De Koerdische activist Mirza Bilen, die in Duitsland werd gearresteerd en tot drie jaar gevangenisstraf werd veroordeeld op grond van paragraaf 129b van het Wetboek van Strafrecht, is in augustus na twee jaar en drie maanden gevangenisstraf vrijgelaten. Omdat hij in Frankrijk een verblijfsvergunning als asielgerechtigde heeft, werd hij onmiddellijk na zijn vrijlating uit de gevangenis naar Frankrijk gedeporteerd. Bilen sprak over zijn vervolgingsgeschiedenis in Turkije en Duitsland: “Het begon in Cizîr [Tr. Cizre], waar ik geboren ben, en de onderdrukking is nooit gestopt. We hebben altijd verzet geboden tegen deze druk.”
“Mijn dorp werd platgebrand, mijn broer werd door de staat vermoord”
Mirza Bilen werd geboren in 1986 in Cizîr in de provincie Şirnex (Şırnak). Zijn jeugd bracht hij door in een omgeving waarin hij blootstond aan de onderdrukking en het geweld van de Turkse staat. In de jaren 1990 werd ook het dorp van Bilen getroffen door gedwongen evacuaties door de staat en werd het platgebrand. Zijn familie verhuisde naar een grote stad in Turkije om aan de onderdrukking te ontsnappen. De vervolging ging echter ook daar door. Op 24 maart 1994 werd de oudere broer van Bilen tijdens het Newroz-festival (Nieuwjaar/Lentefeest) vermoord door staatskrachten. De onderdrukking zette zich voort aan de universiteit. Mirza Bilen streed tegen de onderdrukking, uitbuiting en assimilatie door de Turkse staat. Veel van zijn vrienden werden gearresteerd.
Na de zelfbestuursweerstand in Koerdische steden kwam hij in 2015 naar Frankrijk en vroeg asiel aan. Hij heeft zijn geboorteland niet verlaten om in Europa een nieuw leven op te bouwen of om economische redenen. Hij moest vanwege de onderdrukking en vervolging door de Turkse staat naar het buitenland gaan. Na zijn aankomst in het buitenland zette hij deze strijd voort. Na vijf jaar kreeg hij een verblijfsvergunning in Frankrijk. Op 7 mei 2021 werd hij in Neurenberg gearresteerd en vervolgens vastgehouden. Bilen werd aangeklaagd op grond van paragraaf 129b van het Wetboek van Strafrecht en veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf voor “lidmaatschap van een terroristische organisatie in het buitenland”. Na twee jaar en drie maanden gevangenisstraf werd hij onmiddellijk na zijn vrijlating naar Frankrijk gedeporteerd.
“Omdat ik niet bezweken ben onder de druk”
Duitsland arresteert Koerdische activisten vanwege gedeelde belangen met Turkije, zegt Mirza Bilen. De strijd van een volk dat onder druk staat en met uitroeiing wordt bedreigd, is legitiem: “De reden voor mijn arrestatie was dat ik de onderdrukking van mijn volk door de Turkse staat niet accepteer. Net als veel patriottische mensen in Europa heb ik de rechtvaardige strijd van mijn volk hier voortgezet. Helaas laat de Duitse staat, die zichzelf beschouwt als voorstander van vrijheid, gelijkheid en mensenrechten, ons, die vechten voor gelijkheid, vrijheid en fundamentele rechten, arresteren. De zeer legitieme strijd van mijn volk wordt gecriminaliseerd als ‘terrorisme’ en diende als rechtvaardiging voor mijn arrestatie. Maar ik heb in de gevangenis en voor de rechtbank het volgende benadrukt: ‘We voeren de strijd van ons volk voor vrijheid. Daarom houden we ons hoofd hoog. We zullen onze strijd voortzetten.'”
