Abdullah Öcalan kon zijn broer Mehmet Öcalan op 3 maart ontmoeten in de gevangenis op het eiland Imrali. Zijn medegevangenen Ömer Hayri Konar en Veysi Aktaş kregen ook bezoek van hun familieleden. De vierde gevangene Hamili Yıldırım kreeg geen bezoek omdat het familielid ziek was.
Mehmet Öcalan sprak met het persbureau Mezopotamya (MA) over de ontmoeting met zijn oudere broer op het gevangeniseiland Imrali en zei het volgende:
“Gedurende ongeveer acht maanden kon er geen bezoek plaatsvinden. Elke twee weken dienen we via onze advocaten verzoeken in bij de Hoofdofficier van Justitie in Bursa. We krijgen echter geen antwoord of verschillende redenen [voor de weigering]. Na de brand op het eiland werd onze aanvraag aanvaard.
Onmenselijke visitaties
Op maandag (2 maart) werden we geïnformeerd en via de advocaten verteld dat we naar het eiland zouden worden gebracht. Ik en de broers en zussen van Ömer Hayri Konar en Veysi Aktaş gingen naar het eiland. We werden gevisiteerd op het politiebureau in Gemlik. Het was niet normaal, maar laten we maar zeggen dat het normaal is. De visitatie werd op een zeer vernederende manier uitgevoerd. Als mens accepteer ik dat niet. Het is immoreel en niet goed voor Turkije of de staat. Ik ben een 69-jarige man. Hetzelfde gebeurde bij de anderen. Zelfs als ik jong was, zou het niet op deze manier moeten plaatsvinden. Toen we het eiland binnenkwamen, kwam de tweede visitatie. Ik geloof dat het een tweede verbindingsbureau wordt genoemd. Voor zover ik kan zien, is het in handen van de gendarmerie (militaire politie). Er werd een zeer vervelende visitatie uitgevoerd. Dit is geen situatie die een persoon kan accepteren. Men kan het niet verdragen. Maar we hebben het onvermijdelijk geaccepteerd. Bij de tweede visitatie was iedereen daarbij aanwezig. Officieren, soldaten met zwarte zonnebril en iedereen was gewapend. Het leek op een atmosfeer van een noodtoestand. Iedereen was erbij. We moesten een heel slechte visitatie doorstaan. Deze groep kwam met ons mee vanaf het moment dat we de boot verlieten tot het bureau waar de tweede visitatie plaatsvond. Overal krioelde het van soldaten en bewakers. We hebben deze visitatie verplicht geaccepteerd. Anders, zoals ze weten, zou niemand zo’n visitatie accepteren. Het was onmenselijk.
Na deze visitatie kwamen we in de gevangenis. Er werd niet intensief gefouilleerd in de gevangenis. Er werd een normale fouillering uitgevoerd. Eerst werden de andere twee weggehaald, ik werd voorlopig buiten gehouden. Ik wachtte ongeveer tien minuten. Toen werd ik gebeld. Tijdens deze visitatie werd ik verschillende keren gevraagd om het röntgenapparaat te passeren. Dit was pesterij. Ik zei: “Zelfs als ik er honderd keer doorheen ga, zal het piepen. Daarna vertrokken we voor het bezoek. Ik was de eerste die de bezoekkamer binnenkwam. Daar was de oude tafel. Het is een grote tafel. Ze zeiden tegen mij: “Ga zitten. Maar ik ging niet zitten, ik wist dat Dhr. Ocalan snel zou komen. Ik wachtte een paar minuten. Toen ze naar binnen en weer naar buiten gingen, wist ik dat Dhr. Ocalan eraan kwam. Hij kwam binnen en zei, zonder mijn hand te schudden: ‘Ik ben op de hoogte gebracht. Je hebt waarschijnlijk koorts. Jij bent verkouden.” Daarom hebben we elkaar geen hand gegeven. Hij zat aan de zuidkant van de tafel en ik zat aan de noordkant. Dhr. Ocalan zei tegen de bewaker: “We kunnen waarschijnlijk anderhalf uur praten, toch? Maar hij zei niets. We begonnen eindelijk te praten.
