- Oost-Koerdistan
De Partij voor een Vrij Leven in Koerdistan (PJAK) zei in haar aankondiging dat de Koerdische taal niet alleen een communicatiemiddel is, maar ook de hoeksteen van het bestaan en de identiteit van het Koerdische volk.
De verklaring bevatte de volgende opmerkingen: “Het Koerdische volk heeft een grote prijs betaald om hun taal en cultuur levend te houden. Ze worden echter nog steeds bedreigd door culturele en taalkundige genocide. De strijd om de Koerdische taal te beschermen is een strijd voor het bestaan van het Koerdische volk.”
PJAK verklaarde dat de druk die op het Koerdische volk wordt uitgeoefend door de regeringen van Iran, Turkije, Irak en Syrië rechtstreeks verband houdt met hun beleid om de Koerdische taal te verbieden. De verklaring benadrukte: “Deze staten onderdrukken volkeren door met geweld de ideologie van één taal, één natie en één cultuur op te leggen. Er wordt een fascistisch en chauvinistisch beleid gevoerd om te voorkomen dat de Koerdische taal gebruikt wordt in het onderwijs en in openbare ruimtes.”
PJAK benadrukte dat het Koerdische volk zich niet aan deze druk zal onderwerpen: “Onze taal is de drager van onze geschiedenis en ons cultureel erfgoed. Het verbod op de Koerdische taal is een direct resultaat van een systematisch assimilatiebeleid. Daarom is het recht van Koerden op onderwijs in hun moedertaal niet alleen een regionale kwestie, maar ook een kwestie van internationaal recht.”
PJAK benadrukte in haar verklaring dat het recht op onderwijs in de moedertaal alleen kan worden gerealiseerd als de taal onafhankelijk van politieke agenda’s wordt beschermd. De verklaring luidde als volgt: “Elk individu wordt bewuster en mondiger door onderwijs. Daarom moet onderwijs in de moedertaal gegeven worden. De erkenning van het Koerdisch als officiële taal is niet alleen een recht, maar ook een noodzaak. Door de talen van volkeren te verbieden, plegen staten culturele genocide. Daarom is de strijd voor onderwijs in de moedertaal ook een strijd voor vrijheid.”
De verklaring benadrukte verder dat het Koerdische volk na jaren van strijd de fase van fysieke genocide voorbij is, maar nu geconfronteerd wordt met culturele genocide. Het vervolgde: “Het beleid van ‘officiële talen’, opgelegd door vijandige regimes, is één van de grootste obstakels voor het opbouwen van een vrije en democratische samenleving. Vrije samenlevingen kunnen hun identiteit alleen in stand houden door middel van hun kunst, literatuur en talen.”
PJAK benadrukte dat het recht op onderwijs in de moedertaal alleen bereikt kan worden door een vastberaden strijd en deed de volgende oproep: “Een volk dat zijn taal verliest, verliest ook zijn identiteit. Staten geven volken nooit vrijwillig hun rechten; deze rechten kunnen alleen gewonnen worden door strijd. Het Koerdische volk moet van elk huis een school maken, hun taal spreken en die aan hun kinderen leren om hun moedertaal en cultuur te behouden.
Als PJAK vieren we de Internationale Dag van de Moedertaal met alle onderdrukte mensen, in het bijzonder het Koerdische volk, en roepen we Koerden op om hun strijd voor de bescherming van hun taal te intensiveren. Het behoud van onze taal betekent het behoud van onze vrijheid. Het behoud van onze taal betekent het behoud van onze vrijheid. Lang leve de vrije samenleving!