“Duitsland steunt het repressieve Erdogan-regime”
Bilen ziet twee belangrijke redenen voor de onderdrukking van Koerden in Duitsland: “Ten eerste zet de Duitse staat het onderdrukkings- en vervolgingsbeleid van de Turkse staat jegens Koerden voort. Dat heb ik zowel in het verleden als tijdens mijn arrestatie en rechtszaak ervaren. Laat me een voorbeeld geven. Terwijl ik in de gevangenis zat, had de Duitse federale aanklager, Peter Frank, een ontmoeting met Erdoğan. Deze ontmoeting, die niet met een ambtsgenoot, maar met de president van een land plaatsvond, onthulde de samenwerking van de Duitse staat met de Turkse staat op juridisch vlak. De federale aanklager heeft geen enkel woord gezegd over de inhoud van deze ontmoeting.
Het tweede punt zijn de economische en politieke banden met Turkije. De belangrijkste reden voor deze beslissingen hangt echter samen met hun eigen interne dynamiek. Revolutionaire, democratische en ecologische bewegingen groeien en organiseren zich in Duitsland. Deze structuren hebben al lange tijd nauwe banden met de strijd van het Koerdische volk. De actieve relaties van deze structuren met ons zijn uiterst verontrustend voor Duitsland. Want het paradigma van Democratisch Confederalisme biedt de beste optie tegen het kapitalisme.”
“Iedereen ziet de wetteloosheid”
Bilen zegt dat de rechtspraak in Duitsland wordt gebruikt als instrument voor de politieke vervolging van Koerdische activisten. Dit is algemeen bekend en hij heeft dit ook voor de rechtbank aan de kaak gesteld. “Natuurlijk zijn wij niet de enigen die dit zien. Na deze ontmoeting hebben ook veel mensenrechtenverdedigers in Duitsland sterk gereageerd. Wij Koerden weten dat deze ontmoeting puur politiek was en dat wij op de agenda stonden. Het had te maken met Erdoğans eis om de druk op de Koerden in Duitsland voort te zetten en te laten ondersteunen door het Duitse rechtssysteem. Dat heb ik ook voor de rechtbank aangekaart. Ik heb gezegd dat de rechtspraak niet onpartijdig is en dat moet worden verklaard waarom de federale aanklager een ontmoeting heeft met de president van een land. Ik zei dat ik ben gearresteerd op basis van politieke beslissingen en dat de Duitse staat een partner is geworden in de oorlog tegen de Koerden. De aanklager antwoordde: ‘Deze ontmoeting heeft niets te maken met uw zaak. U heeft geen recht om zo’n vraag te stellen.’ In mijn verdediging verklaarde ik dat mijn arrestatie gebaseerd was op politieke beslissingen en dat de rechtbank een toneelstuk was.”
“Het gerecht beslist naar de staat, niet naar de wet”
Bilen verwijst naar gerechtelijke uitspraken in andere EU-landen waarin de PKK niet als een terroristische organisatie wordt beschouwd, maar als een partij in een gewapend conflict. Duitsland moet deze uitspraken in overweging nemen: “Belgische en Luxemburgse rechtbanken hebben uitspraken gedaan over de PKK. Duitsland is ook lid van de EU. Het moet deze beslissingen herzien. Duitsland houdt echter vast aan zijn standpunt tegenover Koerden, en dat toont aan dat de veroordeling van Koerdische activisten politieke beslissingen zijn. De rechtbank handelt parallel aan het staatsbeleid.”
“De rechtbanken zijn op de hoogte van de onderdrukking”
In alle processen tegen politiek actieve Koerden in Duitsland zijn zeer uitgebreide verdedigingen gepresenteerd, maar toch is er niets veranderd aan het strafbeleid, zegt Mirza Bilen: “Zowel in mijn proces als in de processen van onze andere gearresteerde vrienden werden ‘deskundigen’ geraadpleegd over de Koerdische kwestie. In mijn eerste hoorzitting legde een deskundige de situatie uit. Hij presenteerde aan de rechtbank de onderdrukking, de massamoorden en de assimilatiepolitiek tegen de Koerden sinds het Comité voor Eenheid en Vooruitgang (Ittihad ve Terraki) vóór de oprichting van de Turkse nationale staat tot op de dag van vandaag. Hij legde voor de rechtbank uit hoe het vredesproces door de Turkse staat werd beëindigd en Koerdische steden werden verbrand in verzet voor zelfbestuur. Hij beschreef de repressie tegen de HDP en de invasies en massamoorden in Rojava. De voorzittende rechter zelf zei: ‘We weten dat de Turkse staat de Koerden al honderd jaar onderdrukt en dat de grondrechten van het Koerdische volk niet worden erkend. Maar we kunnen de strijd van de PKK niet op dezelfde manier bekijken. Het is een gewapende strijd en naar onze mening een terroristische strijd.’ Ze zijn zich ook bewust van de tegenstrijdigheid hier. Aan de ene kant wordt gezegd dat de Koerden gelijk hebben, en aan de andere kant wordt gezegd dat de Koerden niet moeten strijden.”