Mening over de Koerdische kwestie en de problemen in het Midden-Oosten
De voorzitter vroeg: ‘Waarom ben je gekomen, op welke gronden ben je gekomen? Ik zei: “Ze zeiden dat hier een brand aan de gang was. De mensen en de instellingen hebben democratische actie ondernomen. Ik neem aan dat ze ons daarom hierheen hebben laten komen. Hij zei:” Ja, maar het heeft geen invloed op ons gehad. Toen zei hij: ‘Ik ga je wat dingen vragen. Vertel me de samenvatting maar.” Hoe dan ook, het was vooral Dhr. Ocalan die sprak. Hij vroeg wat de volkeren buiten denken over de oplossing van de Koerdische kwestie en de problemen in het Midden-Oosten en wat zij denken wie deze problemen kan oplossen. Hij wilde dat ik antwoordde zonder eigen commentaar.
Een tafel met drie poten valt niet
Ik zei: ‘Tachtig tot negentig procent van onze volkeren in het Midden-Oosten en de regio zeggen dat als dit probleem moet worden opgelost, kan alleen leider Öcalan het oplossen’. Hij zei: “Ja, dat weet ik ook. Dit is onze kwestie. We moeten sterk zijn om het probleem in het Midden-Oosten op te lossen. Daarna ging hij in details. Hij ging in detail in over de zaak Rojava en de democratische instellingen in Turkije. Hij zei ook: “Ik denk dat het HDP-congres plaatsvond. En ik zei: “Ja, ze hielden een congres. De opkomst was erg groot. Veel mensen kwamen ook vanuit het buitenland naar het congres. Het congres ging erg goed.” Dhr. Ocalan zei dit in het bijzonder: “Ik leg u dit nu uit. Als u geen kracht in de regio kunt zijn…kijk, in Turkije is er een tafel met twee benen. In uw coalitie zijn er ook linkse bewegingen. Er zijn voornamelijk de Koerden. Er zijn ook andere volkeren. Je moet ook een pilaar zijn. Je moet daar een kracht zijn. Als de tafel drie poten heeft, zal hij niet vallen. Een tafel met twee poten is altijd gedoemd in te storten, ongeacht hoe hard het systeem probeert het te beschermen. Daarom is onze formatie, de Koerden, het derde been dat door groei wordt gecreëerd.”
“Ze moeten de volkeren dienen, niet zichzelf”
Voor de helft van het gesprek gaf hij commentaar op de democratische instellingen. Dhr. Ocalan zei: ‘De personen, de persoonlijkheden mogen zichzelf niet dienen, zij moeten de instellingen en de volkeren dienen’. Hij stuurde zijn groeten naar de krant. Hij zei: ‘Versterk de media. Draag eraan bij. Ik stuur heel, heel veel groeten aan mijn vrienden in de media. Ze moeten zowel de magazines als de tv-zenders versterken.”
“Allen moeten strijden voor dit volk”
Ik zei dat de HDP haar congres hield, de deelname was hoog en het protocol was sterk. Hij stuurde de oude en nieuwe covoorzitters de groeten en wenste hen succes. Hij zei: ‘Ik neem aan dat de partij (HDP) de sterkste instelling is onder democratische instellingen. De partij wordt versterkt door arbeid. Het wordt sterker als het werkt. Met slogans wordt het niet sterker. Je ziet mijn situatie, nietwaar? Ik werk al vijftig jaar. Wie zich in de instellingen begeeft voor zijn gezin, voor zichzelf, voor zijn familieleden en de waarden gebruikt, als ik dat hoor, vergeef ik het nooit. Deze mensen hebben een zeer hoge prijs betaald. Wanneer alle volkeren zich verenigen, kun je een kracht worden. Op deze manier is er ook een oplossing. Ik werk dag en nacht op mijn leeftijd. Ik ben op zoek naar oplossingen. Ik doe niets voor mezelf, maar we hebben deze volkeren een belofte gedaan. Deze volkeren betaalden zo’n hoge prijs. We werken al vijftig jaar, er zijn waarden. We betaalden een zeer hoge prijs. Als je een eenheid vormt en sterk wordt, kun je ook het grote probleem oplossen. Niemand zal het probleem voor u oplossen. Jij bent de belangrijkste oplossing. De partij is niet het eigendom van persoonlijkheden. Zelfs niet van personen.” Door deze evaluatie begreep ik dat hij de partij heel nauwlettend in de gaten hield.
