Herinnerend dat de samenzweringstroepen de leider van het Koerdische volk Abdullah Öcalan na 1990 wilden vernietigen, onderstreepte Salih Muslim, medevoorzitter van de PYD, dat “het Koerdische volk het mechanisme heeft bereikt om democratie in het Midden-Oosten te ontwikkelen. Die krachten konden het hoofd niet van het lichaam rukken. Dat is de reden waarom het verergerde isolement dat aan de leider is opgelegd aan de gang is sinds 2015. Ze laten geen enkel woord van het leiderschap naar buiten komen, omdat hij onder alle omstandigheden de mensen en de beweging bleef leiden.”
Salih Muslim, medevoorzitter van de PYD, sprak met ANF nieuwsagentschap over het 22 -jarig bestaan van de internationale samenzwering die leidde tot de arrestatie van Öcalan.
Wat was het doel van de strijdkrachten die betrokken waren bij de internationale samenzwering?
Allereerst veroordelen we nogmaals de internationale samenzwering tegen leider Apo, 22 jaar geleden gestart op 15 februari. Het is een donkere dag voor het Koerdische volk. De leider van het Koerdische volk is nog steeds in hun handen, en de samenzwering gaat door zolang zijn gevangenschap voortduurt. In die zin moeten we alles doen wat we kunnen. De samenzwering werd gepleegd tegen alle Koerden en volkeren in de regio in de persoon van de leider van het Koerdische volk. Na verloop van tijd werd duidelijk wat het doel van de samenzwering was en wie het had gepland. In feite was het al vaak genoemd en geëvalueerd door de leider van het Koerdische volk.
De volkeren van de regio hadden democratie en vrijheid nodig. Hegemonische machten wilden deze volkeren regeren zoals ze wilden. In de jaren 90 hadden ze het over de herinrichting / herstructurering van het Midden-Oosten. Ze werkten in 1995 aan een herstructureringsplan om hun belangen te consolideren. Deze krachten voeden zich met conflicten en tegenstrijdigheden tussen volkeren om hun belangen te bereiken. Op deze manier zouden ze hun heerschappij over de volkeren versterken. Het Koerdische volk, aan de andere kant, beleefde een ontwaking met de Koerdische Vrijheidsbeweging en leidde dit proces.
Het Koerdische volk diende eigenlijk als een drijvende kracht achter de strijd van het volk voor vrijheid en democratie. Het was natuurlijk leider Abdullah Öcalan die dit alles voorzag. Daarom wilden ze hem elimineren. De leiding leidde de mensen met zijn idee, filosofie, discours en ideologie. Om deze reden vormde het een belemmering voor de plannen van de hegemonische machten. Na 1980 begonnen alle volkeren in opstand te komen en sloten zich bij hem aan. Het Koerdische volk bond al hun hoop aan deze revolutie en handelde dienovereenkomstig. Er waren zowel ideeën als ideologieën en een kracht om dit idee en deze ideologie te mobiliseren; en die kracht was het Koerdische volk. Om deze reden wilden ze eerst de leider van het Koerdische volk elimineren en vervolgens de organisatorische eenheid die binnen het Koerdische volk was gevormd, ontmantelen. Op deze manier zouden ze de mensen kunnen regeren zoals ze wilden.
De grootste verdedigers van deze samenzwering waren internationale troepen. De Turkse staat kreeg de taak om de hoedster te zijn van deze samenzwering. Op dat moment herinneren we ons de Turkse premier Ecevit die zei: ‘Ze hebben een bom op onze schoot laten vallen, we weten niet wat we moeten doen’. De huidige wetten op Imrali zijn noch de wetten van de Turkse staat, noch de wetten van Europa; het zijn speciale wetten. In feite kunnen we niet eens van wetten spreken, omdat er geen wet is. De samenzwering was niet succesvol. Ze konden leider Apo niet elimineren, noch het Koerdische volk splitsen. De samenzwering heeft niet het gewenste resultaat opgeleverd, maar het gaat door. Dat zien we natuurlijk ook en we strijden in deze richting. De strijd van het Koerdische volk gaat door.
Hoe speelde de leider van het Koerdische volk de rol van het laten mislukken van deze samenzwering?
Na 1990 was hun enige poging om leider Apo te vernietigen. De leider, terwijl hij de beweging en zichzelf beschermde, voerde de strijd naar een zodanige positie dat het Koerdische volk het mechanisme heeft bereikt om democratie in het Midden-Oosten te ontwikkelen. De leider slaagde erin om zijn verdediging naar de mensen te sturen via zijn advocaten en rechtbanken. De vijand kon het hoofd niet van het lichaam rukken. Dat is de reden waarom het verergerde isolement van de leider aan de gang is sinds 2015. Ze laten geen enkel woord van het leiderschap naar buiten komen, want ondanks alle omstandigheden bleef hij het voolk en de beweging leiden.
Daarom is de samenzwering nog steeds aan de gang. Ze willen voorkomen dat het Koerdische volk hun dynamiek gebruikt om de strijd voor vrijheid en democratie te leiden, ze willen deze kracht uitschakelen. Dat kunnen ze echter niet. De revolutie die plaatsvindt in Rojava is duidelijk. Het democratische natieproject van de leiding wordt in Rojava in praktijk gebracht. Dit project lijkt het beste model voor het volk te zijn. Om deze reden worden ze steeds zenuwachtiger en nemen hun aanvallen toe. Deze aanvallen zijn gericht tegen het democratische natieproject. Het democratische natieproject zal zich niet alleen in Rojava ontwikkelen, maar in heel Syrië en het Midden-Oosten.
Wat moet er worden gedaan om de Rojava-revolutie en haar prestaties te beschermen?
Hoe meer u claimt, beschermt en strijdt, hoe meer succes u natuurlijk zult behalen. Dat kan met de organisatie van het volk. De overwinning van Kobanê was hiervan het resultaat. Hoewel er niet het organisatieniveau was dat we zouden willen, was er een zekere mate van organisatie. Om deze reden vond het Kobanê-verzet plaats, het werd geclaimd, het was succesvol. Hoe meer we deze organisatie uitbreiden, hoe meer we andere volkeren kunnen omvatten, hoe succesvoller deze strijd zal zijn.
Er zijn echter veel krachten in Syrië: Amerika, Rusland en andere staten en machten. We mogen nooit bij hen vandaan blijven. Het is noodzakelijk om een politieke ervaring en een politieke visie te hebben. U moet hen ontmoeten en met hen in gesprek zijn voor uw eigen voordeel, net zoals zij geven en nemen voor hun eigen voordeel. Je geeft en ontvangt volgens je eigen mening en filosofie, maar je deur staat ook voor iedereen open. De Noordoost-Syrische regering heeft tot nu toe de dialoog met niemand onderbroken. Als we vijandig willen zijn, laten we dan weten waarom we vijandig zijn, en als we vrienden worden, geldt hetzelfde.
Onze hoogste prioriteit is de organisatie van het volk en mentaliteitsverandering. Als we dit kunnen bereiken, is het mogelijk om binnen het kader van het democratische natieproject te leven met onze eigen cultuur, overtuigingen en kleuren. Tegelijkertijd mogen we niet vergeten dat elk moment dat leider Apo in dergelijke omstandigheden doorbracht, een grote schande voor ons is.
