Pervin Buldan, lid van de Imralı-delegatie van de DEM-partij, sprak op JINTV over het vredes- en democratisch samenlevingsproces en de meest recente ontmoeting met Öcalan.
Öcalan: Rojava is onze rode lijn
Pervin Buldan zei dat Abdullah Öcalan zijn mening gaf over Noord- en Oost-Syrië en de ontwikkelingen in Syrië. Buldan legde uit dat Öcalan deze kwesties met de staatsdelegatie besprak en voegde eraan toe: “Met ons, met de DEM-delegatie, sprak hij alleen over de Turkse politiek, maar ik weet dat hij meerdere keren heeft gezegd: ‘Syrië en Rojava zijn mijn rode lijn. Voor mij is die plek anders. Hij heeft dit punt over Syrië een paar keer gemaakt. Verder wil ik echter benadrukken dat hij met ons geen beoordelingen heeft gemaakt over Syrië en Rojava. Hij heeft dit voornamelijk met de staatsdelegatie besproken, daar over gedebatteerd en zelfs gezegd dat hij het belangrijk vond om ook met hen in contact te komen als de gelegenheid en omstandigheden zich zouden voordoen. Ja, hij heeft meerdere keren benadrukt dat communicatie met Rojava belangrijk is. Hij gaf aan dat hij met hen wilde praten, met hen wilde debatteren en samen wilde overwegen welke weg gevolgd moest worden en welke beslissing genomen moest worden. Dit is nog niet gebeurd, maar als er in de toekomst vooruitgang wordt geboekt en een dergelijke kans zich voordoet, misschien door middel van ontmoetingen en contacten met functionarissen in Rojava, denken wij dat de kwestie gemakkelijker zal worden opgelost.”
Pervin Buldan vestigde ook de aandacht op de verklaringen van de regering over Noord- en Oost-Syrië en merkte op: “Turkije moet in dit opzicht, wat Rojava en Syrië betreft, achter het Koerdische volk staan. Het uitsluiten van de Koerden daar, het starten van een operatie tegen hen of het tenietdoen van de verworvenheden van het Koerdische volk levert Turkije geen voordeel op, en de Koerden in Turkije zullen dit ook niet accepteren. Dit moet duidelijk worden begrepen, en ik ben van mening dat er rationeler moet worden nagedacht en dat er juiste beslissingen moeten worden genomen om de kwestie op de juiste manier en met de juiste methode op te lossen.
Daarom worden de ontwikkelingen in Syrië, de overeenkomsten, de onderhandelingen met de regering in Damascus, enz. ook door Turkije nauwlettend gevolgd. Maar de Koerden zijn uiterst gevoelig voor deze kwestie. Rojava is het meest gevoelige punt voor het Koerdische volk.
Dus hoeveel stappen we ook zetten in de richting van democratisering in Turkije, zelfs het kleinste verlies in Rojava, of een operatie daar, zou grote verwoesting veroorzaken onder het Koerdische volk. Een dergelijke aanpak zou niet worden geaccepteerd. Niemand zou het accepteren. Bovenal zou de heer Öcalan het niet accepteren.
Ik ben van mening dat als Turkije deze kwestie benadert met begrip voor het Koerdische volk, hun prestaties respecteert en hun recht erkent om in elke regio te leven met hun eigen verworvenheden, hun eigen taal, identiteit en cultuur, en ernaar streeft dit op democratische, wettelijke en constitutionele basis op te lossen, Turkije hier zelf baat bij zal hebben. Op deze manier, niet vanuit een positie van verlies of het veroorzaken van verlies, maar vanuit een positie van winnen en anderen helpen winnen, kan een gemeenschappelijk begrip en consensus deze kwestie inderdaad oplossen.
Drie sleutelbegrippen
Pervin Buldan zei dat Öcalan drie sleutelbegrippen benadrukte: “We kunnen de kwesties van een democratische samenleving, vrede en integratie als één geheel beschouwen. Het zou een vergissing zijn om ze afzonderlijk of los van elkaar te behandelen. De heer Öcalan benadrukte het belang van snelle, gesynchroniseerde stappen die al deze aspecten met elkaar kunnen verweven en ervoor kunnen zorgen dat integratie uiteindelijk werkelijkheid wordt.
Laat ik het zo zeggen: er is nu een commissie gevormd. Deze commissie is met haar werkzaamheden begonnen en haar eigenlijke doel is om zo snel mogelijk wetten aan te nemen. Want zonder integratiewetten kan er niets worden geïmplementeerd. Natuurlijk kunnen we praten over vrede, we kunnen praten over democratisering, we kunnen zeker discussiëren over het onrecht en de wetteloosheid in Turkije en hoe nieuwe wetten kunnen worden aangenomen om daar iets aan te doen. Maar integratie is iets heel anders.
Vandaag de dag zijn er duizenden mensen in de bergen met wapens in hun handen. Ja, er heeft symbolisch een ontbindingsceremonie plaatsgevonden. De PKK heeft haar ontbinding afgekondigd. Maar er zijn nog steeds gewapende mensen. Nu moeten deze gewapende individuen zowel hun wapens neerleggen als terugkeren naar Turkije, en moeten de barrières die hen verhinderen deel te nemen aan de democratische politiek worden weggenomen. Dit kan alleen werkelijkheid worden door middel van de wetten die uit de commissie zullen voortkomen.