- Duitsland
Prof. Dr. Christoph Scholz wordt rector van de Internationale Koerdische Universiteit, die vanaf 2026 in de Duitse stad Dresden gevestigd zal zijn. Hij vertelde ANF Nieuwsagentschap dat het doel van de universiteit is om nieuwe normen te stellen in het wereldwijde hoger onderwijs.
Wat waren de persoonlijke of academische factoren die u motiveerden om rector te worden van de eerste Koerdische taaluniversiteit buiten de regio Koerdistan?
De historische betekenis van dit initiatief, maar ook de academische uitdagingen die het met zich meebrengt, hebben mij diep beïnvloed. Het idee om een universiteit op te richten die niet alleen kennis overdraagt, maar ook een sterk symbool is voor culturele zelfbeschikking, fascineerde me vanaf het begin. De Internationale Koerdische Universiteit in Duitsland zal een academisch vrije, onafhankelijke en open structuur hebben. Onderwijs en onderzoek zullen worden gegeven in het Duits en in de Kurmancî en Sorani dialecten van het Koerdisch.
Persoonlijk motiveert het idee om een structuur op te bouwen die de toekomst van Koerdische studenten mogelijk maakt, in combinatie met mijn ervaring als professor en rector. Academisch zie ik een kans om een instelling te ontwikkelen die innovatief werkt, in meerdere talen en gebaseerd op waarden, met een sterk internationaal team. Via deze universiteit willen we nieuwe normen stellen voor wereldwijd hoger onderwijs.
Hoe beoordeelt u als Duitse academicus het potentieel van het Koerdisch als wetenschappelijke taal?
Ik zie een groot potentieel in dit opzicht. In feite kan elke taal een wetenschappelijke taal worden met genoeg investering. Duits, bijvoorbeeld, was aanvankelijk geen wetenschappelijke taal. Inderdaad, veel talen die vandaag algemeen aanvaard zijn, hebben geleidelijk die positie bereikt. Het Koerdisch, dat behoort tot de Indo-Europese taalfamilie, heeft een rijke literatuur, diverse dialecten en een levendige cultuur. Wat ontbreekt is systematische ondersteuning, terminologie studies en institutionele versterking. Dit is waar wij om de hoek komen kijken. De Internationale Koerdische Universiteit zal specifiek investeren in linguïstische infrastructuur. We zullen dit proces ondersteunen door middel van vertaalprojecten, Koerdische academische publicaties, de ontwikkeling van onderwijsmateriaal en de oprichting van een taalkundig centrum.
Het Koerdische volk heeft een lange strijd gevoerd om eigen onderwijsinstellingen op te richten. Hoe ziet u als niet-Koerdische rector uw rol in deze context?
Ik zie mezelf als een bruggenbouwer. Met mijn ervaring als rector en onderwijsadministrateur beschouw ik mezelf niet als een “buitenlander”, maar als deel van een solidariteitsproject dat wordt uitgevoerd samen met Dr. Zerdest Haco, Dr. Azad Ali, andere Koerdische collega’s, studenten en internationale partners. Mijn niet-Koerdische achtergrond kan zelfs een symbolische bijdrage leveren: het toont aan dat dit instituut wordt opgericht met een inclusieve benadering, niet een exclusieve. Dit is een project van participatie, erkenning en samenwerking. Vrijheid moet niet gerealiseerd worden tegen anderen, maar samen met anderen. Deze universiteit is niet alleen een onderwijsinstelling, maar ook een project van identiteit en vrijheid.
Hoe beïnvloedt dit besef je academische verantwoordelijkheid?
Dit bewustzijn vraagt van mij niet alleen academische uitmuntendheid, maar ook integriteit, gevoeligheid en moed. We bouwen hier niet alleen een instituut; we creëren een ruimte waar mensen onbevreesd hun talen, geschiedenissen en perspectieven kunnen uiten. Identiteit en wetenschap hoeven elkaar niet tegen te spreken; integendeel, ze vullen elkaar aan en verrijken elkaar. Ik neem deze verantwoordelijkheid serieus, hanteer een managementaanpak die gebaseerd is op gelijkheid, zie diversiteit als een kracht en maak academische vrijheid tot de basis van alle beslissingen.
Wat moet er tegen het einde van het eerste jaar gebeurd zijn om te kunnen zeggen: “We zijn geslaagd”? Wat zijn jullie concrete doelen voor de start?
Als we tegen het einde van het eerste jaar het onderwijsproces kunnen voorbereiden, een vastberaden stichtend team kunnen vormen, de universiteit zichtbaar kunnen maken en kunnen aantonen dat ze echt bestaat, en vooral, de financiële infrastructuur en het beurzenstelsel voor de universiteit veilig kunnen stellen, dan zou ik kunnen zeggen “we zijn geslaagd”. Concreet zou dit betekenen dat de universiteit en haar eerste bacheloropleidingen zich in het accreditatieproces bevinden en dat de eerste studenten zich hebben ingeschreven aan onze taalschool, die deel zal uitmaken van de toekomstige universiteit. We willen partnerschappen aangaan met andere universiteiten en vooral de eerste Koerdische academische inhoud produceren.
Het belangrijkste is dat we een boodschap van hoop tegen wanhoop willen uitdragen. Het eerste academiejaar moet deze boodschap uitdragen: de eerste Koerdische universiteit wordt opgericht en zal blijven.