Op 24 januari 1995 kondigde de PKK op een persconferentie aan dat ze de Conventies van Genève zou naleven. Sindsdien hebben de Koerdische guerrillatroepen de conventie aangenomen als een van de richtlijnen voor hun handelen.
De Conventies van Genève gaan onder meer over internationale regels voor oorlogvoering en de behandeling van burgers en krijgsgevangenen. Op 24 januari 1995 kondigde de PKK officieel haar ondertekening aan van de Conventie van Genève. De gevangengenomen Turkse staatstroepen worden beschermd, humaan behandeld en zonder enige overweging vrijgelaten zodra de omstandigheden het toelaten. De vele gevangenen die door de PKK zijn vrijgelaten, zijn getuigen van deze praktijk. Als gevolg hiervan heeft het Turkse leger vrijwel niemand ervan kunnen overtuigen dat de gevangengenomen soldaten, politieagenten en MIT-agenten die het in Gare heeft gedood, zijn vermoord door de PKK. De Volksverdedigingskrachten (HPG), de Vereniging der Koerdische Gemeenschappen (KCK) en het hoofdkwartier van de Volksverdedigingskrachten (HSM) hebben alle details gepubliceerd. Zübeyir Aydar, lid van de Uitvoerende Raad van KCK, nodigde ook onafhankelijke internationale instellingen uit om de gebeurtenissen te onderzoeken.
Aanval op het gevangenkamp in Gare vormt een enorme schending van de Conventie van Genève
De Conventies van Genève, bekrachtigd tegen de achtergrond van de misdaden van nazi-Duitsland in 1949, bevatten basisregels voor oorlogvoering. Ze verbieden aanvallen op de burgerbevolking en maken het verplicht om civiele en militaire doelen te scheiden. Onpartijdige instellingen mogen niet worden belet hulp te verlenen aan de burgerbevolking, en gevangengenomen vijandelijke strijders of soldaten mogen niet worden gedood. De conventies belasten het Internationale Rode Kruis met de taak om te controleren wat er in het oorlogsgebied gebeurt. In deze context heeft het Rode Kruis de bevoegdheid om te onderzoeken wat er gaande is in oorlogsgebieden of bezettingsgebieden, om gevangengenomen strijders of soldaten te ontmoeten en om zich voor te bereiden op hun vrijlating.
De Turkse staat, die sinds de jaren negentig herhaaldelijk de Conventies van Genève heeft geschonden onder de dekmantel van “terrorismebestrijding”, heeft niet geaarzeld om ze opnieuw te schenden tijdens zijn aanval op de Gare-regio, waarbij het detentiecentrum van Gare aan dagen van zware bombardementen werd onderworpen. In plaats van op basis van verdragen de internationale instellingen en organisaties die verantwoordelijk zijn voor deze kwestie te informeren en te ondervragen, heeft het Turkse leger zijn eigen gevangen personeel vermoord. Dit personeel bevond zich onder de bescherming van het internationaal recht op Iraaks grondgebied.
1995: PKK ondertekent Verdrag van Genève
De PKK, die beloofde zich aan de overeenkomst te houden door deze te ondertekenen, maakte de beslissing bekend tijdens een persconferentie in Genève op 24 januari 1995. Hier werd een verklaring afgelegd namens Abdullah Ocalan, toen de secretaris-generaal van de PKK. De verklaring luidde:
“In ons vaderland, Koerdistan, wordt voor de ogen van de wereld een uitroeiingsoorlog gevoerd. Sinds de oprichting heeft de Republiek Turkije het bestaan van ons volk ontkend door middel van systematisch staatsbeleid. De Turkse staat verbiedt de cultuur, taal en identiteit van het Koerdische volk en mobiliseert al zijn militaire middelen en krachten om een vernietigingsoorlog te voeren.
De PKK, die de universele waarden van de mensheid eert, strijdt voor de nationale en democratische rechten van haar volk. De oorlog is het resultaat van het beleid van de Turkse staat. In dit smerige en bloedige avontuur heeft Turkije het Koerdische volk uitgeroepen tot het primaire legitieme militaire doelwit.
De Turkse staat negeert de conventie
De Turkse staat heeft de mensen uit Koerdistan verdreven: 3.000 dorpen zijn verwoest en miljoenen zijn ontheemd. Niet in staat om het guerrillaleger te verslaan, neemt de Turkse staat met ongekend geweld wraak op de burgerbevolking. 15.000 leden van onze partij zitten momenteel in de gevangenis in afwachting van de dreiging van de doodstraf.
