm presenteert, denkt hij meteen: “Oh, dat is interessant.” Dit neemt een psychologische barrière weg om te leren, en dat is een heel belangrijk punt.
Waarom was je geïnteresseerd in Koerdistan en waarom koos je Abdullah Öcalan? Waarom ben je bij dit project betrokken geraakt?
Toen het idee opkwam, begon ik mezelf te informeren over Öcalan, want tot dan toe wist ik bijna niets. En toen ik over de Koerdische strijd leerde, zag ik meteen dat het me interesseerde, omdat het over mensen gaat die een democratische samenleving proberen op te bouwen. De Koerden zijn ook erg gastvrij, ze bedankten me voor het schrijven van zo’n boek. Het bracht me dichter bij de strijd van het Koerdische volk.
Een ander heel belangrijk punt was dat deze beweging overeenkomt met mijn politieke opvattingen. Ik heb een antikapitalistische en bijna anarchistische filosofie en ik denk dat democratisch confederalisme een heel goede manier is om tot een echt betere samenleving te komen.
Wat Abdullah Öcalan betreft, zijn er twee dingen die algemeen bekend zijn: Zijn persoonlijke pijn, zijn persoonlijke strijd, maar misschien nog belangrijker, hij heeft deze democratische zaak niet veranderd in een dictatuur of een onderdrukkende structuur, zoals veel mensen in de geschiedenis hebben gedaan. Dat is uiterst belangrijk. Dit geldt voor de communards in de 19e eeuw, de Spanjaarden in de 20e eeuw of het Koerdische volk vandaag. In een poging om een echt democratisch systeem op te zetten, mag het niet in een dictatuur veranderen. Öcalan lijkt dit te begrijpen en wil dat het democratisch blijft. Dat is een belangrijke boodschap voor de wereld.
Wat heeft de meeste indruk op je gemaakt in zijn leven?
Het begin van het boek gaat over de kindertijd van Abdullah Öcalan. We gaan terug naar zijn kindertijd en zien hoe zijn jeugdervaringen worden weerspiegeld in zijn huidige paradigma en filosofie. De ervaringen die hij op zevenjarige leeftijd met andere kinderen had, leidden ertoe dat hij een strategie ontwikkelde. En hij verwerkt deze strategie, die voortkwam uit botsingen tussen Koerdische kinderen, in de strijd in de toekomst. Hij heeft ervaring in het leven van mensen, en zo is het democratisch confederalisme ontstaan. Je kunt zien hoe hij zijn ervaringen in dit paradigma heeft gekanaliseerd.
Abdullah Öcalans jeugdervaringen met geweld en de onderdrukking van vrouwen waren ook een basis voor het vormgeven van de vrouwenbevrijdingsstrijd in de toekomst. Dit is erg indrukwekkend en kan worden begrepen in de strip. Het voelt alsof je het zelf meemaakt.
Denk je dat zijn ideeën de vastgelopen conflicten, de oorlog en het geweld in het Midden-Oosten kunnen oplossen?
Ja, ik denk dat er hier twee punten zijn. Als we vragen: “Zijn de ideeën van Abdullah Öcalan nuttig en praktisch?”, dan absoluut ja. Maar als we vragen: “Zullen deze ideeën kunnen worden gerealiseerd?”, dan waarschijnlijk niet. Want in de afgelopen 200 jaar is er voor elke beweging die een beter systeem dan het kapitalisme probeerde te creëren, altijd een machtsgroep geweest die je tegenhield, niet alleen tegenhield, maar neerschoot. De uitdaging is dus niet of de ideeën haalbaar zijn, maar of ze een kans moeten krijgen.
Dat zijn twee totaal verschillende zaken. Ik denk dat deze ideeën haalbaar zijn, en dat is heel belangrijk, want de meeste mensen in Groot-Brittannië, in Turkije, in de wereld, denken dat er geen haalbaar alternatief is voor het kapitalisme. Dat is onjuist. Die ruimte is er wel. We kunnen het creëren. We kunnen die ruimte bouwen. Maar er zijn machtige groepen die niet willen dat we het proberen. Dat is de moeilijkheid. Als we dit obstakel kunnen overwinnen, kunnen we deze ideeën realiseren.
Er is geen informatie over Abdullah Öcalan en mensen over de hele wereld gaan de straat op voor zijn vrijheid.
Abdullah Öcalan moet worden vrijgelaten. Als mensen over Abdullah Öcalan praten, leggen ze altijd een verband met Nelson Mandela. Zijn vrijlating is niet helemaal onmogelijk. Maar ik denk dat Abdullah Öcalan zelf zou zeggen dat belangrijker dan zijn eigen vrijheid de vrijheid van het Koerdische volk is. Maar deze twee dingen zijn met elkaar verbonden.
De graphic novel bestaat uit twee delen. Het eerste deel gaat over de kindertijd en het leven van Abdullah Öcalan, terwijl het tweede deel gaat over het paradigma van “Democratisch Confederalisme” en de revolutie in Rojava. De hoofdrolspeelster van de strip is de in Duitsland geboren Estella Schmid, die nu in Londen woont en al 40 jaar betrokken is bij de vrijheidsstrijd van het Koerdische volk. Estella maakte ook deel uit van een Britse delegatie die Abdullah Öcalan in 1991 ontmoette. Sindsdien coördineert ze het initiatief “Vrede in Koerdistan” en is ze onvermoeibaar.
Bron: ANF