De invasiepoging van Turkse troepen in Zuid-Koerdistan in de nacht van 14 december is niet de eerste, noch de laatste. Deze operatie was te voorzien, omdat troepen naar de grens waren verplaatst tijdens de verklaring van militaire beperkingszones.
Op 14 december 2017 hebben de Turkse militairen een invasiepoging ondernomen op Hill Siro, gelegen in het grensgebied tussen Noord- en Zuid-Koerdistan. Aan de noordkant, nabij Şemzinan (emdinli), dicht bij de provincie Diyana in het zuiden. De regio is van strategisch belang omdat deze zich in de buurt van het driehoeksgebied tussen Irak, Iran en Turkije bevindt. Om deze reden is het constant het doelwit van bezettingspogingen. Het Turkse leger heeft dit gebied de afgelopen jaren vaak aangevallen.
In de eerste fase werden de Siro-heuvel en de uitlopers ervan, Geliyê Reş, Kanîreş, de Evdilkovî-heuvel en de uitlopers ervan, Kitkîne en de Straat van Masîro, Arî en Haşimi gebombardeerd door F-16 straaljagers vergezeld door drones. Bovendien werden het dorp Bermizê en het omliggende gebied evenals het gebied van Deşta Heyate gebombardeerd door helikopters. Troepen werden door helikopters op de Siro-heuvel uitgezonden.
De bevolking van Bermizê weigerde het dorp te verlaten ondanks zware bombardementen, wat aangeeft dat ze zich wilden verzetten, samen met de guerrillakrachten van HPG en YJA STAR. Een dorpeling legde uit dat mensen zichzelf wilden bewapenen en met de guerrilla’s wilden vechten als het Turkse leger hun aanvallen zou voortzetten: “Zonder de goedkeuring van de regering van Zuid-Koerdistan zouden de Turkse militairen de grens vijf of zes kilometer niet hebben overschreden, en niet worden ingezet in het bovenste gedeelte van het dorp Bermizê. ”
Dorpswachten van Gerdiya nemen ook deel aan de militaire operatie. Ze zeggen dat ze zijn bedrogen door het Turkse leger. Ze waren eerder alleen geïnformeerd dat ze een kortstondige missie zouden moeten vervullen en ze werden gedwongen deel te nemen aan de operatie om de grens over te kunnen gaan. Andere dorpswachters kregen de opdracht klaar te staan voor een mogelijke operatie.
Of de bezetting wordt uitgebreid of niet, zal de komende dagen duidelijk worden. Momenteel is er geen vooruitgang geboekt door de Turkse troepen afgezien van de Siro-heuvel. De operatie gaat voornamelijk verder met straaljagers, drones en helikopters en vanaf de grond met artillerie-aanvallen. Ook deze operatie eindigt met een fiasco zoals zijn voorgangers. Tot nu toe proberen de Turkse militairen uitsluitend door luchtaanvallen vooruit te komen. Er zijn geen botsingen met de guerrilla’s. Volgens onze waarnemingen volgen de guerrillastrijders liever de bewegingen van het Turkse leger. De propaganda van de AKP-regering over de slimme munitie van het Turkse leger blijkt zero te zijn. Ondanks de intense luchtaanvallen die drie dagen aanhouden, zijn er geen verliezen aan de kant van de guerrillastrijders. Dit betekent dat de operatie vanaf het begin een fiasco is. Het laat zien dat de guerrilla’s voorbereid zijn. De soldaten vermijden directe gevechten en beperken zich tot een enkele heuveltop.
De regeringen van Irak en Zuid-Koerdistan zijn stil over deze invasiepoging, wat reacties uitlokt van de lokale bevolking. Toch is er geen officiële verklaring van de bevoegde autoriteiten. Het is bekend dat de Turkse staat voortdurend op zoek is naar bondgenoten in de regio vanwege zijn strijd tegen de Koerden. Het is op dit moment onduidelijk of de Zuid-Koerdische troepen een instrument zullen zijn.
Uiteindelijk zijn alle methoden al geprobeerd zonder resultaat. De uitvoering kan veranderen, maar de kern is hetzelfde. Soms worden troepen naar voren gestoken en soms de techniek. Als deze operaties tot succes hadden geleid, zou de Koerdische bevrijdingsbeweging 40 jaar geleden klein zijn gemaakt.
