HDP-parlementsleden Leyla Güven, Tayyip Temel, Dersim Dağ en Murat Sarısaç, die een onomkeerbare hongerstaking ondergaan in Amed, eisten het einde van het isolement op PKK-leider Abdullah Öcalan en stuurden een brief aan de internationale gemeenschap.
De brief ondertekend door Leyla Güven, HDP MP voor Hakkari, Dersim Dağ, HDP MP voor Diyarbakir, Tayip Temel, HDP MP voor Van, Murat Sarısaç, HDP MP voor Van, luidt als volgt;
“Wij schrijven deze brief om uw dringende aandacht te vestigen op de aanhoudende hongerstakingen binnen en buiten Turkse gevangenissen en in andere landen om te protesteren tegen het absolute isolement van de heer Abdullah Öcalan op het gevangeniseiland Imrali. Het beleid van isolement is juridisch, politiek en moreel onhoudbaar en moet onverwijld worden opgeheven. We verwachten en eisen van de relevante internationale autoriteiten om hun verantwoordelijkheden te vervullen en onmiddellijk actie te ondernemen om een einde te maken aan deze pure onwettigheid.
De hongerstaking om te protesteren tegen het geïsoleerde isolement werd op 8 november 2018 ingeleid door HDP-afgevaardigde Leyla Güven, die toen in de gevangenis zat. In het proces zijn meer dan 3000 mensen, waarvan de overgrote meerderheid politieke gevangenen zijn, toegetreden tot de hongerstaking. Wij, drie afgevaardigden voor de steden Van en Diyarbakir zijn begin maart 2019 toegetreden tot de hongerstaking.
Helaas hebben acht politieke gevangenen tot nu toe hun eigen leven genomen om tegen het isolement te protesteren. Vanaf 18 april is Leyla Güven op dag 162 van haar hongerstaking. Haar gezondheid verkeert in een zeer kritieke toestand en verslechtert snel. Op gezondheidsgebied hebben veel gevangenen die zich in december 2018 bij de hongerstaking vochten en de hongerstakers in het buitenland, zoals Frankrijk, Duitsland, het VK, Irak en Canada, de kritieke drempel gepasseerd. De Turkse regering is tot nu toe onverschillig gebleven tegenover de eis van hongerstakers.
De heer Öcalan was de belangrijkste onderhandelaar van de Koerdische beweging in het vredesproces tussen 2013 en 2015. Toen de Turkse regering het vredesproces in april 2015 beëindigde, isoleerde het tegelijkertijd de heer Öcalan van de samenleving. Met isolatie bedoelen we dat de Turkse autoriteiten de heer Öcalan geen bezoeken van zijn advocaten, familieleden of anderen toestaan. Hij kan ook niet bellen of brieven verzenden of ontvangen.
Het Comité voor de voorkoming van folteringen (CPT) en de parlementaire vergadering van de Raad van Europa (PACE) hebben benadrukt dat een dergelijk isolatiebeleid tegen de heer Öcalan en andere gevangenen op het eiland Imrali in strijd was met de artikelen 3 en 10 van het Europees Verdrag van Mensenrechten en riep herhaaldelijk de Turkse autoriteiten op ervoor te zorgen dat alle gevangenen in Imrali bezoeken van hun familieleden en advocaten kunnen ontvangen. Evenzo vormt dit isolement een duidelijke schending van de Mandela-regels, die in 2015 door de VN-vergadering zijn aangenomen om de rechten van gevangenen te garanderen, om bezoeken van advocaten en familieleden te ontvangen, naast andere rechten. De aanhoudende hongerstaking is eenvoudigweg om de Turkse regering aan te sporen deze aanbevelingen van de CPT-, de PACE- en de Mandela-regels uit te voeren en te voldoen aan haar eigen wetten. Dat is alles.
İmralı eiland lijkt qua structuur en werking sterk op het Robbeneiland, waar Nelson Mandela 27 jaar werd gehouden. Mr Öcalan zit al 20 jaar in deze gevangenis. Het isolement van de heer Öcalan en andere gevangenen van hun advocaten en families is onwettig, onethisch en politiek onjuist. We dringen er bij de Turkse autoriteiten op aan om dit isolement te beëindigen en advocaten en familieleden een gevangenisbezoek te laten afleggen.
De relatieve stilte van de internationale gemeenschap over deze kwestie heeft de Turkse regering tot dusver aangemoedigd om haar beleid van isolatie te handhaven. Wij doen hierbij opnieuw een beroep op de autoriteiten van de Raad van Europa (het CPT, de secretaris-generaal, de PACE, de commissaris voor mensenrechten en het Comité van ministers), de Europese Unie en het Europees Parlement, de Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten, en alle regeringen en instellingen die zich bezighouden met de mensenrechten van gevangenen om onmiddellijk actie te ondernemen en er bij de Turkse regering op aan te dringen het isolement van de heer Öcalan en andere gevangenen te beëindigen. Onze hoop is dat het beëindigen van dit beleid van absoluut isolement niet alleen een einde zal maken aan de hongerstakingen en bepaalde rechten van gevangenen zal herstellen, maar ook zal helpen om de Koerdische kwestie op vreedzame manieren opnieuw te betrekken, de democratische dialoog tussen de partijen in het conflict te hervatten, en hopelijk het stopgezette proces hervatten.”