Turkije negeert ook de internationale verdragen die het heeft ondertekend en voorkomt dat de pers, de OVSE en internationale mensenrechtentoezichthouders Koerdistan bezoeken en de situatie zelf volgen. De staat weigerde ook humanitaire verzoeken van het Internationale Comité van het Rode Kruis (ICRC) om Koerdistan te bezoeken. Hoewel Turkije de Conventie van Genève op 12 augustus 1949 ondertekende, heeft het er nooit aan voldaan en weigerde het in 1977 het eerste protocol te ondertekenen.
Turkije dringt aan op de vuile oorlog
De tienjarige oorlog heeft het leven gekost aan 34.000 mensen. De oorlog was nooit de keuze van onze partij. Het werd onze mensen opgedrongen. We stellen categorisch: we willen dat deze oorlog eindigt, en we staan voor een democratische, gelijke en rechtvaardige oplossing. Deze eis werd bewezen door het 83 dagen durende eenzijdige staakt-het-vuren in 1993. Turkije blijft echter aandringen op de vuile oorlog.
De PKK heeft een beroep gedaan op het ICRC
We zullen blijven strijden totdat we Turkije dwingen een politieke oplossing te zoeken. We roepen Turkije op het internationaal recht te respecteren en zijn aanvallen op burgers te stoppen. De PKK heeft zich als partij bij dit conflict altijd aan de conventies gehouden. Het relevante verzoek werd namens PKK-secretaris-generaal Abdullah Öcalan ingediend bij het Internationale Comité van het Rode Kruis en andere relevante organen op 23 januari 1995.”
PKK voert de volgende verplichtingen uit die voortvloeien uit de Conventies van Genève
In haar verklaring wijst de PKK op de volgende verplichtingen die voortvloeien uit de Conventies van Genève: “In de oorlog met de strijdkrachten van de Turkse staat neemt de PKK de verantwoordelijkheid op zich voor het naleven van de Conventies van Genève van 1949 en het eerste protocol van 1977 inzake het gedrag van conflicten en de bescherming van oorlogsslachtoffers, en voor de wettelijke uitvoering van deze verplichtingen binnen haar eigen strijdkrachten en gebieden onder haar controle.”
Legitieme aanvalsdoelen
Als tweede punt definieert de PKK legitieme aanvalsdoelen: “Om twijfel te voorkomen beschouwt de PKK de volgende groepen als onderdeel van de Turkse veiligheidstroepen en dus legitieme aanvalsdoelen:
a – Leden van de Turkse strijdkrachten,
b – Leden van de Turkse terrorismebestrijdingstroepen,
c – Leden van de Turkse inlichtingendienst (MIT),
d – Leden van de Turkse gendarmerie (militaire politie)
e – Dorpswachters
De PKK beschouwt ambtenaren niet als leden van de veiligheidstroepen, tenzij ze in een van de bovenstaande categorieën vallen.
Behandeling van krijgsgevangenen
Wat betreft de behandeling van krijgsgevangenen zei de PKK in de verbintenisverklaring: “De PKK zal gevangengenomen leden van de Turkse veiligheidstroepen behandelen als krijgsgevangenen.
De PKK zal deze verklaring en de regels van de Geneefse Conventie van 1949 en het Eerste Protocol van 1977 publiceren voor haar strijdkrachten en zal het ICRC om hulp vragen. Het heeft een disciplinair systeem ingesteld om ervoor te zorgen dat deze regels worden nageleefd en dat degenen die ze overtreden, worden gestraft. Het aanvaardt het principe van bevelverantwoordelijkheid [superieure verantwoordelijkheid].”
Oproep aan internationale gemeenschap
De PKK richtte zich tot de internationale gemeenschap en schreef: “De PKK zal de controlefunctie van het ICRC aanvaarden. De PKK roept de Turkse regering op om dezelfde toezeggingen te doen en ook de controlefunctie van het ICRC te aanvaarden.
Concluderend doet de PKK een beroep op de ondertekenende staten van het Verdrag van Genève, de VN, de OVSE, de Raad van Europa en het ICRC om een einde te maken aan de oorlog of in ieder geval de nodige maatregelen te nemen om te garanderen dat de Turkse staat en de PKK voldoen aan hun verplichtingen onder internationaal recht.”
