Hun leuzen waren: ‘wij hebben samen verdedigd, wij gaan samen opbouwen. Dit is ons droomland, en de eerste keer dat het verzet de barbarij heeft overwonnen’. In de groep zaten vooral studenten uit alle lagen van de bevolking: Turken, Koerden, Lazen, Tjerkessen. Ze waren samen op weg naar Kobani. Ze wilden zelf ervaren hoe het verzet heeft gezegevierd en helpen bij de wederopbouw.
Ze hadden allerlei spullen voor de kinderen die waren achtergebleven. Sommigen wilden helpen in ziekenhuizen, sommigen in de bouw, sommigen wilden bomen planten. Ze waren blij en trots onderweg. Ze wilden zien hoe in de bergen van Mustanur in Kobani het verzet leefde in de persoon van Arin, een omgekomen strijdster, symbool van het vrouwenverzet. Ze wilden Paramaz herdenken, een socialist die in de strijd in Kobani was omgekomen. Iedereen kwam met een ideaal en ze waren zich ervan bewust dat het verlies van IS in Kobani een verlies van Erdogan was. Een overwinning in Kobani betekende een overwinning op het fascisme.
Destijds was nog sprake van een staakt-het-vuren. De onderhandelingen tussen de Turkse staat en het Koerdische verzet waren nog niet afgebroken. Erdogan was druk bezig om de democratische strijd van de HDP de kop in te drukken. De eerste aanslag was in Diyarbakir bij de verkiezingsbijeenkomst van de HDP op 5 juni 2015. De aanslag in Suruc kwam na de overwinning van de HDP bij de verkiezingen van 7 juni 2015. Daarna volgden de aanslagen in Ankara, Istanbul en de luchthaven en de vernietiging van de Koerdische steden Cizre, Sur, Silopi en Gever. Twee jaar na de aanslag in Suruc zijn de feiten nog niet boven tafel en nog steeds gelden in het proces geheimhoudingsregels. De familie van de slachtoffers van Suruc wil gerechtigheid voor de jongeren die zijn omgekomen in Suruc en voor alle andere slachtoffers die zijn omgekomen bij latere aanslagen.
Daarom zijn we hier, we zoeken gerechtigheid, we weten wie achter deze aanslagen zit. De AK-partij en Erdogan. We vragen de internationale gemeenschap dat Erdogan voor zijn meedogenloze daden en samenwerking met IS berecht wordt. We hebben geen enkele vertrouwen in het Turkse rechtssysteem. Vooral na het referendum van 16 april 2017 is nog duidelijker geworden dat er geen sprake meer is van een rechtssysteem. We hopen dat dit voor de internationale gemeenschap ook duidelijker is geworden. Nu valt de Turkse staat het Koerdische kanton Afrin aan in Rojava. Iedere dag zijn hier bombardementen met lange afstandsartillerie op Koerdische steden en dorpen.
Erdogan hoopt dat de Koerdische strijders zich naar Afrin verplaatsen, zodat IS in Raqqa een adempauze krijgt. Dit is een hopeloze poging van hem. Hoe hij in Kobani heeft verloren, zo zal hij in Afrin ook verliezen. Koerden, socialisten en alle volkeren die daartegen in verzet zijn, zullen nooit zwichten voor zijn bedreigingen en barbarij. De menselijke strijd tegen barbarij is al gewonnen. Deze strijd is een strijd tussen barbarij en beschaving. Er is geen middenweg hier.
Wij herdenken de slachtoffers van Suruc, en alle slachtoffers van deze barbarij.
Wij vinden hun strijd een eer voor de menselijke beschaving.
We groeten het verzet in Rojava, wij groeten het verzet in Afrin.
We zullen ons verzetten tegen alle vormen van fascisme. Het verzet in Rojava heeft ons laten zien dat je barbarij en fascisme kunt overwinnen.
HDK- Nederland
Democratisch Congres van Volkeren