In de 129b-processen tegen Koerdische activisten treden regelmatig medewerkers van de BKA (Federaal Recherchebureau) en LKA (Rijksrecherchebureau) op die zich bezighouden met de PKK. Mirza Bilen zegt dat de meeste informatie in zijn zaak afkomstig is van gerekruteerde spionnen van de binnenlandse veiligheidsdienst: “Er zijn veel teksten over de Koerdische kwestie en de PKK als zelfverdediging van het Koerdische volk. Ik heb voor de rechtbank veertig pagina’s lang uiteengezet hoe ik als individu van Koerdische afkomst sinds mijn kindertijd te maken heb gehad met de onderdrukking van de Turkse staat, hoe we zijn verdreven, welke discriminatie ik heb ervaren in een Turkse metropool en wat assimilatie betekent. Ik heb duidelijk gemaakt dat ik mijn bestaan, mijn taal en mijn identiteit alleen kan beschermen door ervoor te vechten. Helaas zijn veel gegevens in mijn dossier gebaseerd op verklaringen van personen die als spionnen zijn geworven en bij ons zijn geïnfiltreerd. De politie heeft voor de rechtbank verklaard dat ze me hebben geobserveerd via zulke personen. Deze informatie wordt ook aan Turkije doorgegeven. De Duitse en de Turkse staat doen in feite hetzelfde.”
Het rekruteren van spionnen heeft ook tot doel de samenhang en het vertrouwen binnen de Koerdische gemeenschap te ondermijnen, benadrukt Bilen. Als drukmiddel gebruikt de Duitse staat vooral het verblijfsrecht.
Solidariteit tegen isolatie
Paragraaf §129b wordt in Duitsland gebruikt om Koerdische activisten die voor vrijheid strijden te intimideren en machteloos te maken, zegt Mirza Bilen. Daarom is solidariteit zo belangrijk: “Toen ik werd gearresteerd, organiseerden onze mensen een demonstratie in de regio waar ik me bevond. Dat was een belangrijke vorm van solidariteit, die ook tijdens het proces herhaaldelijk werd benadrukt en me veel kracht gaf. Het doel van de Duitse staat is om degenen die strijden te isoleren en tot passiviteit te dwingen. We hebben nog steeds vrienden die momenteel in de gevangenis zitten. Iedereen zou solidair met hen moeten zijn.”
Volgens Bilen zijn brieven de belangrijkste indicator van solidariteit: “In de gevangenis heb ik veel brieven ontvangen, en die brieven – wie in de gevangenis heeft gezeten, weet dat heel goed – zijn erg waardevol. Ik wil iedereen bedanken die me heeft geschreven. Natuurlijk heb ik zelf ook brieven gestuurd naar mijn vrienden in de gevangenis. Deze brieven werden later tegen mij gebruikt als argument om mijn straf niet te verminderen, alsof ze strafbaar waren. Het doel is om solidariteit te voorkomen. Het maakte me gelukkig als ik in de brieven aan mij las dat de strijd buiten onverminderd doorgaat.”
Tot slot zegt Mirza Bilen: “Ik ben vrij, maar we hebben nog steeds vrienden die in Duitsland gevangenzitten. Ons volk mag hen niet in de steek laten. De druk op alle politieke gevangenen staat in direct verband met de isolatie van Abdullah Öcalan. Het is duidelijk dat niet alleen deze druk, maar ook de oorlog in Koerdistan parallel aan de isolatie wordt gevoerd. We moeten de isolatie doorbreken en doorgaan met strijden. Onze strijd is een rechtvaardige strijd en daarom is dit soort druk en intimidatie zinloos.”