- Rojava/Noord- en Oost-Syrië
Het Autonome Bestuur van Afrin en het kanton Shehba hebben een verklaring afgelegd waarin ze de vestiging van Palestijnen en de demografische verandering in Afrin aan de kaak stellen.
De verklaring werd afgelegd in het Serdem vluchtelingekamp in Shehba met de deelname van ontheemden uit Afrin en vertegenwoordigers van het autonome bestuur. De verklaring werd voorgelezen door Mistefa Nebo en Rêgaz Lolo, leden van de Kantonraad van Afrin.
In de verklaring werd erop gewezen dat de conflicten tussen radicale bewegingen doorgaan ten koste van de mensen en werd gezegd: “De ontheemde mensen van Afrin en de partijen en instellingen in Shehba veroordelen het beleid van de Turkse bezettingsstaat in het veranderen van de demografische structuur van Afrin en het vestigen van Palestijnen in de huizen van ontheemde burgers, vooral de Koerden, met de steun van Qatar en sommige Palestijnse facties.”
De verklaring reageerde op het stilzwijgen van mensenrechtenorganisaties en zei: “We eisen dat de gepleegde schendingen zo snel mogelijk worden gedocumenteerd, vastgelegd en blootgelegd. Het publiek moet ook geïnformeerd worden en de moordenaars moeten ter verantwoording worden geroepen.”
Bezette gebieden de facto verbonden met het Turkse bestuur
De Turkse staat bezet grote delen van het noorden en oosten van Syrië, wat in strijd is met het internationaal recht. De bezette gebieden zijn de facto verbonden met het Turkse bestuur door provinciale gouverneurs en worden gedomineerd door milities onder leiding van Turkije. Deze groepen bestaan grotendeels uit de overblijfselen van ISIS, het voormalige Al-Nusra front, maar ook uit hele jihadistische milities zoals Ahrar al-Sham of Faylaq al-Sham. Onder hen zijn er regelmatig conflicten over plundering, grondgebied of plundering. Er heerst een klimaat van terreur. Ontvoeringen, martelingen en buitenwettelijke executies zijn aan de orde van de dag. Door deze omstandigheden moeten steeds meer oorspronkelijke bewoners het gebied verlaten. In hun plaats komen loyale kolonisten.
De rest van de Koerdische bevolking wordt onderworpen aan een assimilatiecampagne, omdat de Turkse staat een driefasenplan uitvoert in het noorden en oosten van Syrië. Eerst wordt de Koerdische bevolking verdreven, dan wordt de regio Arabisch gemaakt en ten slotte geturkificeerd.
Koloniale nederzettingen gebouwd in Afrin
Volgens de mensenrechtenorganisatie Afrin-Syrië worden er koloniale nederzettingen gebouwd in Afrin met steun van de zogenaamde liefdadigheidsorganisaties Helping Hand For Relief and Development-HHRD en Swasia Charity Foundation, die beide zijn gevestigd in de VS.
Beide organisaties zouden een rol spelen bij de bouw van koloniale wooncomplexen bij het dorp Kafr Rum in het district Shera en de nederzetting Helping Hand bij het stadscentrum van Afrin. Daarnaast bouwt de organisatie International Relief and Development naar verluidt 100 huizen op een boerderij in het dorp Kubala in het Shera-district.
Achtergrond
Het kanton Afrin was het meest westelijke kanton van Rojava en Noord- en Oost-Syrië, waar 200.000 etnische Koerden woonden. Hoewel de bevolking overwegend Koerdisch was, woonden er naast soennitische moslims ook verschillende religieuze groepen, waaronder Yazidi’s, alawieten en christenen.
Op 20 januari 2018 lanceerde Turkije luchtaanvallen op 100 locaties in Afrin, als het begin van een invasie die ze ‘Operatie Olijftak’ noemden.
De Turkse luchtmacht beschoot lukraak burgers en stellingen van de YPG/YPJ, terwijl een grondaanval werd uitgevoerd door facties en milities onder de paraplu van het door Turkije gesteunde ‘nationale leger’.
Op 15 maart hadden de door Turkije gesteunde milities de stad Afrin omsingeld en onder artilleriebeschietingen geplaatst. Een Turkse luchtaanval trof het enige functionerende ziekenhuis van de stad, waarbij 16 burgers omkwamen.
Burgers vluchtten en de SDF trok zich terug, en op 18 maart had Turkije Afrin de facto bezet. Tussen de 400 en 500 burgers stierven tijdens de invasie, voornamelijk als gevolg van Turkse bombardementen. Andere burgers werden ter plekke geëxecuteerd.
Vóór de Turkse invasie was Afrin een van de vredigste en veiligste delen van Syrië, waar tijdens de burgeroorlog vrijwel nooit gevechten plaatsvonden, maar wel af en toe schermutselingen tussen YPG/YPJ en jihad-troepen aan de grenzen. Als gevolg daarvan bood Afrin een vreedzaam toevluchtsoord aan meer dan 300.000 ontheemden van elders in Syrië.
Vóór de Turkse invasie bestond de bevolking van Afrin voor meer dan 90 procent uit Koerden. Volgens verschillende bronnen is dit percentage door de bezetting gedaald tot 15-22 procent. De 300.000 ontheemden uit Afrin bevestigen deze cijfers. Tegelijkertijd werden meer dan 450.000 mensen gehervestigd in Afrin, voornamelijk leden van huurlingengroepen en hun families, evenals vluchtelingen uit andere delen van Syrië met banden met Turkije. De Barzani Stichting en de Barzani partij KDP-ENKS spelen een belangrijke rol in de expansionistische bewegingen van Turkije. Sinds het begin van de Rojava-revolutie proberen de KDP en de ENKS de regio te destabiliseren door terroristische aanslagen, steun aan islamistische huurlingen en lastercampagnes tegen het autonome bestuur van Rojava en om de weg vrij te maken voor een Turkse bezetting. De bezetting van Afrin heeft geleid tot een regime van terreur.
Tegelijkertijd werd de Koerdische taal verboden en werden overal Turkse vlaggen en foto’s van president Erdoğan opgehangen. Er werden Turkse identiteitskaarten uitgegeven. Plaatsnamen werden geturkificeerd. Het Azadîplein werd bijvoorbeeld omgedoopt tot het Atatürkplein. Daarnaast werden heilige Yazidi sites geplunderd en vernield.
Ongeveer 9.000 mensen zijn de afgelopen jaren ontvoerd en ongeveer een derde van hen wordt nog steeds vermist. Deze gruwelijke daden werden gepleegd door Hayat Tahrir al-Sham, een aan Al Qaeda gelieerde organisatie, maar ook door restanten van ISIS en Turkse rechtsextremisten. Alleen al in de afgelopen zes maanden zijn er 12 mensen gedood door de bezetters en 173 mensen ontvoerd.