Rojava in heel Syrië
Hij maakte opmerkingen over Syrië. Er zijn Arabische stammen in Rojava. Dhr. Ocalan zei: ‘Doe hun al mijn groeten en respect. Doe ook mijn groeten en respect aan het personeel in de instellingen daar. Degenen die in Rojava werken zijn zeer waardevol. Ik feliciteer hen met hun werk. Ze doen een heilig werk. Ik wens hen veel succes. Turkije staat soms aan de kant van Amerika en soms aan die van Rusland. Dat is geen oplossing. Het kan geen uitweg zijn. De oplossing, de uitweg is deze: de entiteiten in Rojava moeten een kracht binnen heel Syrië zijn in een nog bredere zin. Dat is nodig voor de eenheid van Syrië. De formatie in Rojava is voor de eenheid van Syrië. Als de formaties daar, de Koerden, Arabieren, Armeniërs, Christenen, geen kracht vertegenwoordigen, kunnen ze de eenheid van Syrië morgen niet garanderen. De strategie in Syrië is volkomen juist. Ik betuig mijn respect en groeten aan iedereen die zich daar inspant en hard werkt, zonder onderscheid.
Je moet een kracht zijn om problemen op te lossen
Dhr. Ocalan zei het volgende over een oplossing: “Als je een kracht wordt, kun je alles oplossen.” Ik zei tegen hem: “De repressie gaat door in een intense vorm. U zegt dat er iets buiten moet gebeuren, maar deze mogelijkheid bestaat niet langer in Turkije.” Dhr. Ocalan zei:” U kunt nog steeds het volgende doen: u moet uw instellingen versterken. Als je goed werkt, kun je resultaten krijgen. Goed werken, wat betekent dat? Verleen geen diensten aan individuen, maar aan de maatschappij, aan de volkeren. Dit is hoe de strijd werkt. Je kent me goed, Mehmet. Kijk, je weet hoe ik streed. Ik streed zelfs tegen mijn moeder. Ik streed tegen haar toen ik zeven jaar oud was. Dat weet je heel goed. ‘ Ik zei: “Ja, ik weet het. Zo heb je het gedaan.” Dhr. Ocalan zei: ‘Alles gaat met strijd gepaard, met de juiste strijd. Je moet een kracht zijn om deze problemen op te lossen. U kunt de problemen in het Midden-Oosten en – laten we het bij naam noemen – de Koerdische kwestie op deze manier oplossen. Als je geen kracht bent, zal niemand het probleem oplossen. We hebben het over een tafel; de tafel in Turkije is tweebenig. Je moet het derde been worden. Hoe? Met kracht. Als je dat doet, zal het lukken. Het zal werken als je je inspant. Ja, er is een tafel nodig, en dat hoort bij het dienen van de mensen en inspanningen.”
Jullie hebben allemaal een taak
Dhr. Ocalan kent ons. Ik heb niets gezegd. Ja, misschien is zijn lichaam, zijn fysieke bestaan op het eiland Imrali, maar zijn gedachten zijn bij ons. Hij weet wat we doen en hoe we inspanningen verrichten. Ik wil een voorbeeld geven. Hij zei tegen mij: ‘Ook u kunt iets doen in uw omgeving in Urfa. Jullie hebben allemaal een taak. Het is niet mogelijk om je terug te trekken en te gaan zitten. Ook u kunt daar inspanningen en diensten verrichten. Je zult dit doen en je vrienden ook. Er zijn deze dorpen en onze vrienden. Er zijn deze Turkmenen. Geef ze al mijn groeten.
Iedereen moet doen wat hij kan
Dhr. Ocalan zei: ‘Ik groet iedereen die strijd tegen isolatie in Rojava, Bashur, Rojhilat en Europa. Waar er Koerden zijn die tegen isolatie hebben gevochten, feliciteer ik hen met hun strijd. Mijn gezondheid is erg goed. Ik weet hoe ik moet leven. Je ziet me, hoe gaat het met me? ” Voor zover ik kon zien, ging het goed met hem. Zijn gezondheid en moraal waren ook goed. Hij zei: “Ik wens u succes. Ik zei: “Komt er nog een ontmoeting? Hij beantwoordde mijn vraag niet. Hij zei: ‘Alles hangt af van je strijd. Als je vooruitgang boekt, wordt alles opgelost. Maar als je dat niet doet, gaat het door. Zowel de isolatie zal doorgaan als het bloedvergieten zal doorgaan. … dus laat iedereen doen wat ze kunnen.”
