- Duitsland
Gisteren hielden activisten een demonstratie voor de Iraakse ambassade in Berlijn om aandacht te vragen voor de huidige situatie in het vluchtelingenkamp Mexmûr. Het Koerdische Vrouwenbureau voor Vrede (Cênî) had opgeroepen tot het protest onder het motto “Solidariteit in plaats van wegkijken”. Het kamp Mexmûr is al jaren onderworpen aan een embargo van de regering van de Koerdische regio Irak (KRI) en sinds 10 april van dit jaar ook van de Irakese regering. De repressie tegen het kamp wordt gezien als politieke willekeur tegen het daar gevestigde zelfbestuur, waarin vrouwen een initiërende rol spelen.
In het vluchtelingenkamp in Mexmûr wonen al meer dan 30 jaar ongeveer 12.000 Koerden. Velen van hen ontvluchtten het geweld van het Turkse leger in de jaren ’90, toen het honderden Koerdische dorpen systematisch verwoestte. De mensen in het kamp begonnen hun dagelijks leven samen te organiseren en bouwden geleidelijk aan een uitgebreid zelfbestuur op. De demonstranten zien dit als de reden voor de blokkade en verdere onderdrukking: “Wat ooit een schuilplaats was, heeft zich ontwikkeld tot een plek van radicale zelforganisatie – met democratische basisstructuren, vrouwenraden en een eigen onderwijssysteem. Maar het is precies deze emancipatoire claim die het kamp jarenlang tot doelwit van systematische onderdrukking heeft gemaakt – zowel door Turkije als door Irak en de Koerdische regionale regering.”
Mexmûr is de laatste maanden en jaren steeds meer afgesloten. De beperkingen op de toegestane bevoorrading worden steeds verder uitgebreid, waardoor zelfs de bevoorrading met voedsel en medicijnen momenteel niet gegarandeerd is. Bovendien is de bewegingsvrijheid van de kampbevolking bijna onbestaande, aangezien identiteitsdocumenten niet worden vernieuwd of afgegeven voor pasgeborenen en bepaalde routes, zoals naar de volgende grotere Koerdische stad Hewlêr (Erbil), worden geblokkeerd. Hierdoor kunnen mensen uit Mexmûr niet studeren, werken of sociale contacten leggen.
Om mogelijke oplossingen voor de situatie te vinden, reisde een delegatie van het kamp naar Bagdad op uitnodiging van de Iraakse minister van Justitie. Op de terugweg op 14 mei werden drie van de leden gearresteerd. In deze context benadrukt Cênî ook het belang van de huidige fase: “De timing van deze maatregelen is ook bijzonder problematisch. De arrestaties van de kampdelegatie en de hernieuwde verscherping van het embargo door de Iraakse regering komen op een moment dat er in Turkije, Irak, Syrië en Zuid-Koerdistan steeds meer gesprekken en politieke processen op gang komen die gericht zijn op het vinden van een oplossing voor het Koerdische vraagstuk.
Het feit dat de repressie, isolatie en criminalisering tegen het Koerdische zelfbestuur in Mexmûr nu worden opgevoerd is een duidelijk waarschuwingssignaal. In plaats van een constructieve bijdrage te leveren aan een vreedzame en democratische oplossing, richten de verantwoordelijke regeringen zich op escalatie en intimidatie. De bewoners van het kamp hebben duidelijk aangegeven dat de huidige maatregelen zeer twijfelachtig zijn, zowel juridisch als politiek: Terwijl de hoop op dialoog groeit, wordt tegelijkertijd de Koerdische zelforganisatie van haar bestaansbasis beroofd.”
De activisten zeggen dat vooral vrouwen lijden als de drijvende krachten van de samenleving: “De politieke zelforganisatie van vrouwen wordt verzwakt door isolatie en onderdrukking. Wat hier wordt aangevallen is niet alleen het dagelijks overleven, maar een feministisch alternatief voor de patriarchale orde.”
De demonstranten sloten af met het uitspreken van hun eisen:
“Mexmûr is officieel erkend als vluchtelingenkamp – zelfs door de VN. Maar sinds de aanvallen van de zogenaamde Islamitische Staat in 2014 heeft de UNHCR zich teruggetrokken uit het kamp – en tot op de dag van vandaag is er geen internationaal antwoord gekomen.
We roepen alle democratische krachten, mensenrechtenorganisaties en bewegingen op om onmiddellijk solidair te zijn!
Onze eisen zijn duidelijk:
Opheffing van het embargo door Irak en de Koerdische regionale regering!
Vrijlating van Ahmed Şehbaz, Edban Yılmaz en Bêwar Emin Tahir!
Internationale actie en erkenning van Kamp Mexmûr als zelfbesturende politieke entiteit!
Stop alle Duitse wapenexport naar het regime Erdoğan!
Geen steun voor de criminalisering van Koerdisch zelfbestuur!
Opheffing van het embargo! Solidariteit met Mexmûr – solidariteit met alle vluchtelingen wereldwijd!”